Racing Genk is momenteel de enige Belgische topclub die -zowel Europees als nationaal- niveau haalt. Genktrainer Mario Been legt in Sport/Voetbalmagazine uit waarom.
Mario Been: “Mijn team geraakt niet meer in de war. Als ik de vergelijking maak met mijn beginperiode hier, toen we ook nog een totaal andere ploeg hadden, vind ik dat we niet meer zo gemakkelijk matchen weggeven.”
“In Gent komen we enkele weken geleden op achterstand, maar blijven we voetballen en kansen creëren. In Kiev worden we de eerste tien minuten onder de voet gelopen, maar dan sluipt er toch iets in die ploeg, zelfs al valt Pelé Mboyo uit. Ook op het eind komen we daar nog onder druk, maar ook dan blijven we rustig. Deze jongens raken niet meer onder de indruk van zulke momenten.”
“Dat heeft te maken met vorig seizoen, met onze eerste plaats in de poulefase van de Europa League, met de vaststelling dat we niet onderdeden voor topploegen als FC Basel en Sporting Clube. Maar er mag natuurlijk niet al te veel gebeuren. Als morgen Anele geblesseerd geraakt, moet ik kiezen: of een centrale verdediger op zijn positie zetten of Sandy Walsh.”
Gorius en Camus
Opvallend in het geoliede team van RC Genk is de rol die Julien Gorius en Fabien Camus vertolken op het middenveld. Mario Been legt ze beiden onder de loep.
Over Camus zegt hij in Sport/Voetbalmagazine het volgende: “Ik had met Camus een haat-liefdeverhouding. Als voetballer hoeft Fabien mij niks te bewijzen. Ik ken zijn kwaliteiten aan de bal, ik wéét dat hij het verschil kan maken. Maar helaas heeft de ploeg soms de bal niet. In die fases vond ik Fabien altijd te statisch. Op dat vlak ben ik met hem aan de slag gegaan. Aanvankelijk met wisselend succes, maar bij zijn invalbeurten begin dit seizoen bewees hij me dat zijn kwartje gevallen was.”
“Ik blijf hem daarop aanspreken, je moet hem bij de les houden. Misschien herken ik wel een beetje van mezelf in hem. Als speler was ik ook iemand die liever de bal had dan achter mijn tegenspeler te moeten aanhollen. Maar het hoort nu eenmaal bij het voetbal.”
En over de transformatie van Gorius dit seizoen. “Hij durft hoger te spelen, hij moeit zich meer op het aanvallende vlak. Een Gorius rond de zestien meter kan een goal maken.”
“Ik vind dat Gorius een van de dragende pijlers van deze ploeg kan worden. Wat ik bij hem zie, almaar meer, omdat je zo’n jongen langer bij je hebt, is dat hij haast geen fouten maakt in zijn passing. Dat is zo’n vastigheid die hij heeft. Als hij de bal krijgt, heeft hij al gezien waar er een man vrij is, waar die bal naartoe moet. Die jongen heeft een split vision, hij ziet dingen sneller dan een ander.”
