Julie Allemand, sterkhouder bij de Belgian Cats: ‘Ik kijk zo uit naar de Spelen!’

© GETTY
Matthias Stockmans
Matthias Stockmans Redacteur van Sport/Voetbalmagazine en Knack Focus.

Afgelopen zomer werd Julie Allemand in de WNBA de strafste nieuwkomer ooit. Twee jaar geleden was ze al de beste passeur van het WK basketbal en afgelopen week loodste ze de Belgian Cats naar het EK. Om maar te zeggen: het Belgische vrouwenbasketbal is meer dan Emma Meesseman.

Met haar team Indiana Fever haalde ze uiteindelijk geen play-offticket binnen, maar voor Julie Allemand (24) persoonlijk werd de basketbubbel van de WNBA afgelopen zomer een meer dan geslaagd avontuur. Met gemiddeld 8,5 punten, 4,5 rebounds en 5,8 assists per wedstrijd was de Belgische guard statistisch gezien de strafste rookie ooit in die prestigieuze Amerikaanse competitie. En als we haar mogen geloven, moet het beste nog komen.

‘Door mijn ervaring in de WNBA heb ik aan zelfvertrouwen gewonnen’, vertelt Allemand vanuit Frankrijk, waar ze sinds september speelt voor Basket Lattes Montpellier. ‘Als leider op het veld, maar ook om aanvallend mijn verantwoordelijkheid te nemen wanneer het erop aankomt. Ik ben altijd het type geweest dat vooral zocht om anderen te bedienen en beter te maken – en dat blijft ook zo – maar tegelijkertijd weet ik nu dat ik die belangrijke shots ook kan maken als dat nodig is.’

Die evolutie heeft de Luikse te danken aan haar harde labeur in de VS, waar ze eerst twee weken in quarantaine moest en elke dag op haar eentje naar de gym trok. Ze kon er werken aan haar techniek met speciaal ontworpen apparatuur. ‘Vooral mijn driepuntschot is veel verbeterd, waardoor ik er meer vertrouwen in heb – net als mijn ploegmaats. Dat wierp meteen vruchten af bij Indiana ( waar ze haar driepunters aan 47,8 procent binnen knalde, als op één na beste in de hele liga, nvdr), de voorbije weken bij Montpellier. Bij de Belgian Cats wil ik laten zien hoe ik ben gegroeid als floorleader, ook verbaal, want dat was een werkpunt. Vroeger speelde ik iets te vaak met de handrem op, ik wilde vooral niets verkeerd doen. Sinds de WNBA speel ik zonder angst en voel ik echt de goesting om de ploeg in handen te nemen.’

Karaktertje

Allemand begon al op haar vierde te basketten, zette haar eerste stapjes bij het plaatselijke Alleur, maakte op haar vijftiende haar debuut in de Belgische eerste klasse met Sprimont en verkaste vervolgens op achttienjarige leeftijd naar Castors Braine, waarmee ze drie Belgische landstitels op rij veroverde. Daarna volgde een eerste buitenlands avontuur in de Franse competitie, waar ze aanvankelijk wat moeite kende om zich het fysiekere spel eigen te maken, maar met ASVEL Lyon pakte ze in 2019 wel de landstitel. Afgelopen zomer was er dan haar spraakmakende debuut in de WNBA.

Sinds de WNBA speel ik zonder angst en voel ik echt de goesting om de ploeg in handen te nemen.’

