Rik Van Looy leeft in stilte

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine en al 45 jaar in de journalistiek, diept iedere zondag een anekdote op uit zijn carrière.

Hij duikt nooit meer op in de publiciteit. Rik Van Looy, een van onze grootste kampioenen, leidt als het ware een leven in stilte. Interviews geeft hij al lang niet meer en toen er in 2013 naar aanleiding van zijn 80e verjaardag een boek over hem werd gemaakt, werkte Van Looy daar niet aan mee. Het kostte zelfs heel veel moeite om hem naar de boekvoorstelling te halen.

Dat past bij de eigenzinnigheid van de voormalige Keizer van Herentals. Van Looy was een terriër op de fiets, koppig en zeer trots. Hij spuwde vaak vuur en kon verbaal sterk uit de hoek komen. Nooit ging hij de bitse tweekampen uit de weg, ze waren voor hem een stimulans om zichzelf naar een hoger platform te hijsen. Eigenlijk hield hij van controverses.

Rik Van Looy was door zijn karakter een immens populaire en voor de pers dankbare kampioen. Hij verkocht zich naar de buitenwereld op een perfecte manier, had een aanstekelijk charisma en weigerde nooit een handtekening. Nochtans bleek hij in zijn manier van handelen onvoorspelbaar en bezat hij het egocentrische karakter dat eigen is aan grote kampioenen. Toch werd Van Looy aanbeden door een hele natie. Geen renner waarmee de massa een meer hartstochtelijke band had. Supporteren voor Van Looy werd bijna een levensfilosofie.

In een glansrijke carrière won Rik Van Looy 501 wedstrijden, waaronder 338 bij de beroepsrenners. De mooiste overwinningen waren voor hem degene waarin hij alleen naar de aankomst reed. Dan werd hij, de sprinter die nooit op zijn snelheid speculeerde, overvallen door een gelukzaligheid die niet onder woorden te brengen is. Zoals in de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix, de wedstrijden die omwille van hun lastigheidsgraad zijn voorkeur wegdroegen.

Rik Van Looy diende in zestien jaren slechts drie broodheren. Nooit was hij na een zege uitbundig. Veel meer genoot hij van de intimiteit op de fiets. Spartaanse trainingen lagen aan de grondslag van die zeges, zijn trainingsvolume bleek gigantisch. Maar de Kempenaar koerste ook op prikkels. Ooit wees hij zijn zoon terecht nadat die een slecht schoolrapport had behaald. Maar die antwoordde dat zijn vader, toen al 34, geen klassiekers meer won. Daar kon Rik niet mee lachen. Een week later zegevierde hij in de Waalse Pijl.

Rik Van Looy bouwde zijn carrière op een niet aflatende drang om te willen afzien en te verbeteren. Toen hij dat niet meer kon verdween hij, in 1970, helemaal onverwacht na een wedstrijd in Valkenswaard uit het peloton. Hij had de indruk dat de anderen met hem lachten. Dat botste met zijn karakter. Hij stalde zijn fiets in de garage en haalde die niet meer boven.

Rik Van Looy is nog altijd de enige renner die alle topklassiekers won. Maar hij leeft niet meer met de herinneringen aan vroeger. Praten over het verleden vermoeit hem. In zijn huis herinnert niets aan zijn carrière: geen foto’s, geen beker, helemaal niets. Rik Van Looy wordt volgende vrijdag, 20 december, 86 jaar.