Het seizoen 2021-2022 is in het tweede weekend van april afgelopen voor de helft van de ploegen in de Belgische hoogste klasse. Sommige spelers zullen gemist worden.
Voor ploegen onder de achtste plaats, uiteindelijk bezet door Genk, is het seizoen al voorbij. De enige uitzondering is Seraing, daar hebben de spelers geen vervroegde vakantie en moet er nog gespeeld worden tegen RWDM. Al met al zullen negen teams het de komende weken moeten doen met trainingen en vriendschappelijke wedstrijden, terwijl ze in de kantoren druk bezig zijn met de voorbereiding van het volgende seizoen.
Sommige teams waren niet opgewassen tegen hun taak, andere teams ontbrak het aan een vleugje individuele kwaliteit om hoger te mikken. Toch zijn er een handvol spelers voor wie 34 speeldagen genoeg was om een blijvende indruk na te laten. Hieronder vindt u een tactisch evenwichtig elftal in een 3-4-2-1 waar Roberto Martinez geen nee tegen zou zeggen.
Bekijk het volledige elftal onderaan het artikel.
In doel
In de onderste tabelhelft waren slechts weinig doelmannen constant doorheen het seizoen. Het is dan ook moeilijk om een keuze te maken. Uiteindelijk zal Kortrijk-doelman Ilic de handschoenen moeten overdragen aan Arnaud Bodart. Bodart stond de laatste weken niet eens tussen de palen bij de rouches, maar men mag niet vergeten dat hij voor zijn slechte vorm enkele belangrijke punten wist te redden voor de Luikenaars op drift.
In de Verdediging
De jeugd neemt het verdedigingstrio van deze fictieve ploeg voor zijn rekening: op rechts is de imposante Duitser Frederik Jäkel geïnstalleerd. Hij was de enige garantie voor evenwicht in een Oostendse achterlinie die vorige zomer te lijden had onder het vertrek van Theate en Hendry.
Naast hem wordt het hart van de verdediging bewaakt door de Noor Jesper Daland. Daland, die in de zomer naar Cercle kwam. Hij zal vooral herrinerd worden voor zijn absurde owngoal tegen Union die leidde tot een waanzinnige comeback voor les Unionistes. De Noor is echter een betrouwbare verdediger met een opmerkelijk vermogen om zijn troepen te leiden.
Het trio wordt vervolledigd door een van de defensieve revelaties van het seizoen, de Turkse Cenk Özkacar van OHL. De van Olympique Lyonnais geleende linkspoot was het meest waardevolle lid van de Leuvense defensie, dankzij zijn uitstekende verdedigingsgevoel gekoppeld aan een betrouwbare linkervoet bij het uitverdedigen. Hij staat vaak goed in het strafschopgebied en wordt zelden gepakt in een duel.
Middenveld
Hoewel zijn seizoen voortijdig werd afgebroken door een kruisbandblessure die hem voor de tweede zomer op rij een welverdiende transfer zou kunnen kosten, was Maxime D’Arpino dit jaar weer op de top van zijn kunnen. De Fransman, die is overgebleven uit het sensationele team van Alexander Blessin, moest in de schijnwerpers treden nadat hij het kustschip vorig seizoen vanuit de schaduw had geleid. Geweldige vrije trappen, afstandsschoten, en altijd een bovengemiddeld gevoel voor het spel.
Naast hem komt de Belgische revelatie van het seizoen van Den Dreef. Mandela Keita is nog te jong om zich het onterecht afgekeurde doelpunt van Marc Wilmots tegen Brazilië te herinneren, maar hij heeft nu al de benen en het spelgevoel om de meest ervaren middenvelders in de hoogste klasse het leven zuur te maken.
Op de flanken
De ploeg die het dichtst bij de play-offs stond, STVV heeft Daiki Hashioka’s waanzinnige runs langs de rechterflank om mee uit te pakken. Met vier assists op zijn naam, en altijd zeer actief op de flank, is de Japanner een van de meest zichtbare leden van de Stayen-kolonie.
Aan de linkerkant moet Faiz Selemani onredelijk hard werken in de verdediging, in de hoop dat hij kan voortbouwen op zijn uitstekende statistieken aan de andere kant van het veld. De Comoriaan, die in de tweede helft van het seizoen de steunpilaar was van een kwijnend KVK, heeft dit seizoen dertien doelpunten gemaakt (waaronder een paar pareltjes) en zes assists gegeven.
Achter de spits
Xavier Mercier is de beste passer van 1A- een titel die hij dreigt te verliezen door de komende zes wedstrijden niet mee te doen – en hij is een sleutelfiguur in dit team. Na Thomas Henry en Kamal Sowah te hebben verloren, heeft de Fransman zichzelf opnieuw kunnen uitvinden. Nu voorziet hij Sory Kaba en Mathieu Maertens van heerlijke openingen en prachtige assists. Hij heeft een uitzonderlijke flair,de touch die daarbij hoort, en een liefde voor het passen die mening supporter met open mond achterlaat.
Eigenschappen die hij deelt met Dino Hotic, zijn partner op het aanvallende middenveld in ons team. De Bosniër van Cercle zorgde voor zijn portie sensatie, met zeven doelpunten en elf assists, vooral dankzij een linkervoet die Brugge tot een van de meest formidabele ploegen in de hoogste klasse maakte op stilstaande fases.
Spits
Met minder punten maar meer overwinningen tegen topploegen , was Cercle 2021-2022 de waardige erfgenaam van het Oostende van vorig jaar. In de rol van Fashion Sakala, ontdekte België Rabbi Matondo. Een staaf dynamiet ter grootte van een mens, die met een sprint een verdediging kan opblazen. Een eindtotaal van negen doelpunten, beslissende acties tegen bijna elk team in de hoogste klasse, en een toekomst die waarschijnlijk ver verwijderd is van de groene versie van Jan Breydel.
Bonus
Wat we nog zullen missen: De frisheid van Ilias Sebaoui, de overvloedige assists van Jean-Luc Dompé, de flair van Jelle Vossen, de linkspoot van Stef Peeters, de bewegingen van Smail Prevljak in het strafschopgebied, het uitbundige fysieke volume van Emmanuel Agbadou, het buitengewone gevoel voor ruimte van Mathieu Maertens, de defensieve aanwezigheid van Aleksandar Radovanovic of Ameen Al-Dakhil en, natuurlijk, de genialiteit van Christian Brüls.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
