Voorbeschouwing Tourrit 4: tijd voor Dylan Groenewegen

Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

In Nancy krijgen de pure sprinters hun eerste kans van deze Tour. Breit Dylan Groenewegen een vervolg aan het succes van Jumbo-Visma? Of bezorgt Elia Viviani Deceuninck-Quick.Step een tweede ritzege?

Dinsdag 9 juli – Reims – Nancy (213,5 km)

Epernay, de aankomstplaats van de derde rit, en Reims, de startlocatie van deze vierde etappe, breien een vervolg aan hun histoire d’amour: voor de derde keer sinds 2000 slaat het Tourcircus zijn tenten op in beide steden van het departement Marne: in 2002, 2010 en 2014 weliswaar in omgekeerde volgorde, met Reims als arrivée (met Robbie McEwen, Alessandro Petacchi en André Greipel als winnaars) en Épernay als départ van de volgende rit.

In de Cité des Sacres – de bijnaam van Reims – zal de fictieve start uiteraard plaatsvinden in het stadscentrum, nabij de beroemde Notre-Damekathedraal en nabij de hoofdzetel van het champagnehuis Castelnau, de officiële sponsor van de Tour. Castelnau zal alle wijnboeren met wie het samenwerkt, inviteren om kennis te maken met het wielerspektakel.

Voorbeschouwing Tourrit 4: tijd voor Dylan Groenewegen

Na de officiële start gaat het oostwaarts richting Meurthe-et-Moselle en finishplaats Nancy. Met onderweg onder meer een passage in Bar-le-Duc, waar een monument staat ter nagedachtenis van Pierre Michaux en zijn zoon Ernest, die in de jaren 1860 de vélocipède uitvonden, de voorloper van de huidige fiets.

Helaas worden daarna de vele heuvels richting Nancy grotendeels ontweken, op twee beklimmingen van vierde categorie na: de côte de Rosières en vooral, in de finale, de côte de Maron (3,2 km aan 5%) op 15 km van de aankomst.

Voorbeschouwing Tourrit 4: tijd voor Dylan Groenewegen

Die helling kan eventueel enkele sprinters de benen afsnijden. Ze lag in 2014, bij de laatste aankomst in Nancy, ook op het parcours. Al moesten de renners vervolgens, op vijf kilometer van de eindstreep, ook nog over de steilere Côte de Boufflers. Peter Sagan en Greg Van Avermaet vochten er een van hun eerste duels in de Tour uit en reden zelfs weg, maar werden op twee kilometer van de meet weer gegrepen.

Uiteindelijk sprintten 27 renners voor de zege, met Matteo Trentin (Omega Pharma – Quick-Step) als verrassende winnaar, voor Sagan, die net de inspanning te veel moest leveren. Ene Tom Dumoulin eindigde toen trouwens als vierde in de sprint. Sagan deed toen wel een gouden zaak in het puntenklassement, want al zijn concurrenten voor de groene trui waren gelost.

Waaiergevaar

Of dat in deze minder zware finale (in totaal 1555 hoogtemeters over de hele rit) opnieuw gebeurt, is nog af te wachten. In de open vlaktes onderweg zal de wind (matig, tot 20 km per uur) schuin op kop blazen, misschien een gelegenheid voor een ploeg om het peloton in waaiers te trekken. Al hebben weinig teams daar een reden voor, zo vroeg in de Tour.

De twee ploegen die dat het beste zouden kunnen, Deceuninck-Quick-Step en Jumbo-Visma, hebben in deze rit bovendien slechts één doel: hun respectieve sprinters Elia Viviani en Dylan Groenewegen richting de finish in Nancy loodsen – al moeten die dan wel de côte de Maron overleven. Misschien gooit de ploeg van Peter Sagan daar wel een bommetje.

Blijven Viviani en Groenewegen aan boord, dan kunnen ze samen met Caleb Ewan (Lotto-Soudal) sprinten op de laatste, heel licht dalende rechte lijn van 1500 meter. Met net als in 2014 de eindstreep op de boulevard d’Austrasie, langs de rivier de Meurthe, aan het rugbystadion Matter.

Voorbeschouwing Tourrit 4: tijd voor Dylan Groenewegen

Groenewegen zal na zijn val in Brussel absoluut willen tonen dat hij de snelste man is. Viviani wil dan weer zijn mislukte sprint van afgelopen zaterdag uitwissen, en Deceuninck-Quick-Step net als Jumbo-Visma een tweede ritzege op rij bezorgen.

Het geel van Julian Alaphilippe, die een voorsprong heeft van 20 seconden op Wout van Aert, zal normaal gezien niet bedreigd worden. In Epernay maakte Juju trouwens een eind aan de langste periode ooit (Wereldoorlogen niet meegerekend) zonder een Fransman in de gele trui: 1821 dagen sinds Tony Gallopin op 13 juli 2014 het geel veroverde.

Reclame voor Torhout-Werchter

In Nancy hebben al vaker grote namen getriomfeerd, vooral in een tijdrit: Fausto Coppi legde in 1949 de 137 (!) km liefst 7 minuten sneller af dan zijn grote concurrent Gino Bartali.

In 1952 toonde de Italiaan zich in Nancy opnieuw de beste hardrijder, al fietste hij toen, over 60 km, slechts 34 seconden rapper dan Roger Decock. De Ronde van Vlaanderenwinnaar was het jaar ervoor ook al tweede geëindigd in een tijdrit, na Hugo Koblet. De West-Vlaming kon duidelijk meer dan Vlaamse hellingen en kasseien bestormen, of Wim van Est uit een ravijn redden.

In 1954 verpletterde Louison Bobet de tegenstand in Nancy, in een tijdrit van 72 km: 2’30” sneller dan Ferdi Kübler. En na een chronoproef over dezelfde afstand veroverde Bernard Hinault in de op twee na laatste etappe van de Tour 1978 zijn allereerste gele trui. De Fransman zette leider Joop Zoetemelk (in 1973 ook winnaar in Nancy) op vier minuten.

Nancy zal bij de Belgische wielerfan echter altijd gelinkt worden aan Ludwig Wijnants, die er in 1985 zijn jour de gloire beleefde, in een rit die toen ook begon in Reims. De Antwerpenaar demarreerde op een helling in de slotfase weg uit een kopgroep met onder meer Luis Herrera en Peter Winnen en hield aan de finish vijf seconden over.

Opvallend was vooral zijn shirt: van zijn toenmalige sponsor Herman Schueremans, organisator van het toenmalige Torhout/Werchter. Wijnants won bovendien de dag voor het rockfestival begon. Een betere reclame kon Schueremans zich niet indenken.

Voorspelling: er zal geen maat staan op Groenewegen. Hij klopt Ewan, Viviani en Sagan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content