‘Als de toekomst van België afhangt van het feit of Lukaku scoort of niet, ziet het er niet goed uit’

© Belga Image

Verandert het succes en de populariteit van de Rode Duivels straks de politieke situatie in ons land? Sport/Voetbalmagazine legde de vraag voor aan de Brusselse politicoloog Jean-Michel De Waele (ULB).

Jean-Michel De Waele is Franstalig maar wél supporter van Club Brugge, door veel fiere Vlamingen ook wel eens FC Vlaanderen genoemd. ‘Hadden de verkiezingen deze week plaatsgevonden, een paar dagen na de WK-finale, zou het succes van de Duivels geen enkel verschil gemaakt hebben’, zegt hij. ‘Net zoals de Brugse burgemeester straks niet herverkozen zal worden omdat Club dit jaar kampioen is geworden.’

Dat voetbal en politiek mekaar niet altijd beïnvloeden, bleek in 1998, toen Frankrijk wereldkampioen werd met een mix van verschillende huidskleuren en nationaliteiten. Heel Frankrijk ging juichend de straat op, maar een paar jaar later was het Front National van Jean-Marie Le Pen wel de grote overwinnaar bij de volgende verkiezingen.

Vier jaar geleden stonden de Franstalige media in de rij aan De Waeles bureau, herinnert hij zich. ‘Alle Franstalige politici haastten zich toen naar Brazilië of naar de luchthaven om geassocieerd te worden met de Rode Duivels. Ze hoopten dat de successen van de nationale ploeg vooral de mensen in het noorden van het land zouden laten inzien hoeveel voordelen België bood. Ze meenden dat de Duivels België weer sterker en de N-VA kleiner zou maken.

Als de toekomst van België afhangt van het feit of Romelu Lukaku scoort of niet, ziet het er niet goed uit voor dit land

Jean-Michel De Waele

‘Maar het effect was nul. De N-VA is, net als voor Brazilië, nog altijd de grootste partij van het land. Logisch ook. Als de toekomst van België afhangt van het feit of Romelu Lukaku scoort of niet, ziet het er niet goed uit voor dit land. Als dat het enige is wat ons nog samen kan houden, laten we dan maar splitsen.’

De reden waarom voetbalsucces niets verandert, is heel simpel, stelt de wetenschapper vast. ‘Men is niet fier om Belg te zijn. Vroeger niet, en nu niet. Al is de opleving wél sterker geworden. Wij deden zo gek niet, toen België in 1986 de halve finales bereikte. Terwijl ik, toen ik vorige week in mijn warenhuis om de hoek mosselen ging kopen, de Brabançonne hoorde. Ik denk niet dat ze in een Frans warenhuis de Marseillaise draaien. We ontdekken voor het eerst hoe goed het voelt als je fier kan zijn op iets wat je land doet.’

Want wat er ook gebeurt, één ding zijn we na de kwaliteit die de Duivels op het voorbije WK toonden wel voorgoed kwijt: ons minderwaardigheidscomplex. Buitenlanders konden zich in het verleden al eens opwinden wanneer een Belgische topsporter (uit noorden of zuiden, maakt niet uit) als zijn grootste kwaliteit ‘bescheidenheid’ naar voor schoof. Hoe kan je nu topsporter zijn en de top ambiëren, wanneer je bescheidenheid je voornaamste eigenschap vindt?

Het was ook wat de voormalige Italiaanse bondscoach Arrigo Sacchi een paar jaar geleden het grootste obstakel noemde voor een ploeg als de Rode Duivels om een groot toernooi te winnen: ‘De kunst van het winnen, de ervaring van het allemaal al eens gedaan te hebben.’ Winnen is nog niet gelukt, maar de ambitie werd wél uitgesproken en leefde ook in heel het land.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content