Wordt dit de verdediging van Chris Froome?

© AFP
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Dat Team Sky in een officiële verklaring liet weten dat dehydratatie een oorzaak kan zijn van de te hoge Salbutamolwaarde van Chris Froome in de Vuelta is geen toeval.

2000 nanogram per milliliter Salbutamol, het dubbele van de toegelaten waarde, werd in de urine van Chris Froome gevonden tijdens de Vuelta. Hij en Team Sky zullen via laboratoriumtests moeten aantonen dat die abnormale piek het gevolg is van bepaalde omstandigheden.

‘Dehydratie’, wierp de ploeg zelf op, in het persbericht dat ze gisterenochtend de wereld instuurde. Wat volgens Guy Brusselle, professor longziekten aan het UZ Gent, een plausibele verklaring kan zijn, vertelde hij gisteren aan Sport/Voetbalmagazine. ‘Want bij veel vochtverlies en een grotere densiteit van de urine vertonen alle stoffen in het bloed, ook medicatie zoals Salbutamol, een verhoogde concentratie. Wat kan leiden tot zo’n afwijkende dopingtest.’

In een onderzoek dat in november 2014 in de Clinical Journal of Sport Medicine gepubliceerd werd, is dit ook al aangetoond. Daarin werden achttien (niet astmatische) mannen en zestien vrouwen van verschillende rassen een dosis van 800 en 1600 microgram Salbutamol toegediend (de maximaal toegestane inname per 12 en 24 uur, toegestaan door het Wereldantidopingagentschap WADA).

‘Functionele dehydratie’ is een van de zogenaamde marginal gains waar de ploeg zo op kickt.

Daarna moesten de 32 atleten een fysieke test afleggen bij temperaturen van 35 à 40 graden, tot hun lichaamsgewicht door vochtverlies twee of vijf procent was gedaald. Na inhalatie van 1600 microgram Salbutamol (weliswaar in één keer) bleek dat 20 van de 32 geteste atleten, bij een vochtverlies van twee procent, ruim boven de WADA-limiet zaten van 1000 nanogram Salbutamol per milliliter en 1200 nanogram per ml (rekening houdend met de foutenmarge). Enkele waarden piekten zelfs boven de 3000 nanogram Salbutamol per milliliter, 1000 nanogram méér dan de waarde die Froome liet optekenen.

Mogelijk zal Team Sky dit onderzoek, en nog andere onderzoeken, aanhalen ter verdediging. ‘Functionele dehydratie’ is immers een van de zogenaamde marginal gains waar de ploeg zo op kickt. De theorie: wanneer het percentage gewichtsverlies groter is dan het verlies aan kracht dat een renner op zijn pedalen zet (door dat gewichtsverlies), dan zal de verhouding kracht (wattage) per kilo stijgen.

En dat is dé heilige graal van alle klassementsrenners, om zo snel mogelijk bergop te kunnen fietsen. De kunst is immers om zo weinig mogelijk te wegen, maar toch veel power te duwen (of weinig te verliezen). De juiste energie in de juiste hoeveelheid op het juiste moment dus.

Team Skydokter Roger Palfreeman legde eind 2016 al in de Spaanse krant El País uit dat als ‘Chris Froome in een bergrit in de Tour op een paar uur tijd twee kilo verliest hij een klim als Alpe d’Huez 47 seconden rapper kan oprijden.’ En dat je ’twee kilo kan verliezen door gecontroleerd, en functioneel, minder te drinken dan wat een zekere logica nodig zou achten.’ Volgens Palfreeman zou Froome dan 6,45 watt in plaats van 6,25 watt per kg kunnen duwen – een groot verschil in het topwielrennen.

Team Sky heeft intussen een team van medische experten in de arm genomen, en ook de bekende dopingadvocaat Mike Morgan. Die verdedigde vorig jaar al de Britse wereldkampioene Lizzie Armitstead succesvol in haar whereabouts-zaak.

Als bewezen kan worden dat Froomes urine op 7 september, de dag van de ‘afwijkende’ test, een grote densiteit vertoonde – meer afbraakproducten, sediment en eiwitten dan vocht – dan kan de Britse Keniaan, misschien, vrijuit gaan.

Mogelijk kan Team Sky, via labotests, opperen dat Froome, meer dan andere personen, meer Salbutamol in zijn urine afscheidt in verhouding tot een bepaalde ingenomen dosis. Als de renner in normale omstandigheden bijvoorbeeld 500 microgram Salbutamol per dag inhaleert, zo’n vier pufjes. En dat dat, op basis van eerdere dopingtests, meestal resulteert in een afgescheiden Salbutamolwaarde van bijvoorbeeld 800 nanogram per ml, 200 nanogram minder dan de toegestane WADA-limiet (1000 nanogram).

