Bolingi en Moeskroen: een win-win-winsituatie

© BELGAIMAGE
Pierre Danvoye
Pierre Danvoye Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Dankzij de goals van Jonathan Bolingi leeft Excel Mouscron in een roes en wordt op Le Canonnier weer gedanst. Met dank aan Standard.

Het is een momentopname, maar één met betekenis. Standard heeft na zes speeldagen drie keer gescoord. Dat zijn minder goals dan Jonathan Bolingi (23) in zijn eentje al maakte voor Excel Mouscron, met zijn hoge plaats in de rangschikking een complete verrassing. Laat Bolingi nu net een speler zijn die toebehoort aan Standard en voor één seizoen uitgeleend werd aan Mouscron omdat de Rouches hem niet nodig hadden.

De transfer van Bolingi van het Congolese Tout Puissant Mazembe naar Luik was het laatste wapenfeit van Daniel Van Buyten voor hij bij de Rouches opstapte. In één keer had hij van de Congolese club drie spelers laten overvliegen: naast Bolingi ook Merveille Bokadi en Christian Luyindama. Toen werd hem verweten in die zaak cavalier seul gespeeld te hebben.

Win-win-winsituatie

Vandaag zegt ex-Standardtrainer Aleksandar Jankovic,die de Congolees in februari zag arriveren op de Académie Robert-Louis Dreyfus: ‘Bolingi naar Mouscron, dat is een win-win-winsituatie. Iedereen wordt er beter van: Standard, Mouscron en de speler zelf.’

De eerste danspasjes zet de speler op de openingsspeeldag op het veld van KV Oostende, waar hij de man van de wedstrijd is. En de maker van het enige doelpunt, een mooie kopbalgoal op aangeven van Fabrice Olinga. Waarop Bolingi een dansje showt. ‘De fimbu’, legt Grégory Delreux, woordvoerder van Excel Mouscron, uit. ‘Het is een dansje met de heupen, en de andere spelers plaatsen zich achter hem, en imiteren hem.’ Om te tonen waar Bolongi de mosterd vandaan haalde, stuurt Delreux een Afrikaans filmpje door, Fimbu, een nummer van Félix Wazekwa.Bij zijn hit hoort de dans, een kleurrijk spektakel, dat zo’n indruk maakte dat de spelers van de nationale Congolese ploeg hem imiteren telkens ze een goal maken.

Op die manier belandde de Fimbu in Europa, op Le Canonnier. In de kleedkamer werd hij al een rage, populair bij alle spelers. Om de minste aanleiding wordt hij opgevoerd, daarom galmt de hit ook door de luidsprekers wanneer Mouscron scoort.

B-kern

Feit is dat Bolingi, vandaag volop in de schijnwerpers, vorig seizoen amper aan de bak kwam bij Standard. Twee keer mocht hij de negentig minuten volmaken, daarnaast sprokkelde hij nu en dan een paar minuten mee. Nochtans lichtten de Rouches nog voor het eind van het seizoen de opties tot aankoop van de drie spelers. Een groot risico was dat niet: voor de drie spelers samen moest maar een half miljoen euro betaald worden. Als één van de drie ooit basisspeler zou worden, was die investering al gerecupereerd. Maar de hervatting van de trainingen bracht geen goed nieuws voor Bolingi. Het oordeel van de nieuwe trainer Ricardo Sá Pinto was duidelijk: naar de B-kern. Met een niet mis te verstane boodschap erbovenop: zoek maar een andere club.

Mouscron geniet daar nu volop van. Of, zoals trainer Mircea Rednic het na de winning goal van de Congolese spits op Oostende verwoordde: ‘Standard heeft er goed aan gedaan hem te laten gaan.’

Liefst van al wil ik voor PSG voetballen, dat is van kleins af mijn favoriete club

Wat is er dan zo speciaal aan de voetballer die de Rouches omdoopten tot Bobo? In het dagelijkse leven laat hij zich nauwelijks opmerken. ‘Hij is in het openbaar nogal verlegen’, geeft Grégory Delreux toe. ‘Zo heeft hij bijvoorbeeld een hekel aan tv-interviews. Je moet hem bijna voor de camera sleuren. Maar in de dagelijkse omgang is hij sympathiek en goedlachs.’

