Rudi Altig, de fietsende apotheek

Duitsland is in de ban van de Ronde van Frankrijk.

Binnen drie weken wordt in Düsseldorf het startschot van de Tour gegeven en daar kan je in deze stad niet naast kijken. Duitsland heeft zich weer met de wielersport verzoend nadat alle dopingschandalen ervoor zorgden dat de televisie met de berichtgeving over de Tour stopte. Nu willen velen daar liefst niet meer aan herinnerd worden. De val van Jan Ullrich, de emotionele bekentenis van Erik Zabel, het lijkt erop dat het allemaal wordt verdrongen. Al vroeg een kwaliteitskrant zich onlangs nog af of het er allemaal zo clean aan toegaat als wordt beweerd.

Geen renner in Duitsland die zo populair is geweest als Rudi Altig. Nochtans had ook hij een dopingverleden. Altig werd de fietsende apotheek genoemd. Nadat hij in 1966 op de Nürburgring wereldkampioen werd, weigerde hij een urinetest en drie jaar later zei hij dat hij slim genoeg was om middelen te gebruiken die geen sporen in de urine achterlaten. Niemand die daarover viel. Het waren andere tijden.

Weinig renners die zich zo goed verkochten als Rudi Altig. Niet alleen omdat hij een imposant palmares aanlegde, maar ook omdat hij met zijn blonde, forse kop en wat gedrongen lichaam de uitstraling had van een kampioen. Altig had iets met de Tour: hij won twaalf ritten en droeg achttien dagen de gele trui. Hij dreef op temperament en wilskracht. Hij won onder meer ook Milaan-Sanremo, de Ronde van Vlaanderen en de Ronde van Spanje. Rudi Altig was ook een uitstekende zesdaagsenrenner die de mensen als het ware van de banken deed recht veren en ze weer neerzette.

Maar Rudi Altig was vooral rechtuit en rechtaan. In 2005 was hij een tijdje cocommentator op de ARD en plaatste kritische kanttekeningen bij de manier waarop Jan Ullrich zijn talent te grabbel gooide. Dat lag in Duitsland, en zeker bij sponsor T-Mobile, zeer gevoelig. Het contract van Altig werd niet verlengd. Daar had hij het moeilijk mee. Maar liever zo dan met de handrem op te spreken.

Rudi Altig trok zich terug van de buitenwereld. En als hij al eens per hoge uitzondering ergens opdook, dan werd hij amicaal op de schouder geklopt. Zondag, 11 juni, is het één jaar geleden dat deze Duitse wielerlegende overleed. Niemand die wist dat hij ziek was.