Cercle Brugge: ‘We moeten veel ambitieuzer zijn ‘

Na de financiële redding door AS Monaco twee jaar geleden, de sportieve promotie vorig seizoen en de goeie start dit seizoen maakte Cercle Brugge de voorbije maanden zijn eerste crisisje door. Algemeen coördinator Marc Vanmaele zet de toon. ‘In alles wat we doen, moeten we meer ambitie uitstralen.’

Het is het eerste wat opvalt wanneer je binnenkomt: al die jonge kerels die tegenwoordig op het secretariaat van Cercle werken. Het getuigt van een nieuwe dynamiek die ook algemeen coördinator Marc Vanmaele van bij de eerste handdruk uitstraalt. De externe perceptie dat de club sinds de overname geleid wordt vanuit Monaco stoort hem. ‘Omdat hier dagelijks keihard gewerkt wordt aan een Brugs verhaal’, zegt hij. ‘De raad van bestuur beslist welke richting we uitgaan en we overleggen wel eens met Monaco, omdat daar veel knowhow zit, maar de dagdagelijkse beslissingen zijn Brugse beslissingen. Die worden genomen door sportief directeur François Vitali, mezelf en onze mensen hier.’

Het is maar een van de foute percepties waarmee hij tegenwoordig geconfronteerd wordt, vervolgt hij. ‘Er wordt door de media negatief bericht over het zogezegde lage aantal toeschouwers bij ons, maar de realiteit is dat slechts acht van de zestien clubs meer volk trokken. Ook wordt er de nadruk gelegd op het zogezegde lage aantal Belgen, maar dat klopt evenmin. In de Brugse derby bijvoorbeeld stonden bij beide ploegen zes Belgen op het scheidsrechtersblad, terwijl er dat diezelfde speeldag bij slecht drie van de zestien ploegen meer waren. Bovendien wordt er almaar herhaald dat er met AS Monaco bij ons een buitenlandse meerderheidsaandeelhouder is, terwijl dat voor tien van de vierentwintig profclubs geldt. In de internationale context is dat een logische evolutie. Ik wil tot slot nog opmerken dat in tegenstelling tot wat ik soms lees Cercle wel degelijk de helft van de aanleg van een nieuw speelveld in het Jan Breydelstadion betaalt.’

Professioneel

In de raad van bestuur van Cercle zitten tegenwoordig vijf mensen: de West-Vlamingen Frans Schotte, voorzitter, bestuurders Vincent Goemaere, Thomas Tousseyn en Filips Dhondt (raadgever van de vicevoorzitter van AS Monaco) en gedelegeerd bestuurder Oleg Petrov (vicevoorzitter AS Monaco).

‘Het is een belangrijk orgaan met intelligente mensen die erg begaan zijn met Cercle, maar nogmaals: het zijn wij die zorgen dat iedereen hier elk dag op en top gemotiveerd is en professioneel werk levert’, aldus Vanmaele. ‘Professionaliseren met het aantrekken van specialisten in elk departement is tegenwoordig de enige manier om in professioneel voetbal te overleven. In het begin was het voor mij om verschillende redenen af en toe schrikken, maar intussen zijn we een stevig onderbouwd groeiverhaal aan het schrijven. Onze commerciële inkomsten zijn gevoelig gestegen en met zo’n 5300 abonnees doen we nu al beter dan zeven andere eersteklassers, maar we mikken hoger. En met Napoleon Sports & Casino werd onlangs een belangrijke hoofdsponsor binnengehaald. Die werd links en rechts atypisch voor Cercle genoemd, terwijl er hier twee jaar geleden al een overeenkomst was met een gokfirma. We mogen niet blind zijn voor de economische realiteit dat het vooral sponsors uit de entertainmentbusiness zijn die aanzienlijke bedragen investeren. Maar we zullen niet louter moneycashen. We zullen het project inhoud geven en rond het thema gokken initiatieven uitwerken om de jeugd te sensibiliseren.’

