Wout van Aert won zondag in Dendermonde met een ongeziene dominantie een van de traagste crossen in moderne veldrittijden. En maakte ook een einde aan een recordreeks van Mathieu van der Poel.
2’49” op Mathieu van der Poel (2e), 3’06” op Toon Aerts (3e), 3’42” op Michael Vanthourenhout (4e) en 3’58” op Laurens Sweeck (5e).
Ongezien in het hedendaagse veldrijden, hoe Wout van Aert de tegenstand zondag in de modder van Dendermonde degradeerde. Zelfs op grote rivaal Mathieu van der Poel liep hij, vanaf de derde ronde tot de finish, vijf ronden lang telkens 30 à 40 seconden uit. Alleen Aerts en Vanthourenhout konden in één omloop het verschil met Van Aert beperkt houden tot onder de 20 seconden (18 seconden in respectievelijk de vierde en vijfde ronde).
Resulterend in de grootste voorsprong op de tweede, Van der Poel, in een klassementscross/kampioenschap sinds de Superprestigemanche van Gavere in november 2003, toen Bart Wellens in een superdag Erwin Vervecken ook op 2’49” zette, exáct dezelfde voorsprong als Van Aert in Dendermonde.
De Kempenaar reed de derde, vierde en de vijfde in de uitslag wel op een nog grotere achterstand dan Wellens (die was respectievelijk 2’52” sneller dan Sven Nys, 3’13” dan Ben Berden en 3’28” dan Richard Groenendaal).
Nog straffer dan Van Aerts zege op het WK in Valkenburg 2018, waar hij 2’13” eerder dan Michael Vanthourenhout over de finish reed en 2’30” vlugger liep en fietste dan Van der Poel.
Nog meer dan de Nederlander is de Herentalsenaar dan ook de crosser die op zware modderomlopen, met veel loopstroken, zo’n grote voorsprong kan uitbouwen. In Dendermonde bedroeg die voor de elfde keer uit zijn carrière bij de elite meer dan één minuut.
Van der Poel, die nochtans 71 profcrossen meer gewonnen heeft dan Van Aert (136 vs. 65) slaagde daar ‘slechts’ negenmaal in. Met een grootste voorsprong van 1’21” vorig jaar in Niel en 1’20” op het WK in Dübendorf.
Trage crossen
Hoe straf hun dominantie is blijkt ook hieruit: in de laatste tien seizoenen slaagden, naast MVDP en WVA, slechts vier andere crossers er één (!) keer in om de tweede op meer dan een minuut te zetten in een klassementscross of een kampioenschap (BK/WK):
Toon Aerts in Ronse, op 14 december 2019, 1’30” voor Eli Iserbyt.
Iserbyt in Waterloo, op 22 september 2019, 1’08” voor Aerts.
Kevin Pauwels in Baal, op 1 januari 2013, 1’09” voor Zdenek Stybar.
En Sven Nys op de Koppenberg in 2010, 1’07” voor Niels Albert.
Telkens op heel zware omlopen, zoals in Dendermonde, waar de snelheid zeer laag ligt. Met een gemiddelde snelheid van 15,340 kilometer per uur was de Wereldbekercross van zondag zelfs de op een na traagste klassementsrace/kampioenschap (BK/EK/WK) van de laatste tien jaar. Alleen op het BK in Erpe-Mere in 2015 lag de snelheid nog lager: 14,600 kilometer per uur, niet toevallig gewonnen door Klaas Vantornout op een half loopparcours, met de jonge Van Aert als derde.
Einde record Van der Poel
Wout van Aert baggerde zich in Dendermonde zo een weg naar zijn tiende Wereldbekerzege bij de profs en maakte en passant ook een einde aan de recordreeks van Mathieu van der Poel. Die had immers sinds de veldrit in Heusden-Zolder 2017 liefst vijftien opeenvolgende WB-crossen gewonnen waarin hij startte. Bijna het dubbele van de langste reeks van Kannibaal Sven Nys (acht WB-zeges op een rij).
Een record dat Van der Poel misschien nooit meer zal verbeteren, aangezien hij minder zal focussen op het veldrijden en op een veel betere Van Aert zal botsen dan in de laatste twee seizoenen.
Al zal Van Aerts recordvoorsprong in Dendermonde op hem en op andere tegenstanders wellicht nog lang blijven staan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
