Antwerp-middenvelder Omar Govea: ‘Ik heb een sterk hoofd op mijn schouders’

Sinds zijn komst naar Antwerp is het niet altijd rozengeur en maneschijn geweest voor Omar Govea (23). Het duurde even voor hij zijn doorbraak bij Excel Mouscron kon bevestigen. Hij legt zelf uit waarom.

Omar Govea tuurt aandachtig naar de hemel. ‘Als de wolken niet te laag hangen, dan ga ik deze namiddag vliegen.’

Vliegen?

Jawel, de eerste Mexicaanse speler ooit van Antwerp is bezig met het behalen van zijn brevet als piloot van lichte vliegtuigen. ‘Dat is iets wat ik al een hele tijd wilde doen, maar ik had nooit echt de gelegenheid ertoe.’ Dat er in Antwerpen, dicht bij de Bosuil dan nog, een kleine luchthaven is, maakt het voor hem wat gemakkelijker. ‘Over een uur moet ik op de luchthaven zijn. In december ben ik met de opleiding begonnen. Theoriecursussen, thuisstudie… Ik blok bijna elke dag. En ik ben begonnen zelf een vliegtuig te besturen, met een instructeur erbij.’

De middenvelder is er echt mee in de wolken en toont dat met een brede Pepsodentglimlach. Nu ja, zijn tanden gaan gedeeltelijk schuil achter een beugel, zoals heel wat tieners die dragen. Een gevolg van zijn verblijf in Porto – hij zal er ons later in het interview meer over vertellen.

Over in de wolken gesproken… In de reguliere competitie verzamelde Omar Govea een triest totaal van nog geen 300 speelminuten, maar in play-off 1 daarentegen is de huurling van Porto nagenoeg incontournable geworden. Hij zit nu al boven zijn aantal ‘vlieguren’ van de reguliere competitie. Hij is de verrassing die László Bölöni uit zijn hoge hoed toverde. En dus gingen we eens praten met de man die we sinds het einde van vorig seizoen, toen zijn avontuur bij Excel Mouscron erop zat, uit het oog hadden verloren. We merken dat hij ondertussen uitstekend Frans spreekt.

‘Ik heb op school Franse les gehad, waar ik de basis leerde’, vertelt hij. ‘Bij Porto trok ik veel op met twee Belgen, Joris Kayembe en Tony Djim. Wanneer zij onder elkaar praatten, probeerde ik hen te begrijpen. Zo heb ik mijn Frans gaandeweg een beetje verbeterd. Ik heb altijd graag andere talen gesproken. Toen ik in Portugal zat, dacht ik dat het wel tof zou kunnen zijn om op een dag in Frankrijk of België te voetballen. Van zodra ik naar Mouscron kwam, heb ik op mijn voicemail een boodschap in het Frans ingesproken. Elke dag besteed ik er een twintigtal minuutjes aan. Ik ben opnieuw bij de basis begonnen: de meest gebruikte woorden, de getallen, eenvoudige zinsbouw… Je begint zoals een peuter eigenlijk. En je eindigt als een man! Nu ik in Vlaanderen speel, is het voor mij erg handig om Frans te kunnen. Ik kan babbelen met de Afrikanen en de Fransen in de kern.’

Verschil in stijl

We dachten dat bij Antwerp in de play-offs het vet wel van de soep zou zijn. De ploeg heeft zoveel gegeven in de reguliere competitie dat het begrijpelijk zou zijn mochten de spelers er wat doorheen zitten. Maar Antwerp is net de verrassing!

Omar Govea: ‘Ja, iedereen heeft veel gegeven, maar de ploeg drijft niet uitsluitend op fysiek. Kijk maar naar al die technische spelers die we hebben. Men vergist zich als men zegt dat er bij Antwerp alleen voetballers zitten die hard kunnen spelen, die vooral het spel afbreken. We hebben een goeie mix, een team dat compleet is.’

We gaan er niet over liegen: Antwerp is de minst populaire ploeg in play-off 1… Jullie zijn Genk niet. Voel je dat ook zo aan?

Govea: ‘Ik geef toe: de stijl van Genk, dat is mijn stijl… Ik hou echt van hun manier van spelen. Zelfs als ze onder druk komen, proberen ze voetballende oplossingen te zoeken, dat is prettig om naar te kijken. Zij spelen het mooiste voetbal in België. Ons voetbal is misschien niet mooi om te zien, maar we knokken om matchen te winnen. Het is een harde, potige stijl, maar het heeft ons hoog in de klassering gebracht.’

Hoe reageer je op de kritiek? Als men wijst op jullie agressie, de kaarten die jullie pakken, moet je daar dan om lachen?

