Nu Bradley Wiggins beseft dat hij de Tour niet meer zal winnen, wil de Brit op zijn 33e een van zijn andere kinderdromen waarmaken: Parijs-Roubaix winnen. Niet vanzelfsprekend als ex-Tourlaureaat, leert de geschiedenis.
De laatste keer dat een ex-eindwinnaar van La Grande Boucle deelnam aan de Helleklassieker dateert zelfs al van 1992, toen Greg LeMond negende werd. Ook het jaar ervoor was de Amerikaan, die in 1990 zijn derde Tour won, in Roubaix geraakt, als 55e.
Die edities kreeg hij ook het gezelschap van Laurent Fignon. De Tourwinnaar van 1983 en 1984 startte in het laatste deel van zijn carrière vier keer in Compiègne, met een derde stek in 1988 (na Dirk Demol en Thomas Wegmüller) als uitschieter, gevolgd door drie verre ereplaatsen: 27e in 1990, 24e in 1991 en 39e in 1992.
De laatste Tourwinnaar die Parijs-Roubaix won, was Bernard Hinault. Hij klopte in 1981 Roger De Vlaeminck en Francesco Moser. Dat was, in tegenstelling tot wat vaak verteld wordt, niet de enige editie van de Bretoen die de kasseistenen vervloekte. Voor zijn zege was hij zelfs al driemaal gefinisht (13e in 1978, 11e in 1979 en 4e in 1980) en in 1982 keerde hij nog eens terug met een 9e plaats.
Niet nieuw
Ook voor Bradley Wiggins is de Hel niet compleet nieuw, want al drie keer finishte hij in Roubaix: in 2011 (90e op 13’50”), 2009 (25e op 6’32”) en 2006 (49e op 6’49”).
Niet indrukwekkend, maar toch is de Engelsman ervan overtuigd dat hij de fysieke capaciteiten heeft om te schitteren op de kasseien. “Na het gevecht op de eerste stroken en zodra het kaf weg is, moet je in een kleinere groep in de finale heel lang rap kunnen rijden, en daar ben ik als tijdritspecialist goed in.”
Wiggins heeft de hele winter getraind voor Parijs-Roubaix. Vooral op flat speed en in de fitness op kracht waardoor hij naar eigen zeggen nu vier kilo meer weegt als toen hij in 2012 de Tour won – 73 à 74 kilogram.
De Brit zou als voorbereiding eerst Dwars door Vlaanderen rijden, zag af van dat plan en zou dan starten in de Ronde van Catalonië, maar besliste in extremis om een trainingsstage in te lassen en deel te nemen aan de Ronde van Vlaanderen en de Scheldeprijs, met daaraan gekoppeld een verkenning van de Hel.
Te weinig kilo’s
Bij Team Sky krijgt hij naast kopman Geraint Thomas en door het uitvallen van Ian Stannard, de winnaar van de Omloop Het Nieuwsblad, een vrije rol. Slecht is zijn conditie alleszins niet, want anders was de ex-Tourwinnaar in de Ronde geen 32e geworden, op 1’43” van Fabian Cancellara, maar op slechts 20” van een groepje met Peter Sagan en John Degenkolb.
Of dat echter zal volstaan voor Wiggins om zijn droom waar te maken, is echter de vraag. Vooral zijn gebrek aan stuurvaardigheid en durf om te wringen in de aanloop naar de kasseistroken zullen hem, net als zijn mindere parcourskennis, parten spelen.
Bovendien moet de Brit het qua gewicht afleggen tegen de Boonens en Cancelarra’s (plus tachtig kilo) van het peloton. Op de vlakke kasseien is een kilo extra spieren immers meegenomen.
De kans dat Bradley Wiggins zondag de kasseisteen in de lucht zal steken, is dus klein. “Een rol in de finale spelen, dat misschien wel, maar als hij wint, stap ik te voet naar Scherpenheuvel”, is de veelzeggende conclusie van Jean-Marie Wampers, die 25 jaar geleden Parijs-Roubaix won.
Jonas Creteur
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier