Belgisch voetbal verliest gentleman Vic Mees

© IMAGEGLOBE

Zondag overleed ex-Rode Duivel Vic Mees op 85-jarige leeftijd. Hij won in 1956 de Gouden Schoen en werd in 2002 verkozen tot Antwerpspeler van de eeuw.

Zondag overleed ex-Rode Duivel Vic Mees op 85-jarige leeftijd. Hij won in 1956 de Gouden Schoen en werd in 2002 verkozen tot Antwerpspeler van de eeuw.Zesenvijftig jaar (van in 1957) al is het geleden dat een ploeg uit de tweede grootste stad van België nog eens een titel vierde. Vic Mees was er toen bij op het veld, met R.Antwerp FC, net als voormalig voorzitter Eddy Wauters. Later miste de Great Old de rol, toen clubs als Standard en Anderlecht stilaan een professionele manier van werken aannamen.

Daar had de grote man van Antwerp, bankier Fernand Colin, geen oren naar. Voor hem bleven topvoetballers echte amateurs. Dus haalde niet Antwerp maar Anderlecht in 1942 in Antwerpen topspeler Jef Mermans weg bij Tubantia Borgerhout: het begin van de Brusselse opmars.

Opmerkelijk debuutMaar in 1956-’57 was Antwerpen voor het laatst voetbalhoofdstad van België. Mees maakte furore toen hij in 1945 debuteerde in het eerste elftal van Antwerp. Dat was toen een opmerkelijk feit.

“Antwerp was de laatste kampioen in 1943-44 toen de competitie stil viel door de oorlog. Toen er weer geshot werd, stelde de trainer in dat kampioenenteam ineens die jonge snaak op”, zegt Jean Fraiponts, Antwerps voetbalkenner, voormalig manager van Germinal Ekeren en in 1964 de laatste trainer van Mees toen hij op het eind van het seizoen als juniorescoach geroepen werd om het eerste elftal over te nemen.

Gentleman

Wat Mees anders maakte dan andere spelers, was volgens Fraiponts “dat hij de allereerste speler was die gentleman werd genoemd. Voor hem gold, ook voor de toppers: een stamp geven is een stamp teruggeven. Ook de grote Bernard Voorhoof was een brutale speler, hé.”

“Vic Mees incasseerde en deed niets terug. Hij had dat anders kunnen oplossen, want het was een fysiek sterke speler, heel groot. Een stevige vent.”

Type-FellainiIn het oude WM-systeem (3-2-5) was Mees een van de buitenspelers die zich lieten terugzakken. Op de rechterflank was hij een hard werkende middenvelder met een uitstekende verre pass.

“Meer een type Fellaini dan Hazard”, herinnert Fraiponts zich. “In het voetbal van vandaag zou hij in een goeie Engelse ploeg uitblinken. Maar toen had hij gewoon een job (kolenhandelaar) als iedereen. Hij had al een Engelse vrouw: je kan niet alles hebben”.

Rode Duivels
Bij de nationale ploeg maakte hij faam toen hij het aantal caps van recordhouder Bernard Voorhoof (61) brak. In 1954 nam hij deel aan de eindronde van het WK. De laatste kwalificatiematch voor dat toernooi moesten de Rode Duivels winnen om zich te plaatsen. Die uitmatch bij Zweden in mei 1953 was de laatste wedstrijd van bondscoach Bill Gormlie wiens contract niet verlengd werd. In een emotionele speech voor de match riep Jef Mermans de Belgen op om voor de trainer te spelen.

Vic Mees noemde het één van de kippenvelmomenten uit zijn loopbaan. België won met 2-3 en mocht naar Zwitserland. Vandaag staat Mees met 68 caps op de elfde plaats wat het aantal interlands betreft (Jan Ceulemans heeft er als recordhouder 96), maar qua speelminuten is hij negende.

Heel zijn loopbaan voetbalde Mees bij Antwerp. “Vroeger bleven de beste spelers en gingen enkel de minder goeie weg”, zegde hij daar over. Na zijn loopbaan trainde hij nog even Turnhout, maar stapte snel uit het voetbal. “Een ploeg leiden op het veld kon hij, maar een ploeg coachen vanaf de zijlijn was blijkbaar niets voor hem.” (GF)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content