Remco Evenepoel blijft de wereld verbazen, nu ook als klimmer. Op de Picón Blanco in de Ronde van Burgos zelfs met de strafste zege uit zijn nog jonge loopbaan.
‘Het Remcovirus zal de komende weken op social media nog vele malen viraal gaan’, schreven we hier gisteren in de vooruitblik op het wielerseizoen. Na zijn vermetele aanval in de eerste vlakke rit van de Ronde van Burgos was ‘Remco’ immers al even trending geweest. En had een Spaanse wielerfan hem zelfs de bijnaam Remcovid-19 gegeven.
Geen dag later was het Remcovirus daar weer. En ging het inderdaad opnieuw viraal, met de zoveelste vergelijkingen tussen hem en Eddy Merckx. Zelfs Lucien Van Impe werd erbij gehaald. De Vlaams-Brabander had dan ook de laatste twijfel weggenomen die wielervolgers in België én in het buitenland nog hadden: zou Evenepoel ook op de steile slotklim van acht kilometer, aan goed negen procent, de beste klimmers kunnen volgen/kloppen?
Zware kost die hij in een profrace nog niet voorgeschoteld kreeg. En zeker niet in een koers met zo’n deelnemersveld. Het moest een indicatie worden voor zijn kansen om zich in oktober ook in de Giro stand te houden op de steilste cols.
In de Ronde van Algarve had Evenepoel in februari dit jaar weliswaar al blijk gegeven van zijn klimcapaciteiten met ritwinst op de Alto da Fóia, maar dat ging om een klim van goed zeven kilometer aan zes procent. Niet voor de pure berggeiten, veeleer een loper, die hij als tijdrijder perfect aankon. Evenepoel verbaasde toen vooral met zijn snedige demarrage op het einde – die explosiviteit bezat hij dus óók. Een andere nuance werd toen ook gemaakt: hij had nog niet de beste klimmers verslagen. Maximilian Schachmann, Dan Martin, Rui Costa, Tim Wellens: steengoede coureurs, maar geen wereldtoppers bergop.
Geen gevangenen nemen
Die zijn in de Ronde van Burgos wel aanwezig: Mikel Landa, Esteban Chavez, Simon Yates, Richard Carapaz, George Bennett, Fabio Aru, David Gaudu, Alejandro Valverde… Allen hebben ze al bergritten gewonnen in WorldTourwedstrijden en grote rondes.
En dus was Evenepoel, zei hij na de aankomst, voorzichtig voor de rit met aankomst op de Picón Blanco: ‘Het doel was om niet te lossen en geen tijd te verliezen.’
Juist ja. Binnen zijn ploeg wisten ze heus wat Remco’s echte doel was: wínnen. ‘No prisoners will be taken‘, had hij voor de Ronde van Burgos nog gepost op Instagram. Betekenisvoller was ook zijn melding dat hij in lockdown een beter voedingspatroon had aangeleerd, en scherper stond dan ooit. En bergop rijden is een heel hoog wattage duwen, met zo weinig mogelijk gewicht.
Het bleek te renderen op de Picón Blanco: geen moment kwam Evenepoel in de problemen en op twee kilometer gooide hij, vast in het zadel, de laatste concurrenten, George Bennett en Esteban Chavez, overboord, vol tégen de wind in.
Aan de finish zette hij Bennett op 18 seconden, de rest volgde op meer dan een halve minuut. En dan verloor Evenepoel nog een seconde of twee door even symbolisch over de schouder van zijn opengeritste shirt te vegen. Wég met de twijfels of hij wel een klimmer was.
Ook al zullen sommigen dat gebaar te opschepperig vinden, het is Remco ten voeten uit. En de reden waarom hij nu al zo populair is. Omdat hij het waarmaakt met de benen. Al zullen zijn sponsors toch vragen om zijn shirt in het vervolg dicht te ritsen, als hij nog eens wint. En dat zal nog vele keren gebeuren.
Mijlpaal
Zijn zege op de Picón Blanco is een nieuwe en tot nu toe de misschien wel belangrijkste mijlpaal in Evenepoels carrière, op een leeftijd van nog altijd maar 20 jaar, 6 maanden en 5 dagen.
Net geen jaar nadat hij in de Clásica San Sebastián, op 3 augustus 2019, de monden van iedereen had doen openvallen. Toen kon Evenepoel echter nog enigszins op de verrassing spelen, tegen een deelnemersveld dat in de Clásica San Sebastián al sterker was geweest.
Ook al was dat een sterk nummer in een meer prestigieuze koers, zijn zege vandaag in de Ronde van Burgos overtreft dat door de aankomst bergop en door het topdeelnemersveld, qua klimmers. Als Evenepoel dat ook na twee, drie weken kan – zijn uithoudings- en recuperatievermogen is naar eigen zeggen ook fenomenaal – en dat combineert met ruime tijdswinst in meer dan 60 kilometer tijdrijden, dan is de eindzege/podium in de Giro (3 tot 25 oktober) op zijn minst binnen handbereik.
Alleen een ander virus zou daar dan misschien een stokje voor kunnen steken…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier