Tim Wellens won zondag met de Ruta del Sol voor het vijfde jaar op rij een rittenkoers. Hij nestelt zich zo in het spoor van de grootheden van het Belgische wielrennen.
Wellens zei heel blij te zijn met zijn eindoverwinning, in navolging immers van zijn Lotto-Soudalploegmanager Marc Sergeant die in 1982 ook de Ruta del Sol won – toen over een weliswaar veel minder bergachtig terrein.
Niet de laatste Belg met een eindzege in Andalusië, want in 1988 ging die naar Edwig Van Hooydonck, ook verre van een lichtgewichtklimmer.
Wat Wellens niet vermeldde, is dat hij voor het vijfde seizoen op een rij een rittenkoers won: in 2014 en 2015 de EnecoTour, in 2016 de Ronde van Polen, in 2017 de Ronde van Guangxi en nu dus de Ruta del Sol – nota bene de enige race die geen WorldTourstatuut heeft. Al klopte de Limburger wel onder meer Mikel Landa en Wout Poels, toch geen kleine jongens.
Vijf jaar op een rij een ronde winnen: het is heel weinig Belgische renners gegeven. De laatste was Eric Vanderaerden: van 1985 tot 1989, met Ronde van Nederland en vier keer de Driedaagse van De Panne – qua sportieve waarde minder hoog in te schatten dan Wellens’ reeks.
Slechts drie grootheden van het Belgische wielrennen legden na de Tweede Wereldoorlog een langere reeks aan dan de Limburger.
Freddy Maertens zes opeenvolgende jaren, van 1973 tot 1978, beginnend en eindigend met de Vierdaagse van Duinkerke, maar ook met de Vuelta, Parijs-Nice, Ronde van Catalonië… (en ook nog tientallen ritzeges). Een flinke trap hoger dus dan het rijtje van Wellens.
Nog straffer deden – geen verrassing – Roger De Vlaeminck en Eddy Merckx.
De Vlaeminck scoorde zeven jaar op een rij: van 1971 tot 1977, waaronder 5 keer in Tirreno-Adriatico.
De Kannibaal mikte nog drie jaar langer in de roos: van 1968 tot 1977, met als eerste triomf de Ronde van Sardinië en als laatste de Ronde van de Middellandse Zee. Daartussen nog een 30 (!)-tal andere eindoverwinningen, waaronder vijf keer de Tour en de Giro – de rest besparen we u.
Zelfs als Wellens de komende vijf jaar telkens nog een rittenkoers op zijn naam schrijft, dan zal hij dus bijlange na Merckx niet evenaren. Laat staan dat hij ooit hetzelfde uitpuilende palmares (ook in eendagskoersen) als dat van Maertens en De Vlaeminck bijeen zal rijden.
In deze nieuwe wielertijden mogen de prestaties van de Limburger niet onderschat worden. Nu volgt evenwel, op zijn 26e, een moeilijkere opdracht: ook scoren op het hoogste niveau: in Parijs-Nice en de Waalse klassiekers. Want pas dan bereikt de conditie van de internationale toppers ook een piek.
In afwachting kan de Lotto-Soudalrenner zaterdag in de Omloop het Nieuwsblad voor een andere persoonlijke primeur zorgen: een eerste koers in het Vlaamse voorjaar winnen. Maar dan moet hij wel voorbij Greg Van Avermaet en co. Op hun geliefkoosd terrein: kasseihellingen als de Muur en de Bosberg.
Maar wie won zaterdag op zo’n puist bedekt met stenen de rit in de Ruta del Sol? Juist, ja.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
