Wie is Sonny Colbrelli, de ‘Vlaamse’ Italiaan die Parijs-Roubaix won?

© GETTY
Peter Mangelschots

Sonny Colbrelli won bij zijn debuut meteen Parijs-Roubaix. Wie is de Italiaan die onze landgenoot Florian Vermeersch op de meet klopte?

Het zou best kunnen dat er op de hele wereld maar twee plaatsen zijn waar ze witte maatpakken met een natuurlijke flair weten te dragen: in Italië, de bakermat van mode en stijl, en in Florida, de Amerikaanse Sunshine State. Misschien was dat een van de redenen dat Federico Colbrelli in de jaren 80 helemaal weg was van de tv-serie Miami Vice, met Don Johnson in de huid van de blitse politieagent Sonny Crockett. In gedachten zag Federico zich over het Gardameer stuiven in een speedboot, zoals Sonny Crockett over Biscayne Bay. Wanneer Federico en zijn vrouw Florelisa in 1990 de trotse ouders worden van een zoon, noemen ze die Sonny. Sonny Colbrelli, een naam die associaties oproept met goedgeklede glamourboys en gestroomlijnde vrouwen aan de rand van een zwembad.

En toch leert de wereld Sonny Colbrelli kennen op de flanken van koude hellingen in het noorden. Aan het einde van een weliswaar zonnige Amstel Gold Race in 2016 rijdt de Italiaan naar het podium, drie seconden na zijn landgenoot Enrico Gasparotto, die een tweede Amstelzege pakt, en de Deen Michael Valgren. Maar Colbrelli is niet blij. Wanneer hij als eerste van de omvangrijke groep renners in het zog van de twee vluchters over de streep flitst, slaat hij zijn stuur bijna in tweeën. Dat hij onder meer Michael Matthews en Julian Alaphilippe net achter zich laat, dringt nog niet tot hem door. Wat een gemiste kans!

Automechanica

Colbrelli is dan aan zijn vierde profjaar bezig, eentje bij Colnago, drie bij het al even bescheiden Bardiani. Pas aan het einde van 2016 zal hij de overstap naar een team uit de WorldTour maken, Bahrain-Merida.

De podiumplaats in Nederlands Limburg komt niet uit de lucht vallen, want eerder dat jaar heeft Colbrelli de GP van Lugano gewonnen en in de jaren ervoor schreef hij onder andere de Memorial Marco Pantani, de Coppa Sabatini, de GP Beghelli en de Ronde van de Limousin op zijn naam. Een mooie aanloop naar groter succes.

Maar terwijl die wedstrijden allemaal zuiders klinkende namen hebben, droomt Colbrelli vooral van Vlaanderen. Als tiener ziet hij op tv Tom Boonen over de kasseien van de Ronde dokkeren en in zijn ouderlijk huis in Desenzano del Garda gooit Sonny op paaszondag 2007 samen met Alessandro Ballan de armen de lucht. Het is de laatste Italiaanse zege in Il Giro delle Fiandre. Colbrelli ambieert sindsdien voor de volgende te zorgen.

Daarmee gaat de focus helemaal op het wielrennen en komt er een einde aan een jeugd vol diverse sporten. Van kindsbeen af wilde Sonny buiten zijn, zwemmen in het meer, mountainbiken, skiën in de winter en natuurlijk ook voetbal, al vond hij dat stiekem een beetje saai. Hij was echt ‘uno sportivo a 360gradi‘, zoals hij vertelde aan LoSport24. Een allround atleet.

Sonny Colbrelli zou de Ronde liever op zijn erelijst hebben dan Milaan-Sanremo.

Van thuis uit kreeg hij dat nochtans niet mee. Zijn ouders werken in een fabriek die deurklinken vervaardigt en verder dan wat wandelen gaat hun sportieve belangstelling niet, zo zei hij vorig jaar in Knack. De loopbaan van Sonny Colbrelli had even banaal kunnen verlopen. Hij volgde mechanica op school en ging aan de slag in een garage. ‘In de voormiddag lag ik onder een autochassis, in de namiddag ging ik trainen.’ Na een jaar blijkt dat onhoudbaar. Omdat hij enkele amateurwedstrijden gewonnen heeft, kiest Colbrelli voor de fiets.