Govea: ‘We trainen zo, we spelen zo, voilà… Ik herinner me nog heel goed de wedstrijden die ik met Mouscron tegen Antwerp heb gespeeld, dat ging er ook zo hard aan toe. Het is al een tijd zo dat het erg lastig is om tegen Antwerp te voetballen. Dat is niet begonnen met de ploeg van dit seizoen… In feite is dat niet echt mijn stijl, ik ben eerder technisch ingesteld, maar ik heb me aangepast. Ik zou het zo stellen: sinds het begin van dit seizoen heb ik iets nieuws geleerd. Agressiviteit was niet mijn sterkste kant, maar ik ben daar beter in geworden. Ik heb vooruitgang geboekt op een domein waar ik nog zwaktes had. De coach wil smeerlapjes, dat ben ik nog niet maar ik begin in de buurt te komen.’

De mist in

Het begon slecht voor jou. Je eerste match voor Antwerp en je pakt na een kwartier rood voor een smerige tussenkomst…

Govea: ‘Al die maanden later begrijp ik nog altijd niet wat ik toen gedaan heb. Ik heb er geen woorden voor. Het was mijn debuut, ik wilde me tonen. Te veel. Ik was veel te fel. Ik ben daar totaal de mist in gegaan. Ik weet nu dat het een fout is die ik nooit meer zal maken. Uit die ene fase heb ik heel veel geleerd.’

Wist de coach dat te pruimen?

Govea: ‘Hij heeft er niks van gezegd. Ik denk dat dat me geholpen heeft. Door die uitsluiting verloor ik aan zelfvertrouwen. Had de coach mij toen afgekraakt, dan had ik nog dieper in de put gezeten. Ik wist heel goed dat ik een stommiteit had begaan, daar hoefde hij niks aan toe te voegen. Nadien begon de ploeg goed te draaien en wedstrijden te winnen. Dus werd het voor mij nog moeilijker om er weer bij te geraken. Ik was blij dat Antwerp won, maar zelf speelde ik niet en daar was ik wel erg teleurgesteld door. Die strijd heb ik in mijn hoofd moeten winnen. Ik sta mentaal sterk en daardoor heb ik het niet laten hangen, ook al stond ik nooit meer op het veld. Ik ben me blijven inzetten. De coach heeft dat gezien.’

Dan kom je terug in de ploeg, precies drie maanden na je rode kaart. Je echte debuut bij Antwerp in feite. En dan geraak je geblesseerd en ben je weer drie maanden out!

Govea: ‘Ook daar mocht ik van geluk spreken dat ik een sterk moreel heb. Toen de ploeg in januari op stage vertrok, mocht ik mee. Maar neen, ik heb met een dokter en een kinesist gesproken en hen uitgelegd dat ik beter zou werken als ik hier bleef. Als ik met de groep vertrokken was, welke accommodatie zou ik daar dan aangetroffen hebben voor mijn revalidatie? Een fitnesszaaltje in een hoek van het hotel? Ik zou me misschien met vakantie gevoeld hebben. Neen, dat wilde ik niet. Ik heb besloten dat het stadion van Antwerp mijn hotel zou worden! Ik bracht hier vier uur per dag door, ik heb echt hard gewerkt. Dat heeft ook vruchten afgeworpen, zij het met wat vertraging.’

Erg gelovig

Klopt het dat Antwerp je al eens benaderd had voor jij bij Mouscron tekende, of is dat een fabeltje?

Govea: ‘Ja, het klopt inderdaad dat Luciano D’Onofrio toen al belangstelling toonde.’

Nochtans staat hij zo dicht bij de directie van FC Porto dat hij wel voorrang krijgt als hij een speler van die club echt wil.

Govea: ‘Voor mij was het gewoon belangrijk dat ik me ergens in een eerste afdeling kon tonen. Die kans kreeg ik niet bij Porto. Achteraf bekeken ben ik er zeker van dat ik de juiste beslissing heb genomen door naar Mouscron te gaan. Dat was een prima tussenstap. Ik heb veel gespeeld, ik heb me doen opmerken, en nu sta ik een trapje hoger.’

In 2016 tekende je voor vier jaar bij FC Porto. Je speelde eerst een seizoen bij de reserven en vervolgens twee jaar op uitleenbeurt in België. Vind je het jammer dat je nooit een kans hebt gekregen bij Porto?

Govea: ‘Ik ben een erg gelovige jongen. Ik weet dat alles gebeurt op het moment dat het moet gebeuren… Ik heb af en toe op de bank gezeten bij Porto, het was misschien gewoon niet het juiste moment om daar te spelen. Ik zit nu in België, bij een goeie club, ik ben heel tevreden!’