Zijn jeugdjaren waren niet makkelijk. Zijn vader was als doelman Zaïrees international, nam een paar keer deel aan de Afrikaanse landenbeker en keepte jarenlang in Zuid-Afrika omdat daar in de profcompetitie meer geld te verdienen viel dan in eigen land. Het maakte het leven van Bobo niet eenvoudig, met twee ouders die een paar duizend kilometer van mekaar leefden. Hij werd opgevoed door een oom, een broer van zijn vader. Wat hem op een dag deed verzuchten: ‘Ik had niet het contact met mijn ouders dat ik gewild had.’

Zuid-Afrika

Aleksandar Jankovic zegt dat hij meteen wist wat hij aan de drie Congolese spelers had: ‘Merveille Bokadi was de geboren leider, met Christian Luyindama kon je naar de oorlog, terwijl Jonathan Bolingi meer op zichzelf was, maar direct gerespecteerd en zelfs geliefd was in de kleedkamer.’

Dat hij weinig speelminuten verzamelde, komt niet door zijn verlegenheid of door de moeizame communicatie – Bolingi verstaat wel Frans, maar spreekt het minder goed omdat hij in het Lingala opgevoed werd. Jankovic: ‘In eigen land was hij een vedette, maar bij ons moest hij zich aanpassen. Bovendien draaide de ploeg niet, en toen hij in februari arriveerde, moesten eerst nog wat administratieve problemen opgelost worden. Op sportief vlak was het moeilijk om hem meteen te laten spelen. Net voor de komst van het drietal kreeg ik in de wintermercato Filip Mladenovic, Danilo Barbosa, Valeri Loetsjkevitsj en Moussa Djenepo. Integreer die maar eens allemaal goed terwijl we maar één doel hadden: play-off 1 halen. Ik moest ook zorgen dat er voldoende Belgen op het scheidsrechtersblad stonden elke week. Orlando Sá was in bloedvorm, die kon ik er niet naast laten. Naast hem koos ik een Belgische spits, Renaud Emond.’Zijn eerste speelminuten krijgt Bolingi tegen KV Mechelen. ‘Hij miste drie of vier kansen omdat hij overhaast te werk ging. Maar ondanks zijn gestalte is hij erg beweeglijk, het is een type dat weegt op een verdediging.’

Met Tout Puissant Mazembe won Bolingi al de Congolese titel en de Afrikaanse Champions League. Met de nationale ploeg was hij erbij op de laatste Afrika Cup. Voordien speelde hij, net als zijn vader destijds, als prof in Zuid-Afrika toen hij uitgeleend werd aan Jomo Cosmos uit Johannesburg. Lang duurde dat niet, hij werd er het slachtoffer van zijn eigen succes. Toen hij in negen wedstrijden in de voorbereiding 23 goals maakte, haalde TP hem gauw terug naar Lubumbashi.

Wanneer Standard aanklopte, vroeg Bolingi raad aan Dieumerci Mbokani en aan zijn ploegmaat bij de Léopards, Paul-José Mpoku. Hij droomde van de overstap naar Europa. ‘Liefst van al wil ik voor PSG voetballen, dat is van kleins af mijn favoriete club.’

Of het traject Standard-Moeskroen hem naar de Franse hoofdstad voert, of terug naar Luik, staat nog niet vast. ‘Het is goed voor hem dat hij bij Standard weg is’, vindt Jankovic. ‘Je op je 23e bewijzen in een club die niet bepaald de meest rustige jaren beleeft, is niet gemakkelijk. Na dit seizoen zal hij misschien 25 wedstrijden in de benen hebben, vertrouwen hebben en beter gewapend zijn voor de volgende stap.’ Om te besluiten met: ‘Als hij terugkeert naar Luik, zal iedereen hierbij gewonnen hebben: Excel Mouscron, Standard en de speler zelf.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content