AA Gent: de inhaalrace kan beginnen

Een voorlaatste plaats met amper twee op vijftien én geen Europees voetbal. Bij AA Gent moeten ze bekomen van hun gemiste competitiestart, nadat de clubleiding nochtans titelambities uitgesproken had. Wat nu? ‘Kijken naar de achterstand op de zesde plaats, dat telt.’

Vandaag houdt AA Gent in zijn stadion zijn jaarlijkse fandag, vanaf 14 uur, onder de noemer kids’, fans’ en partytime. Of daar evenveel enthousiasme zal heersen als een goed jaar geleden, valt te betwijfelen. Want de kampioen van 2015 gaat voor het eerst sinds het aantreden van Hein Vanhaezebrouck (in de zomer van 2014) door een sportief dal. Afgelopen zondag, voor aanvang van het competitieduel tegen Anderlecht, zette de supportersfederatie zelfs een sfeeractie op poten, met als leuze #COBW#WeAreOne.

Zodra de spelersbus aan de Ghelamco Arena arriveerde, weerklonken strijdliederen bij de ongeveer vijfhonderd fans, die een erehaag vormden en met Bengaals vuur de spelers en trainer hun steun betuigden. Opvallend, slechts één naam werd gescandeerd: die van hun succescoach, die hen de afgelopen jaren op aantrekkelijk voetbal trakteerde én vooral de titel schonk. Het spandoek met als opschrift Heinz we trust, met het hoofd van de West-Vlaming in plaats van het logo van de bekende Amerikaanse ketchupfabrikant, is veelzeggend. Een betere ruggensteun kon Vanhaezebrouck zich niet wensen. Die kreeg hij eerder, via een krantenartikel, van voorzitter Ivan De Witte, die met een beschuldigende vinger richting de spelers wees. Algemeen manager Michel Louwagie hulde zich dan weer in stilzwijgen, hij slikte op een andere manier de frontale aanval van Vanhaezebrouck richting zijn transferpolitiek en het werk van zijn scoutingcel.

Lastig parket

‘De fout die je niet mag maken, is om schuldigen aan te wijzen wanneer het niet loopt zoals gehoopt’, verduidelijkte Patrick Janssens, CEO van KRC Genk, in Humozijn filosofie. ‘Het aantal trainers dat na de wedstrijd een discours houdt waarbij de verantwoordelijkheid bij de spelers wordt gelegd, is niet te tellen. Dat hoorde ik Albert Stuivenberg nooit doen. De laatste weken gebeurde het weer geregeld: ‘Ik heb het ze nog zo gezegd, maar ze doen het niet!’ – daar zou ik het dus heel moeilijk mee hebben. Zo iemand trekt de paraplu open en laat de anderen in de regen staan, terwijl voetbal net een teamsport is: je kan elkaar niet loslaten als het slecht gaat.’ Het leek illustratief voor het AA Gent van de afgelopen weken.

Na duels tegen STVV, promovendus R Antwerp FC, YR KV Mechelen, Royal Excel Mouscron en Anderlecht een 2 op 15 laten optekenen: het is een nieuw gegeven in de Ghelamco Arena. Want de voorgaande seizoenen misten de Buffalo’s hun start niet met respectievelijk 10 op 15 (2014/15) en tweemaal 9 op 15 (2015/16, 2016/17). Deze teleurstelling volgde bovendien na de onverwachte uitschakeling in de Europa League tegen het Oostenrijkse SC Rheindorf Altach.

Liefst 22 spelers werden er al gebruikt in competitieverband, na een voorbereiding waarin nochtans alles, qua resultaten en speelwijze, verbluffend goed was verlopen. Alleen kreeg dit Europees en in de Jupiler Pro League geen vervolg. Vanhaezebrouck raakte in een lastig parket, omdat hij geconfronteerd werd met enkele structurele problemen. Er waren de langdurige blessures van nuttige kilometervreters Neto (knieoperatie), Saief (pubalgie en infectie nadien in het ziekenhuis) en Foket (hartoperatie). Europees moest de trainer vaststellen dat zijn team geen antwoord vond op de agressieve aanpak van Altach. Bovendien pikten meerderde internationals later aan (onder wie Kubo, die zijn scherpte en rendement nog niet terugvond) en hadden routiniers Asare en DanijelMilicevic last van kleine letsels. Van hen verwacht Vanhaezebrouck dat zij door hun ervaring en rust samen met StefanMitrovic de kar trekken.

Graag alleskunner

Hoogspanning regeerde in het Gentse huishouden, waar een groepsgesprek noodzakelijk bleek na het 3-2-verlies bij Royal Excel Mouscron, na een 0-2-voorsprong. Vooral de gelatenheid en het gebrek aan volwassenheid om een voorsprong vast te houden, sprongen in het oog.

Het werd een pittige ontmoeting, waarbij vanuit de groep om meer begrip en geduld werd gevraagd van hun veeleisende coach. De altijd zelfvertrouwen uitstralende Vanhaezebrouck mag veel verdiensten opeisen, maar ook niet alles. Gemeenschappelijke schuld werd bekend, maar zijn spelers weten ondertussen dat de trainer graag, of te vaak, handelt en reageert als een alleskunner. Wanneer je altijd het laatste woord wil én veelal geen tegenspraak duldt, dan is de kans op fricties groot, zelfs met een brave spelerskern.

Louwagie zocht daarom naar een strijderstype, zoals Jelle Van Damme. Ondanks zijn leeftijd (33) kon de ex-international de ideale aanjager worden. Ook assistent-coaches Peter Balette en Bernd Thijs vonden dat een goed plan. Gent bracht een financieel beter bod uit op de voormalige Rode Duivel. Maar de band met Luciano D’Onofrio en de kortere afstand naar Hasselt, waar zijn twee kinderen opgroeien, gaven uiteindelijk de doorslag voor Van Damme om richting Antwerp te trekken. Een nieuwe domper in de zoektocht naar een Belg, nadat Fulham liefst 3,5 miljoen euro voor Denis Odoi (29) had gevraagd.

Tegen Anderlecht was er alvast een opleving merkbaar, met opnieuw vaste patronen én meer inzet. Sprankelen deed het bij momenten, maar tot wervelend voetbal kwam het nog niet. Een opvallend positieve Vanhaezebrouck denkt wel de remedie voor de huidige laagconjunctuur te kennen. ‘We hebben gewoon een zege nodig, als boost voor het vertrouwen. Kijken naar de achterstand op de zesde plaats, dat telt. Momenteel bedraagt die zeven punten op Zulte Waregem. De inhaalrace zal lang duren, maar qua spel en resultaten blijft progressie mogelijk.’

Was het daarom dat de dj in de Ghelamco Arena afgelopen zondag na het laatste fluitsignaal even kort It’s Gonna Be Allright van Deep Zone door de geluidsboxen stuurde?