Voor eerst sinds 1995 weer topbasketbal in Mechelse Winketkaai

Het nieuwe Kangoeroes Basket Mechelen -een fusie tussen Willebroek en Pitzemburg- opent dit weekend het basketbalseizoen in de Euromillions League met een eerste thuismatch. Plaats van gebeuren: de legendarische Winketkaai, waar Racing Maes Pils Mechelen drie decennia lang voor memorabele momenten zorgde.

De reputatie van de sportzaal aan het havendok, van waar je uitzicht hebt op de iconische Sint-Romboutskathedraal van Mechelen, verwierf legendarische proporties tijdens de gouden jaren 70, 80 en 90. Eerst met Bell als sponsor, later met de brouwerij Alken-Maes – grote baas Theo Maes was een basketfan – als geldschieter, beschikte Racing over het grootste budget in de Belgische eerste klasse. Met zeven landstitels en vijf bekers in elf jaar tijd zorgde de West-Vlaamse godfather van de basketbalcoaches Lucien Van Kersschaever voor de apotheose eind jaren 80 en begin jaren 90.

Rudi Kuyl maakte zowat al die succesperiodes mee. Als kind aan de zijde van zijn vader Maurits Kuyl, manager van Racing Maes in de jaren 70, in de jaren 80 zelf als sportief verantwoordelijke van de club. ‘Racing Maes was dertig jaar lang een internationale grootheid’, zegt Kuyl. ‘Ploegen als Real Madrid, Limoges en Barcelona gingen hier voor de bijl. Bekende namen als Toni Kukoc, Drazen Petrovic en Arvydas Sabonis waren in de Winketkaai te bewonderen. Dat was Champions League, hè. Daarvoor kwamen basketfans van over heel België naar Mechelen afgezakt.’

Tot er in 1995 abrupt een einde kwam aan het sprookje. Middels een fusie met Sobabee week Racing uit naar Antwerpen. In één klap was het gedaan met topbasketbal in Mechelen. 23 jaar later herleeft de Winketkaai met de komst van eersteklasser Kangoeroes Basket Mechelen.

‘We zijn héél ambitieus’, zegt voorzitter Luc Katra. ‘We deden ook heel wat inspanningen naar de inkleding van onze wedstrijden toe, daarvoor zijn we scheep gegaan met een bedrijf dat gespecialiseerd is in de animatie van evenementen. We willen en zullen er vanaf de eerste thuiswedstrijd staan. De Winketkaai moet weer vollopen.’

Knikkende knieën

En wat verwacht coach Paul Vervaeck -een rasechte Mechelaar- van deze campagne? ‘Ik merkte iets vreemd bij mezelf: bij de oefenwedstrijden speurde ik de zaal af naar bekende gezichten, dat had ik nooit eerder gedaan. Ik kijk geweldig uit naar de competitiestart, ik ben benieuwd welk publiek er naar de Winketkaai zal afzakken’, vertelt hij.

‘De tegenstander moet met knikkende knieën naar de Winketkaai komen’, geeft Vervaeck aan als zijn voornaamste doelstelling met Kangoeroes Mechelen. De ervaren coach, eerder al succesvol bij Duvel Willebroek, Bree, Antwerp Giants en recent bij het Nederlandse Leiden, staat voor uptempobasketbal. ‘De manier waarop we spelen, is voor mij minstens zo belangrijk als het resultaat. Er moet iets te beleven zijn tijdens onze wedstrijden, alleen zo lok je supporters naar de zaal,’ oordeelt Vervaeck. ‘Ik wil ritme creëren, actie en reactie, geen statisch basketbal.’

De voorbereiding was moeilijk, getroebleerd door enkele blessures, daarom probeert de coach de (hooggespannen) verwachtingen wat te temperen: ‘Qua budget kunnen we niet concurreren met Antwerp Giants, Charleroi en Oostende, dat zijn drie clubs waar er druk is om een prijs te pakken dit seizoen. Antwerp staat nu financieel zo ver dat het de sterkhouders kan behouden, Charleroi kocht deze zomer straf in en Oostende staat er elk jaar. Ik vermoed dat het dit seizoen dichter bijeen zal liggen tussen die drie. Voor onze ploeg beoog ik voornamelijk een groeiproces. We hebben een jonge ploeg, dus daar moet je geduld mee hebben. Maar de groep is zo samengesteld dat we zullen vechten als leeuwen. Dat is wat de supporters willen zien: spelers die achter elke bal duiken en niet iemand met een negatieve lichaamstaal.’

De Mechelaar spiegelt zich aan hetgeen hij begin jaren 2000 bij Bree neerzette. ‘In ons debuutjaar in eerste klasse hebben we toen geen enkele thuiswedstrijd verloren … en op verplaatsing wonnen we niets. (lachje) Maar onze zaal zat wel altijd tot de nok vol. Twee jaar later kwam de Expodroom er in Bree en die zat ook altijd vol. Ik denk dat zoiets in Mechelen te herhalen valt.’