Ethisch

Dat past bij alle andere inspanningen die in functie van het project met AS Monaco geleverd worden om de ontwikkeling van spelers te bevorderen. ‘Spelers worden bij ons niet aan hun lot overgelaten, maar heel goed begeleid. Daar steken we enorm veel energie in.’

Op initiatief van sportief directeur François Vitali valt er tegenwoordig voor Cerclespelers zelfs maandelijks een ethische premie te verdienen. ‘Als je je bij ons ethisch gedraagt, kun je meer verdienen’, zegt Vanmaele. ‘Ethisch gedrag definieerden we in een twintigtal regels waaraan ze zich moeten houden. Dit gaat over zowat alles wat met hun leefwereld te maken heeft, omgang met mensen vooral, binnen en zelfs buiten het voetbal. Wie daartegen zondigt, krijgt de premie of een deel ervan niet.’

Maar de professionalisering doet de eigenheid van Cercle geen geweld aan, aldus de algemeen coördinator. ‘De raad van bestuur waakt over de traditionele waarden. Zo blijft het communityverhaal heel belangrijk. Binnenkort wordt er trouwens een communitymanager aangesteld, iemand die zich dagelijks met het maatschappelijk project rond de club zal bezighouden. Ook het belang van de vrijwilligers en al wat erbij komt kijken respecteren we. Het vergt weliswaar een andere manier van werken en communiceren, maar daar zoeken we evenwicht in.’

Er wordt ook geïnvesteerd in jeugdopleiding en doorstroming. ‘Al is het rendement daarvan momenteel moeilijk, omdat de jeugdploegen werden leeggeplukt. Maar nu is dat veranderd, omdat het imago en de omkadering verbeterd zijn. We zijn echt werk aan het maken van een postformatie. Dat past ook helemaal binnen het project met AS Monaco om jonge spelers te laten evolueren en op te waarderen.’

Ambitieus

In het spelershome brandt kaarslicht ter ere van Kenny Lalande, de 23 jarige assistent-conditietrainer die tijdens de winterstop op een ochtend door zijn moeder dood in bed werd aangetroffen. De kaars staat tussen stenen waarop zijn ploegmaats na zijn overlijden door hartfalen hun gevoelens neerschreven. Elke ochtend wordt ze aangestoken door de eerste die binnenkomt. In het trainerskabinet is zijn plaats sindsdien onbezet gebleven. Ervoor ligt een grote foto van hem. Meer dan vier maanden is het intussen geleden dat hij in het Franse dorpje Serifontaine op de tonen van ‘Leve Cercle’ ten grave werd gedragen.

‘Dat leeft hier nu nog altijd heel sterk’, zegt Vanmaele. ‘Die familie is hier sindsdien ook al met een delegatie van veertig man voor een weekend op invitatie geweest. Zoveel voor die mensen doen, dat is ook typisch Cercle.’

Het woog zwaar op de groep. De winterstage werd geen succes. Maar er zijn andere redenen waarom Cercle daarna in de reguliere competitie er niet één keer meer in slaagde een wedstrijd te winnen. Onder meer de onzekerheid in een groep waarin van een twintigtal spelers het contract afloopt. Dat was gelijktijdig met het gerommel bij AS Monaco, waar in november eigenaar en voorzitter Dmitri Rybolovlev even in de gevangenis zat op verdenking van corruptie. Daarbovenop kwam in februari het ontslag van vicevoorzitter en CEO Vadim Vasilyev die de sportieve crisis moest bekopen met een vertrek. Hij werd vervangen door Oleg Petrov.

‘Ook hij gelooft in het project en zal het steunen tot en met’, weet Vanmaele. ‘In Monaco blijven ze herhalen dat het een langdurig project is. Het is ook echt wel een heel mooi project, maar we moeten ambitieuzer zijn. In alles wat we doen, moeten we meer ambitie uitstralen. We mogen niet berusten en moeten lessen trekken en veel hoger mikken dan we geëindigd zijn. Dat zijn we verschuldigd aan onze stakeholders, onze sponsors, supporters, medewerkers en onszelf. Wat ik na nieuwjaar zag, verraste mij en deed pijn. Als je zeven dagen op zeven zit te werken en op zondag vaststelt dat al dat werk voor niets is geweest, geeft dat niet op. Ik was zeer ontgoocheld na de nederlaag in Lokeren op de laatste speeldag. Je kunt verliezen, maar niet met de mentaliteit waarmee we toen speelden. Het is dat wat de supporters zagen en waartegen ze reageerden.’