Als Froome – wat Team Sky ook officieel verklaarde – op die 7e september door zijn acute astmasymptomen een verhoogde Salbutamoldosis innam binnen de WADA-limiet van 1600 microgram per 24 uur, dan kan misschien aangetoond worden waarom hij plots geen 800 nanogram Salbutamol per ml liet optekenen, maar 2000 nanogram per ml (ruim boven de WADA-limiet), mede veroorzaakt door de ‘gecontroleerde functionele hydratatie’, zoals hierboven omschreven.

De grote moeilijkheid: die theorie bewijzen door de omstandigheden van die rit, al dan niet met dehydratatie, en de verhoogde Salbutamoldosis, na te bootsen in laboratoriumtesten. En dan te hopen dat inderdaad blijkt dat Froome door uitdroging/van nature uit meer Salbutamol afscheidt dan een ‘normale’ renner.

Zelfs als het lukt, dan zal Froomes imago, en dat van Team Sky, bij het grote publiek alweer een grote deuk hebben opgelopen.

Team Sky heeft intussen een team van medische experten in de arm genomen, en ook de bekende dopingadvocaat Mike Morgan. Die verdedigde vorig jaar al de Britse wereldkampioene Lizzie Armitstead succesvol in haar whereabouts-zaak en werd ook al ingehuurd door Russische atleten tijdens het Russische dopingschandaal dat de laatste twee jaar is losgebarsten.

Kuchende Froome

Intussen duiken steeds meer getuigenissen op dat Chris Froome wel degelijk last had van, zoals Team Sky verklaarde, acute astmasymptomen, in de twee, drie dagen voorafgaande aan de afwijkende test op 7 september.

Het Spaanse Ciclismo à fondo diepte een verhaal op van Froomes ploegmaat David Lopéz tijdens de Vuelta. De Spanjaard vertelde toen dat hij tijdens de nacht na de tijdrit in Logroño wakker werd door de hevig hoestende en kuchende Froome, die eerder op de dag de chronorace had gewonnen, weliswaar met minder voorsprong dan velen hadden verwacht.

De dag erna beleefde de Brit, in koud regenweer, op de Alto de Los Machucos zijn moeilijkste dag van de Vuelta, en verloor hij 47 seconden op Vincenzo Nibali. Na die aankomst, op 6 september, leek een kuchende en een wat beverige Froome last te hebben van zijn ademhaling, maar op de persconferentie verklaarde hij: ‘Health-wise all ok.’

Er duiken steeds meer getuigenissen op dat Chris Froome wel degelijk last had van, zoals Team Sky verklaarde, acute astmasymptomen, in de twee, drie dagen voorafgaande aan de afwijkende test.

De volgende dag, twee dagen voor de cruciale bergrit naar de Angliru, nam de viervoudige Tourwinnaar op aanraden van Team Skydokter Derick Macleod zijn verhoogde dosis Salbutamol. Volgens de krant The Times zou het gaan om onder meer drie pufjes na de etappe, net voor de dopingcontrole.

Opvallend: op die droge en warme zevende september – de dag van de ‘afwijkende’ urinetest -, kwam de Brit samen met Alberto Contador als eerste van de groep der klassementsrenners over de eindstreep op een hellende aankomst in Santo Toribio de Liebana.

In een interview na de finish, antwoordde Froome, zonder te kuchen, ‘I felt fine today‘, op een vraag van een tv-journalist over de speculaties die er waren gerezen of hij al dan niet ziek was. Wat ook logisch lijkt – geen klassementsrenner zal in de beslissende week van een grote ronde toegeven dat hij geen honderd procent is.

Aan Froome en de medische experts van Team Sky om nu te bewijzen dat de renner dat heeft verholpen met een toegestane hoeveelheid Salbutamol, en dat omstandigheden, zoals uitdroging, bij de dopingtest tot een te hoge dosis hebben geleid. En dat wordt niet simpel, maar volgens de Franse krant Le Monde zullen ze maanden de tijd nemen om een goed gefundeerde verdediging, op basis van de dehydratatietheorie, op te bouwen – een procedure die tot na de Giro kan duren.

Zelfs als het lukt, dan zal Froomes imago, en dat van Team Sky, bij het grote publiek alweer een grote deuk hebben opgelopen. En daar zaten al heel wat blutsen in.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content