Julie Allemand

Die steile groeicurve heeft veel te maken met haar karakter. Onder andere bondscoach Philip Mestdagh roemt zijn spelverdeelster bij de Cats om haar arbeidsethos en vastberadenheid. Allemand is iemand die graag en hard traint. Zo werkt ze al zes jaar samen met een personal coach, Dominic Rossi, oprichter van Corodo, een trainingsacademie in Mol. ‘Dominic pusht me om te werken op aspecten die me minder liggen, maar altijd vanuit een positieve benadering, met veel focus op het mentale. Hij is heel belangrijk in mijn ontwikkeling. Ook in de carrièrekeuzes die ik maak. Altijd wegen we goed de pro’s en contra’s af. Zo heb ik een aanbod van een Russische topclub afgewezen omdat het niet juist voelde, omdat mijn verhaal in Frankrijk nog niet af was. Ik wil blijven groeien als atleet, dat is wat die job voor mij ook inhoudt: elke dag beter willen worden. Daarom train ik zo graag. Dikwijls heel repetitief, maar zo word je beter.’

Die vastberadenheid etaleert ze ook in de uitbouw van haar carrière. Elke keuze is weloverwogen. Zo liet ze in 2017 het EK in Tsjechië schieten, waar de Belgian Cats nochtans een eerste keer van zich deden spreken met een bronzen medaille. Een jaar later maakte ze dat wel ruimschoots goed door sterk te presteren op het WK in Spanje, waar België vierde eindigde en Allemand met gemiddeld 8,2 assists per wedstrijd de assistkoningin was van het toernooi.

Julie Allemand in actie voor de Belgian Cats
Julie Allemand in actie voor de Belgian Cats© Belga Image

Of zo koos ze ervoor om, ondanks een draft-plek bij Indiana Fever in 2016, pas jaren later haar kans te wagen in de WNBA. Allemand: ‘In 2017 vond ik het belangrijker om mijn gehavende knie te verzorgen zodat ik helemaal fit aan mijn eerste buitenlandse avontuur kon beginnen. De WNBA kon inderdaad al vroeger, maar ik voelde me nog niet klaar. Door eerst die jaren op mijn eentje te leren leven in Frankrijk, kweekte ik voldoende zelfstandigheid om het avontuur in de VS aan te gaan. Deze keer was wél het juiste moment. Door de coronacrisis werd het geen normale competitie, maar dat was misschien net een voordeel. En door het feit dat mijn rechtstreekse concurrente voor dezelfde positie onbeschikbaar was, kreeg ik veel meer speelgelegenheid dan ik verhoopt had. Ik voelde me daar echt goed op het veld. Het moment dat je beseft dat je dat niveau aankunt, krijg je het gevoel dat niets je nog kan tegenhouden.’

Door de coronacrisis werd de WNBA geen normale competitie, maar dat was misschien net een voordeel.’

Julie Allemand

De olympische droom

De enige domper in die steile opgang kwam er eind vorig seizoen, toen ze van Lyon te horen kreeg dat haar contract niet verlengd werd. Misschien inspireerde het revanchegevoel haar tot topprestaties in de WNBA? ‘Aanvankelijk was ik teleurgesteld dat ik niet kon blijven, ik vond het onrechtvaardig, maar achteraf bekeken was het beter zo. Ik zat bij Lyon te veel in mijn comfortzone, terwijl ik nu een nieuwe rol kan opnemen bij Montpellier. Met een goeie ploeg en een goeie coach. Thibaut Petit is een streekgenoot van mij: hij heeft me destijds naar Castors Braine gehaald. Ik vind het wel belangrijk dat je kijkt naar wie je coach wordt, zeker als spelverdeler.’

Ook Philip Mestdagh rekent op de verdere ontwikkeling van de Luikse strateeg. Samen met Emma Meesseman en Kim Mestdagh moet ze komende zomer de nationale ploeg in handen nemen op de Olympische Spelen in Tokio. Als die doorgaan tenminste. ‘Ik hoop het, ‘ zegt Allemand, ‘want ik kijk er zó naar uit. Het wordt wel een drukke zomer met het EK, de Spelen en misschien nog WNBA. Geen idee hoe ik dat ga combineren, maar het heeft weinig zin daar nu al over na te denken, alles hangt af van hoe het coronavirus evolueert. De Spelen zijn sowieso een droom voor elke basketbalspeelster, het is mijn hoofddoel voor 2021.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content