Dacht je na je prima seizoen met Mouscron niet dat je een kans zou krijgen bij Porto?

Govea: ‘Porto is een van de beste ploegen van Portugal. Het is een grote club in Europa. Ik wist van meet af aan dat het niet eenvoudig zou zijn. Kijk maar naar de concurrentie die er voor elke positie is.’

Er doet een gerucht de ronde: vorige zomer zou je aan Mouscron voorgesteld hebben om je contract te verlengen, op voorwaarde dat ze ook je broer namen.

Govea: ‘Ik weet dat dat verteld wordt, maar het slaat nergens op. Ik zal je vertellen hoe het echt gegaan is. Eind vorig seizoen was ik ervan op de hoogte dat Mouscron op zoek was naar een verdediger en ik heb hen gezegd dat mijn broer verdediger is in de Mexicaanse tweede klasse. Gewoon in geval het hen mocht interesseren om wat inlichtingen over hem in te winnen. Ik heb niks anders gezegd en ik heb niks geëist. Dat is een verzinsel. Ik ben rustig en gemoedelijk, zulke complotten passen helemaal niet bij mij. Weet je dat dat gerucht zelfs in Mexico de ronde doet? De Mexicaanse journalisten hebben me niet gespaard, ze schreven dat ik vedettestreken had!’

Gemist WK

Mogen we het even over de nationale ploeg hebben? Of is dat nog te pijnlijk, aangezien je op een haartje na het WK hebt gemist?

Govea: ‘Dat was hard, dat geef ik toe. Enkele maanden voor het WK kom ik bij de kern, eind april sta ik nog met Mexico op het veld, ik zit in de preselectie van 28 en dan val ik op het laatste nippertje af. Maar goed, ik kan dat nu met wat meer afstand bekijken. Dat sterke karakter, hé… Ik ben nog maar 23. Nu denk ik aan het WK in Qatar. En deze zomer is er nog de CONCACAF Gold Cup. Met het goeie seizoenseinde dat ik nu aan het spelen ben, hou ik me voor dat ik een kans maak om daarheen te mogen. Ik had na het WK al kunnen terugkeren in de selectie, ik werd opgeroepen, maar ik was net bij Antwerp aangekomen en ik heb aan de bond uitgelegd dat ik liever hier bleef om hier eerst mijn sporen te verdienen. Er zijn momenten waarop ik vind dat mijn club op de eerste plaats komt. In 2016 heb ik afgezegd voor de Olympische Spelen in Rio, omdat ik net bij Porto getekend had en me daar zo snel mogelijk wilde integreren. Door naar de Spelen te gaan zou ik de voorbereiding gemist hebben, dus besloot ik te blijven. Ik wist dat het een belangrijke beslissing was, zeker een sleutelmoment in mijn carrière, want je krijgt maar één kans om naar de Olympische Spelen te gaan. Maar ik heb gedaan wat me het beste leek. En enkele dagen nadien brak ik ik mijn voet… Dat hielp mijn integratie bij Porto niet vooruit. Ik zou mijn voet allicht niet gebroken hebben als ik naar Rio was gegaan… Je ziet het: ik heb moeilijke momenten doorgemaakt, maar ik heb een sterk hoofd op mijn schouders staan. Er zijn tunnels op mijn weg, maar aan het einde daarvan is er altijd licht. Wat me aan die lastige momenten wel bevalt, is dat ik weet dat het wat later weer beter zal gaan.’

Je verliet Excel Mouscron na onenigheid met Frank Defays en de staf. Op het einde van het seizoen zat je in de tribune. Denk je niet dat net dat je misschien het WK gekost heeft?

Govea: ‘Ja, dat heeft zeker in mijn nadeel gespeeld. Maar ik wil zeker niet natrappen naar Frank Defays of andere leden van zijn staf. Het was mijn eigen fout. Als ik het aanvaard had om me als een prof te gedragen en play-off 2 ernstig te nemen, dan had het allemaal anders kunnen lopen. Ik heb fouten gemaakt, ik moet daar de gevolgen van dragen.’

Bij Mouscron heeft niemand ooit willen uitleggen waarom het uit de hand gelopen is tussen de mensen van de staf en jou. Misschien wil jij er nu wat meer over kwijt?

Govea: ‘Het is allemaal met iets onnozels begonnen. Op het einde van een training vroeg de assistent me om het materiaal op het veld te verzamelen. Ik had er een klotetraining opzitten, was boos en heb dat niet gedaan. Dat viel in slechte aarde. Nadien is het van kwaad naar erger gegaan. En dat heb ik dus duur betaald.’