Bondsvoorzitter Mehdi Bayat: ‘Waarom zou ik het voorzitterschap van de UEFA niet mogen nastreven?’

Mehdi Bayat, de big boss in het stade du Pays de Charleroi, heeft torenhoge ambities. Niet alleen met Sporting Charleroi, maar ook op persoonlijk vlak. Wie weet is zijn job als bondsvoorzitter nog maar een begin. Interview met de coming man onder de Europese voetballeiders.

Mehdi Bayat is niet het type dat het hazenpad kiest. Vorige maandag werd de jonge voorzitter van de KBVB op de hoofdzetel van de UEFA in het Zwitserse Nyon verwacht, twee dagen later ging hij aan tafel zitten voor een interview met Sport/Voetbalmagazine en ’s avonds zette hij zijn bedevaartstocht voort tijdens een supportersavond. Daar hield de jonge veertiger een uiteenzetting over zijn project 2024 dat Sporting Charleroi in staat zou moeten stellen om de topclubs van de Jupiler Pro League te kietelen.

Bij zijn aankomst in België straalde Bayat nog een vorm van achteloosheid uit maar met de jaren is het imago van de man afkomstig uit Cannes, die zichzelf graag omschrijft als een geadopteerde Carolo, omgeslagen. Bayat, het hyper maniakaal mannetje van wie gezegd wordt dat zijn communicatie soms irritant overkomt, heeft al een tijdje zijn plekje gevonden in het Belgische voetbal. Een zonnebril heeft hij intussen niet meer nodig.

Je moet aan timemanagement doen sinds je verkozen werd tot bondsvoorzitter.

Mehdi Bayat: ‘Iedereen, de werknemers bij Charleroi, de mensen op de bond en mijn vrouw, vindt dat ik te weinig tijd met hen spendeer. Die indruk geven ze mij althans. Maar dat wil noodzakelijkerwijs zeggen dat ik overal en nergens ben. Ik heb vooral mijn protocollaire functie onderschat wanneer de Rode Duivels spelen. Maar ik ben minder betrokken in het operationele dan vroeger – ik heb moeten wedijveren om de mensen zover te krijgen dat er een sterk management werd samengesteld. De CEO, Peter Bossaert, heeft in feite de dagelijkse leiding in handen op de voetbalbond. Mijn rol binnen de bond is ervoor te zorgen dat iedereen zijn plaats vindt binnen de nieuwe structuur die we aan het installeren zijn. Er moest een nieuwe dynamiek waaien in de bondsgebouwen, een beetje naar het beeld van de grote multinationals.’

Is Charleroi administratief sterk genoeg om jou te kunnen missen?

‘Zeker weten. Ik prijs mij wel gelukkig dat ik iemand aan mijn zijde heb als Pierre-Yves Hendrickx, die de club wellicht beter kent dan ik. En dan heb je nog mannen als Walter Chardon, onze commerciële man, en de trainer Karim Belhocine…’

Belhocine was zeker niet de eerste keuze. Heeft dat niet het idee versterkt dat Charleroi nog steeds een tweederangsclub is?

‘Dat klopt niet.’

Hein Vanhaezebrouck droeg toch jouw voorkeur weg?

‘Ik heb een gesprek gehad met Hein, maar ik had al snel door dat hij geen zin had om bij een Belgische club te werken. Ik heb alle respect voor journalisten die het voetbal proberen te analyseren terwijl ze niet uit het voetbalmilieu komen, maar een onderhoud hebben met een trainer wil toch niet per se zeggen dat hij de absolute prioriteit is? Niet met een potentiële kandidaat spreken alvorens een beslissing te nemen, zou een vorm van incompetentie zijn.’

Moet een bedrijf niet in staat zijn om te anticiperen op het vertrek van zijn coach? De club was toch al een tijdje op de hoogte dat Felice Mazzu zou vertrekken?

‘Nee.’

Wanneer wisten jullie dat Mazzu Charleroi zou verlaten?

