Anthony Moris, Loïc Lapoussin en Guillaume François trokken een aantal jaren geleden van Virton naar Union en schrijven nu een sprookje in 1A. ‘Ik had gehoord dat Union een mythische club was, maar meer wist ik er niet over.’
Spelers verwijzen vaak naar het charmante stadion en het roemrijke verleden van de club om hun keuze voor Union te rechtvaardigen. Maar stonden jullie daar echt bij stil op het moment dat het aanbod jullie richting uitkwam?
Loïc Lapoussin: ‘Ik had gehoord dat Union een mythische club was, maar meer wist ik er niet over. Nu ik er zelf speel, merk ik dat de gelijkenissen met mijn ex-ploeg Red Star treffend zijn. Het is prettiger voetballen voor een club waar een authentiek verhaal achter schuilgaat.’
Anthony Moris: ‘Ik wist waar Union voor stond en ik wilde de doelman zijn die Union na 48 jaar opnieuw naar eerste klasse zou leiden. Er is trouwens een link met mijn nationale ploeg. De voorzitter van de Luxemburgse voetbalbond, Paul Philipp, was tot voor dit seizoen de laatste doelpuntenmaker van Union in eerste klasse. Mooi toch?’
Op een handvol spelers na is Union een team dat samengesteld is uit jongens die nooit in eerste klasse hebben gevoetbald. Is dat de reden waarom deze groep zo veel honger heeft?
Guillaume François: ‘In het begin van het seizoen las ik van alles over ons. ‘Union is een vogel voor de kat.’ ‘Het heeft te weinig ervaring.’ En zie waar we nu staan met een Teddy Teuma, een Deniz Undav en een Christian Burgess. Ze hadden die nul wedstrijden in eerste klasse op de teller staan en nu vormen ze de ruggengraat van het elftal. Ze spelen alsof ze de patrons zijn van eerste klasse. Ze stralen zoveel maturiteit uit dat het lijkt alsof ze al 150 duels op het hoogste niveau in de benen hebben.’
Lapoussin: ‘In het voetbal kan het snel bergop of bergaf gaan. Veel spelers van Union hadden de intrinsieke kwaliteiten om in eerste klasse te spelen, maar je moet ook de kans krijgen om het te tonen.’
Dat geldt zeker voor jou, Loïc. Twee seizoenen geleden was je nog een anonieme speler bij Virton en nu ben je de sterspeler van Madagaskar.
Moris: ‘Madagaskar? Dat telt niet, man!’
Lapoussin: ‘Ik weet vanwaar ik kom. Er zijn mensen die het hard te verduren hebben gehad, maar ik heb ook veel shit meegemaakt. Ik heb zitten ploeteren om zo ver te geraken en dat helpt om de voetjes op de grond te houden.’
Moris: ‘Elke speler van Union kan een gelijkaardig verhaal vertellen. Wij hebben geen mooi, lineair traject afgelegd. We zaten in de stront en we hebben de mouwen moeten opstropen om eruit te geraken. Daarom appreciëren we meer dan andere spelers wat we nu hebben. We staan aan de top, maar we beseffen ook dat de val best pijnlijk kan zijn.’
Lees het volledige interview met het Uniontrio deze maand in Sport/Voetbalmagazine of in onze Plus-zone.
