‘Remco Evenepoel kan niet leven zonder uitdagingen’

Het is knap hoe ongedwongen Remco Evenepoel met zijn status omgaat, zegt Jacques Sys.

Normaal zou het internationaal wielercircus dit weekend in Boedapest zijn neergedaald. Een stad zonder wielertraditie, of het zou het wereldkampioenschap van 1928 moeten zijn geweest dat trouwens, met bijna twintig minuten voorsprong, werd gewonnen door de illustere Antwerpenaar Georges Ronsse.

Nu moest de Ronde van Italië starten aan de boorden van de Donau. En was het uitkijken naar het toegangsexamen van Remco Evenepoel in een grote ronde. Want 2020, dat moest echt het jaar van de Vlaams-Brabander worden, in een klimaat van toenemende stress zou dit goudstuk verder aan zijn carrière timmeren. Overwinningen in de Ronde van San Juan en de Ronde van de Algarve in het prille begin van het seizoen maakten de druk alleen maar moordender.

Maar toen brak de coronacrisis uit. En kwam ook het wielerleven tot stilstand. Het doen en laten van Evenepoel werd niettemin verder gevolgd, hij blijft een stuk openbaar bezit, een opgejaagd stuk wild. Dus was het wereldnieuws toen Remco, anderhalve week geleden , 50 keer na mekaar de Muur van Geraardsbergen had beklommen. Waanzin vonden sommigen. Maar Evenepoel kan niet leven zonder uitdagingen. Hij heeft voor zichzelf een weg uitgestippeld. Daarin is er geen plaats voor middelmaat. Of voor een rol als figurant. Toen hij in de jeugd van Anderlecht voetbalde en uit de ploeg werd gezet, wilde de trainer hem prikkelen. In een gesprek zei hij dat Remco kapitein zou worden als hij erin slaagde zijn plaats te heroveren. Tot zijn verbazing stond Evenepoel recht en vertrok. Het hoefde voor hem niet meer.

Het is goed dat ze zich bij Deceuninck-Quick.Step aan de vooropgezette planning van Remco Evenepoel houden. Ook al bood de overladen kalender – met alleen op het niveau van de WorldTour 104 wedstrijden in 100 dagen – voldoende vluchtroutes. Maar zoals voorzien zal Evenepoel op 3 oktober in de Ronde van Italië starten. Sommigen roepen hem nu al uit tot potentiële winnaar. Maar Remco zegt dat hij gewoon zijn grenzen als ronderenner wil verkennen. Ook al zal hij meer verwachten dan dat, snoeverige taal neemt de Pajottenlander niet gauw in de mond. Het is knap hoe ongedwongen hij met zijn status omgaat.

In afwachting blijft Evenepoel trainen. Nu, in coronatijden, al meer dan 4000 kilometer. En hij geniet van het ongewone. Zoals die 50 keer de Muur opstormen en vervolgens nog eens met de fiets een uur naar huis rijden. Alsof het nog niet genoeg was geweest.