‘De dag dat hij zijn contract tekende bij Genk. Felice heeft zes jaar bij Charleroi gewerkt en de voorbije vier jaar werd zijn naam een beetje overal genoemd.’

Ben je verrast dat hij met Genk zijn draai nog niet heeft gevonden?

‘Hij bevindt zich nog in een aanloopperiode. Zes jaar heeft hij in een cocon geleefd. Hij had de onvoorwaardelijke steun van het bestuur en de supporters. We hadden hem werkelijk alles vergeven bij Charleroi.’

Elitaire voetbalwereld

Behoort Charleroi tot de clubs die een zeker gewicht hebben in het Belgische voetbal?

‘Het is een topclub in wording. We hebben Sporting Charleroi doen groeien van kleine club tot de zesde grootste club van het land. Als ik dat zeg, dan wordt mij verweten arrogant te zijn. Maar ik heb niets uitgevonden, de feiten spreken voor zich.’

Mocht de BeNeLiga ooit het licht zien dan zal Charleroi er deel van uitmaken?

‘De initiatiefnemers van deze hypothetische competitie kondigden aan dat er plaats zou zijn voor acht Belgische clubs. Dan is het onvermijdelijk dat wij erbij zijn. Maar heeft een club als Charleroi zin om mee te draaien in zo’n competitie?

Waarom zou u dat weigeren?

‘Over een onderwerp praten dat nog niet verder is geraakt dan de theorie is tijdverlies. Laat het mij zo stellen: ik zal de BeNeLiga steunen op voorwaarde dat het geen enkele club verweesd achterlaat.’

Voor clubs als Eupen, Waasland-Beveren en Moeskroen ziet het er niet te best uit…

‘Dat weet ik niet. Het is veel te vroeg om daar een zinnig antwoord op te kunnen geven. Nogmaals: Charleroi en Mehdi Bayat zullen de oprichting van een BeNeLiga goedkeuren als het Belgische voetbal in zijn geheel er beter van wordt.’

Het clubvoetbal is zich aan het omvormen tot een elitair gezelschap. Juventus is daar een goed voorbeeld van. Ze zijn blijkbaar niet meer geïnteresseerd in wedstrijden tegen kleine Italiaanse clubs.

‘Je zou kunnen zeggen dat de wereld elitair aan het worden is.’

Je bent dus niet verwonderd door de verklaringen van Bart Verhaeghe in het Franse dagblad Le Monde?

‘Het heeft mij niet verrast want ik ken Verhaeghe zeer goed. Hij is het soort individu dat opkomt voor de ideeën waar hij in gelooft en zal knokken tot die ideeën geconcretiseerd worden. Hij en ik hebben een gemeenschappelijke kwaliteit die ik omgedoopt hebt tot ‘de kracht van de verbeelding’. Als je in iets gelooft, moet je daar voor durven uitkomen. Gewoon zeggen: dit is het, het is haalbaar en we doen het. In het geval van Verhaeghe zijn er veel mensen die gedacht moeten hebben: omdat Bart Verhaeghe het gezegd heeft, ligt alles al vast.’

Omdat hij de sterke man is van de grootste club op dit moment. En omdat hij heel ambitieus is.

‘Hij is niet alleen ambitieus. Het is een briljante man met wie ik enorm goed opschiet op professioneel vlak.’

Verhaeghe wil anticiperen op de veranderingen die het internationale voetbal door elkaar zullen schudden en tegelijk zaait hij twijfel over zijn intenties om de Pro League, waar hij geen al te beste verstandhouding heeft met Pierre François, te verlaten. Is het jouw taak om als bemiddelaar op te treden in dat soort situaties?

‘Ik moet erover waken dat mensen die iets in beweging zetten niet te veel schade aanrichten. En ik moet een compromis zoeken waarbij niemand aan zijn lot wordt overgelaten.’

Budget van 45 miljoen euro

Er bestaan geen twijfels over wat Verhaeghe met Club Brugge wil bereiken. Wat zijn jouw persoonlijke ambities? Hier en daar wordt gezegd dat je op een dag de topman van UEFA zou kunnen worden.

