Alfred Riedl, de topschutter die constant vocht tegen heimwee

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine en al 45 jaar in de journalistiek, diept iedere zondag een anekdote op uit zijn lange carrière. Deze week over de voormalige topschutter Alfred Riedl die afgelopen maandag op 70-jarige leeftijd overleed.

Acht jaar voetbalde Alfred Riedl in België. Twee seizoenen bij Sint-Truiden, twee jaar bij Antwerp en vier bij Standard. Twee keer was hij topschutter van de competitie. Bij Sint-Truiden tijdens het seizoen 1972/73, bij Antwerp tijdens de voetbaljaargang 1974/75. Misschien was het wel op de Bosuil dat de Oostenrijker zijn meest spectaculaire periode kende. We herinneren ons een dubbelinterview dat we in die periode maakten met hem en zijn landgenoot Karl Kodat. Zij vormden samen met de Deense dribbelaar Flemming Lund de aanval op de Great Old.

Het waren twee totaal verschillende persoonlijkheden, Kodat en Rield. De eerste, afkomstig uit Salzburg, een timide artiest die wel eens de blanke Pele werd genoemd en met een zekere melancholie door het leven stapte. En dan Rield, een pure opportunist, geboren in Wenen en in tegenstelling tot Kodat zeer rad van tong. Als een waterval stroomden de woorden uit zijn mond. Je stelde een vraag en vervolgens bleef hij gemakkelijk een uur aan het woord.

Alfred Riedl voetbalde constant met een knagend gevoel van heimwee. Hij miste de gezelligheid van Oostenrijk. En hij miste zijn kinderen. Zeker in de tijd dat hij bij Standard voetbalde. Toen verbleef zijn vrouw telkens weer weken in Luik en twee weken in Oostenrijk. Van een normaal gezinsleven was er geen sprake. Als hij zijn kinderen twee maanden per jaar zag, was dat veel. Hij vond dat hij als vader faalde. Dat gevoel liet hem nooit los. Op de vraag waarom hij in België voetbalde, antwoordde hij dan ook heel eerlijk: ‘Alleen voor het geld.’ Standard toonde begrip voor zijn situatie. Rield mocht geregeld een paar dagen naar huis.

Over de professionele instelling van de Oostenrijker viel niet te klagen. Hij speelde in acht jaar in de Belgische competitie 216 matchen en maakte 120 doelpunten. Riedl was niet bepaald de meest ijverige speler en zijn loopvermogen was niet geweldig, maar hij had een onvoorstelbaar doelpunteninstinct. Vanuit alle mogelijk hoeken tekende hij zijn goals aan. Telkens weer met zijn staalharde linker.

Uiteindelijk keerde Alfred Riedl op 31-jarige leeftijd terug naar Oostenrijk. Hij woonde in een klein dorpje in de buurt van Wenen en voelde zich daar het best. Gezellig een glaasje wijn drinken in een café en met de mensen praten, dat had hij in België gemist. Na zijn actieve carrière werd Rield bondscoach van Oostenrijk. Na acht matchen hield hij het voor bekeken. Riedl slaagde er niet in de uitgebluste Oostenrijkse vedetten samen te laten voetballen. Meteen was hij in eigen land als trainer mislukt. Hij voelde er niets voor om op amateurniveau te gaan werken en begon aan een wereldreis.

Van heimwee was er nu geen sprake meer. Zijn huwelijk was op de klippen gelopen en zijn kinderen waren de deur uit. Riedl ging het ver zoeken: Egypte, Vietnam, Qatar, Laos, Koeweit, Iran, Palestina, weer Vietnam en Indonesië waar hij in november 2016 als bondscoach werd ontslagen. Sindsdien had Alfred Riedl, intussen opnieuw getrouwd, zich teruggetrokken in de luwte. Dat paste eigenlijk bij zijn bescheiden karakter. Rield wilde zich nooit opdringen. Bij Standard was hij ooit kapitein nadat trainer Robert Waseige een conflict had met Eric Gerets. Maar toen Ernst Happel het daaropvolgende seizoen trainer werd op Sclessin vroeg hij meteen de aanvoerdersband terug te geven aan Gerets.