5 vragen aan en antwoorden van KVO-coach Adnan Custovic

Gewezen Bosnisch international Adnan Custovic (39) is momenteel hoofdcoach ad interim van KV Oostende.

1. Ben je al een beetje hersteld van de pijnlijke nederlaag van Bosnië tegen België?

‘Ja, want ik was al niet erg optimistisch voor de wedstrijd. Ik ben ontgoocheld, maar het is niet tegen de Belgen dat Bosnië zijn kansen op de barrages voor het WK 2018 vergooide. Dat gebeurde tegen Cyprus en Griekenland.’

2. KVO-voorzitter Marc Coucke verklaarde dat hij hoopt met jou als T1 voort te kunnen doen. Snap je waarom hij zegt dat hij dat ‘hoopt’, terwijl hij het is die daarover beslist?

‘Ik denk dat ik iedereen al een beetje toonde dat ik capabel ben om het te doen: met een kwalificatie in de beker en 4 op 6 op verplaatsing bij Genk en Kortrijk in de competitie. Een ploeg die 1 op 21 haalde, waarvan het vertrouwen minder is en waarin er schrik om te verliezen aanwezig is: dat is ook allesbehalve een ideale situatie voor een coach met niet veel ervaring om als T1 te beginnen. Maar ik denk dat ik met een ploeg die een beetje ziek was toch al mooi werk leverde. Ik veranderde het systeem een beetje en ik ben tevreden met de mentaliteit die de spelers toonden. In mijn hoofd ben ik een vrij offensieve coach,

maar iederéén moet werken. De aanval begint bij de verdediging en de verdediging begint bij de aanval. Dat is mijn voetbalvisie. Ons voetbal kan beter, maar alles begint met een goeie verdediging en die 4 op 6 zal ons vertrouwen geven voor de komende weken. De voorzitter zei mij dat hij tevreden is met mijn werk. Waarom hij pas na de wedstrijd tegen Club Brugge een beslissing zal nemen, weet ik niet. Misschien blijft er volgens hem nog een laatste test te doen.’

3. In Kortrijk, na de eerste competitiezege van het seizoen, zong je in de kleedkamer ‘I believe I can fly’ van R. Kelly. Wat wordt dat als je zondag leider Club Brugge klopt? Een duet met Marc Coucke misschien?

‘Ja ‘Couckenbak’ misschien. Maar ik wil toch graag eens uitleggen waarom ik in Kortrijk dat lied zong. Er zijn mensen die denken dat ik een grapjas ben, een jonge coach die één keer wint en al begint te zingen. Maar ik zong omdat ik mijn spelers beloofde dat ik dat zou doen als we wonnen. De woensdagavond waren we op restaurant geweest en vier nieuwelingen zongen daar toen een lied, zoals het de gewoonte is voor nieuwelingen: Zinho Gano, Aleksandar Bjelica, Mike Vanhamel en Emmanuel Banda. Toen ze klaar waren, begonnen de spelers te zingen dat het mijn beurt was. Ik zong al toen ik in Oostende als T2 begon, maar ze vonden dat ik weer moest zingen omdat ik nu T1 ben. Ik zei: ‘Geen probleem, als we winnen op Kortrijk zal ik misschien T1 blijven en dan zal ik in de kleedkamer mijn lied zingen.’ Ik was dus verplicht om het te doen.’

4. We lazen meer dan een keer dat je vorig seizoen in de belangstelling stond van KV Kortrijk en dat je bij KV Oostende pas laat bijtekende onder de voorwaarde dat je er op een dag Yves Vanderhaeghe zou mogen opvolgen. Wist Vanderhaeghe dat je toen die garantie kreeg?

‘Nee nee, zo is het niet gegaan. Ik verlengde mijn contract als T2 en er is mij nooit beloofd dat ik op een dag Yves zou mogen opvolgen. Met die garantie zou ik nu toch niet nog een vierde match moeten wachten om te weten of ik T1 kan blijven? Dan was ik nu toch al geïntroduceerd geweest als de volgende coach? Het klopt wel dat ik toen met Kortrijk praatte. Ze zegden dat ze aan mij dachten, maar het was niet duidelijk of het om T1 of T2 ging en ik zei: ‘Ik ga niet weg bij Oostende om elders T2 te worden, want dat ben ik daar al.”

5. Zijn Yves Vanderhaeghe en jij nog vrienden?

‘Ik hoop het. Nog dezelfde dag stuurde ik hem een bericht en belde ik hem om te zeggen dat ik niets met zijn ontslag te maken had en dat ik wou dat we vrienden zouden blijven en hij snel een nieuwe club zou vinden. Ik ben blij dat hij intussen al in Gent zit. Zelf wou ik de kans benutten die Oostende mij bood en mijn droom realiseren om hoofdtrainer te zijn in de eerste klasse. Of die kans hier eindigt na drie weken of na drie jaar, spijten zal het mij niet. Ik ben iemand die vooruit wil, ik geef mij volledig en ik weet dat ik klaar ben voor deze job. Het is de directie die beslist. Maar hoe dan ook weet ik dat ik capabel ben.’