‘Ik heb maandag ( 4 november, nvdr) mijn eerste vergadering bijgewoond bij de UEFA en ik heb toen mijn ambtsgenoten van de andere federaties ontmoet. Voor hen ben ik een atypische verschijning. Ik weet wat ze denken: een broekventje van 40 jaar die aan het hoofd staat van een bond in een land dat gereputeerd is voor de complexiteit van het politieke bestel moet wel iets speciaals hebben… Ik herinner mij dat ik bij de Pro League gepusht werd richting voetbalbond en bij de voetbalbond verlangen ze nu van mij dat ik bij UEFA meer erkenning afdwing voor België. Als eerste land op de FIFA-ranking verdienen we sowieso meer respect dan wat we tot nu toe gekregen hebben.

‘In gesprekken met andere Belgische voetballeiders dringen ze erop aan dat ik lid word van de UEFA Executive Committee. Dat is de eerste stap naar het voorzitterschap. En waarom zou ik dat niet mogen nastreven? We zien wel. Maar ik kom nu al tijd te kort om alles te doen wat ik wil doen. Ik maak er een erezaak van om mijn functies in eer en geweten uit te oefenen. Het tegendeel zou respectloos zijn ten aanzien van Charleroi of de voetbalbond.’

Zit je binnen vijf jaar nog bij Charleroi?

‘Uiteraard.’

Je kan op dit moment moeilijk het tegendeel beweren?

‘Charleroi is mijn baby, die club zit in mijn bloed. Als ik zo’n strever ben als iedereen beweert, dan zou ik geen carrière van 18 jaar achter de rug hebben bij Charleroi. Voor de overname door Marc Coucke werd ik voorgedragen om Anderlecht te besturen. Het voorstel lag op tafel. Ik had gerust kunnen zeggen: ik verhuis naar wat op dat moment de grootste club van België is.’

‘Ik heb het niet gedaan vanwege mijn engagement bij Charleroi. Tegen 2024, wanneer het nieuwe stadion er zal staan, moet Charleroi het Gent van de toekomst worden. Daar zal ik veel voldoening uithalen, want ik zal kunnen zeggen dat ik mijn club naar de top heb gebracht. Ik zou het anders ervaren hebben, mocht ik gedropt zijn geweest bij een topclub.’

Is het niet frustrerend dat Charleroi op financieel vlak achterop hinkt ten opzichte van het establishment?

‘Daar ben ik het niet meer eens. Ik heb net de balans gepubliceerd en het ‘kleine Charleroi’ kan met een omzet uitpakken van 26 miljoen euro. In 2012 was dat slechts zes miljoen euro… Dankzij het nieuwe stadion zou het budget opgetrokken kunnen worden naar 40 tot 45 miljoen euro en dat zou een buitengewone prestatie zijn. Dat is een van de redenen waarom ik binnen vijf jaar nog bij Charleroi zal zitten. Zal ik tegen dan een belangrijke positie bekleden bij UEFA? Dat weet ik niet.’

Waar ligt jouw plafond?

‘Ik denk niet in termen van limieten. Ik ben dezelfde Mehdi als twintig jaar geleden.’

Maar je bent toch meer strateeg dan vroeger?

‘Nee, ik voel mij geen strateeg.’

Pierre François laten benoemen tot CEO van de Pro League was toch een mooie tactische zet?

‘Ik ben een van de mensen die hem gesteund heeft. Ben ik iemand die een bepaalde invloed heeft in de Belgische voetbalwereld? Ja! Is die invloed negatief of gebruik ik mijn invloed om op een schimmige manier zaken gedaan te krijgen. Nee!’

Blaaskaak en leugenaar

Sommige stadions ogen akelig leeg. Is 1A levensvatbaar met zoveel clubs op een hoopje?