Oerkreet

Een eerste doorbraak komt er in het jaar 2014, met winst in de Ronde van de Apennijnen en nog vier dagzeges. Ook in 2015 mag hij vijf keer op het hoogste schavotje staan en in 2016 krijgt hij de kans om van enkele grote koersen te proeven. In de Amstel Gold Race is het meteen bijna raak.

Voor het seizoen erop krijgt hij een contract bij Bahrain-Merida. De overstap naar de WorldTour is niet eenvoudig, maar hij wint aan ervaring wat hij aan zeges moet inboeten. Toch levert 2017 hem drie mooie rozen op: de Coppa Bernocchi en twee heel prestigieuze zeges, met name de Brabantse Pijl en een rit in Parijs-Nice.

Bij die etappezege in de Koers naar de zon laat Colbrelli enkele topspurters zijn achterwiel zien: John Degenkolb, Arnaud Démare, Dylan Groenewegen en verderop in de top tien ook André Greipel en Alexander Kristoff. In La Gazzetta dello Sport noemt hij die sprint ‘misschien de beste uit mijn carrière. En met 320-330 meter ook de langste. Ik ging aan met de idee om al wat voorsprong te nemen op de anderen en ik verwachtte dat iemand me wel voorbij zou rijden. Maar toen ik ging zitten, lag ik nog altijd op kop en niemand kwam er nog over.’ De oerkreet die hij laat ontsnappen is in heel de aankomstplaats Amilly te horen, een beetje te vergelijken met die van zondag op de piste van Roubaix.

Enkele weken later wordt Colbrelli voor het eerst losgelaten in de race waar hij al jaren van droomt: de Ronde van Vlaanderen. Als rookie rijdt hij meteen in de top tien, een uitstekend resultaat. Het levert hem zelfs een kleine Belgische fanclub op, Daytona genaamd.

Vittoria

Ook in 2018 vielen er drie zeges te noteren voor Sonny Colbrelli, maar geen met naam en faam. Al was hij er enkele keren dichtbij: tweede in de Brabantse Pijl en de GP van Montréal, derde in Kuurne. Ook in de Omloop Het Nieuwsblad en Milaan-Sanremo haalde hij de top tien.

Waar hij nog op wachtte, was a career-changing victory. Colbrelli is een uitstekende spurter, maar net niet van het niveau Peter Sagan of Fernando Gaviria. Hij kan ook op de klimmetjes goed mee, maar de finale punch van Alejandro Valverde, Matthews (die hem klopte in Montréal) of Alaphilippe heeft hij evenmin. En kasseien, zo bekende hij, zijn toch niet zijn favoriete ondergrond, ondanks zijn voorkeur voor Vlaanderens Mooiste. Die koers zou hij nochtans – als Italiaan nota bene! – liever op zijn erelijst zien dan La Primavera.

Een breed gamma aan mogelijkheden dus, maar in geen enkel onderdeel de absolute top. Te weinig specialisatie voor het moderne wielrennen? Zelf wist hij wel hoe die grote klassieke zege er moet komen: voorop blijven met een kleine groep en het dan afmaken in de sprint. En kijk, zo deed hij het ook in Parijs-Roubaix.

Colbrelli bekent dat hij bijgelovig is. Hij heeft altijd enkele religieuze symbolen in zijn achterzak en een foto van zijn grootvader Cesarino – ondertussen allemaal behoorlijk versleten. Of dat bijgeloof hem nog aan meer overwinningen zal helpen, is onzeker, maar één nieuwe factor gaf hem een aantal jaar geleden al een enorme boost. In oktober 2019 werd Sonny Colbrelli vader van een flinke dochter. Het meisje kreeg de naam … Vittoria. Overwinning.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content