‘De economische realiteit moet primeren op het emotionele aspect. Al begrijp ik de historische waarde van een club en kan ik er inkomen dat supporters er zo gehecht aan zijn. Weet je waarom ik zo opgewonden en optimistisch ben over Charleroi? Omdat de club het grootste potentieel heeft van België. Kijk naar de geografische spreiding van de Belgische eersteklassers: 11 clubs liggen in Vlaanderen, een in Brussel en vier in Wallonië. Moeskroen schurkt tegen de Franse grens aan, Eupen houdt zich nagenoeg schuil in Duitsland, Standard is goed ingebed in zijn wingewest en daartussen ligt Charleroi. Afgezonderd van de rest. Er ontbreekt maar een ding: een nieuw stadion. De dag dat het stadion er staat, zullen we ons toeschouwersaantal verdubbelen. Ons huidig onderkomen, met zijn ongezellige snackbars, is ouderwets. De nieuwe arena zal ons toelaten om met de grote jongens te spelen.’

De fans delen dat optimisme niet. Die zagen het vooral bij de start van het seizoen niet zitten.

‘Er wordt vaak gezegd dat ik een goede communicator ben. Wel, ik heb toen nagelaten om openlijk te communiceren. Mijn supporters kregen een paniekaanval. Het was mijn rol om hen gerust te stellen. Ik had moet zeggen: jullie baas weet wat hij doet en zijn hoofd zit nog bij Charleroi. Vooral omdat de pers er bovenop zat. Charleroi heeft super Felice verloren en in zijn plaats haalden ze optie nummer tien. Zo’n zaken kon je dus lezen.’

‘Ik werd in die periode ook benoemd tot bondsvoorzitter en de supporters begonnen zich in te beelden dat Charleroi mij niets meer kon schelen. Ik ben de discussie aangegaan met een van de leiders van de ultras nadat ze een spandoek hadden ontrold waarop ik uitgemaakt werd voor leugenaar, blaaskaak en praatjesmaker. Ik vroeg hen: wat zullen jullie doen als binnen drie maanden uitkomt dat jullie de bal missloegen? Hun antwoord? ‘Dan is het maar zo.’ En wat blijkt nu: het gaat goed met Charleroi, Belhocine is de juiste keuze en ik heb mijn club niet laten vallen voor de voetbalbond.’

Wat denk je wanneer een deel van het publiek al zingend de Belgische bond vergelijkt met de maffia? Raakt jou dat persoonlijk?

‘Het doet mij niets. Ze hebben dat altijd gezongen…’

Krijg jij genoeg erkenning voor je verwezenlijkingen?

‘Ik mag niet klagen. Maar mijn club krijgt onvoldoende waardering voor het werk dat het verzet heeft. Ik word als een crack beschouwd en ik word op een voetstuk geplaatst wegens mijn sensationele doorbraak. Ik ben ook zogezegd intelligent, knap en alles wat daartussen zit. Maar dat stemt niet overeen met de realiteit. Je moet je goed laten omringen. Dat is de essentie. Zo is Verhaeghe erin geslaagd om de nummer een te worden in België.’

Je hebt de raad van bestuur van Charleroi opengesteld voor zwaargewichten uit het bedrijfsleven. Is dat een manier om de opvolging te verzekeren?

‘Ik heb mij voorgenomen om Charleroi verder uit te bouwen. Onze raad van bestuur bestaat vandaag uit een beperkt aantal menen. Willen we de club op een bedachtzame manier ontwikkelen, dan hebben we bedrijfsleiders nodig met een visie die niets met voetbal hebben en die tegelijk ons netwerk kunnen vergroten. Maar eerst moeten we de club aan een complete audit onderwerpen want het voetbal is en blijft een sector met enkele duistere kantjes. In de geest van een hoop mensen worden er in clubs veel potjes toegedekt.’

Zullen er bij jullie nog lijken uit de kast vallen?

‘Sinds 2012 heb ik veel moeten opkuisen. Vandaag is Charleroi een extreem solvabele club. Het is wellicht de gezondste club van het land.’