Maar het was niet terecht dat ze die frustraties afreageerden op coach Laurent Guyot, betoogt Vanmaele. Hij wisselde wel veel, maar deels gedwongen: door blessures en om iedereen in zijn jonge en veel te grote groep scherp proberen te houden. ‘Supporters weten niet altijd wat er tijdens de week gebeurt en waarom precies die speler speelt en een andere niet. Dat kunnen we ook niet altijd naar buiten brengen. Ik begrijp hen wel, maar sommigen overdrijven. Ik dacht al: misschien zou het niet slecht zijn om ook voor supporters een ethische premie in het leven te roepen.’ ( lacht)

Niettemin nam Cercle vorige donderdag afscheid van Guyot. ‘Gezien er voor Cercle Brugge in play-off 2 geen directe doelen meer waren, besliste de raad van bestuur unaniem om de samenwerking met Laurent Guyot onmiddellijk te beëindigen’, aldus Vanmaele. ‘Cercle Brugge is en moet ambitieus zijn en net hiervoor vonden we het nodig om een verandering door te voeren.’

Intussen weet iedereen wat de volgende stap in het project is: proberen mee te doen voor plaats zes. De kern zal gevoelig verkleind én versterkt worden. ‘Ik ben er ook van overtuigd dat we er beter ook twee of drie Nederlandstalige spelers bij nemen, omdat anders de perceptie van de media is dat hier alleen Frans wordt gesproken.’

‘Niemand wordt beter van de 6-Belgenregel’

Het Belgisch voetbal is gediend met een zo sterk mogelijke nationale competitie, dus met zo sterk mogelijke ploegen, en daar draagt de verplichting om zes Belgen op het wedstrijdblad te zette allesbehalve toe bij, betoogt François Vitali (43), de Franse sportief directeur van Cercle.

‘Spelen er sinds die regel meer jonge Belgen? Neen. Wordt er sindsdien meer geïnvesteerd in de opleiding? Neen. Je ziet onder de clubs nog steeds dezelfde Belgen circuleren. Wat er gebeurt, is dat je een gesloten markt creëert met salarisinflatie en hoge transfersommen. Want als de vraag naar goeie Belgen groot is en het aanbod klein stijgt de prijs. Het kost meer geld. Terwijl je misschien over jonge buitenlanders beschikt die beter zijn en met wie je voor de club rijkdom zou kunnen creëren die vervolgens in de jeugdopleiding geïnvesteerd kan worden. Die moeten nu wijken voor Belgen met minder potentieel. Dat quotum verplicht je er spelers bij te nemen die niet of nog niet het vereiste niveau halen. Dat is tegen de geest van competitiesport en haalt het niveau van de competitie naar beneden. Niemand is met dat protectionisme gebaat.’

Er moet meer geïnvesteerd worden in jeugdopleiding, maar daar ontbreken bij veel clubs de middelen voor, zegt hij. ‘In Frankrijk bestaat zo’n quotum niet, maar dat belet niet dat het het tweede exportland van profvoetballers ter wereld is en dat het al twee keer wereldkampioen werd. Er wordt dan ook al tientallen jaren veel geld geïnvesteerd in intussen al zo’n veertig opleidingscentra. Maar hoe wil je dat in België clubs met een budget van 6 à 10 miljoen euro jaarlijks 2, 3, 4 of 5 miljoen investeren in een academie? Want een goeie jeugdopleiding vereist voltijdse trainers, een concurrentiële omgeving, faciliteiten om spelers te herbergen en middelen om ze onder contract te leggen. Zo niet gaan talenten elders om zich te ontwikkelen. Want 24 opleidingscentra in een land met slechts 12 miljoen inwoners is onmogelijk. Het zou goed zijn om eens na te denken over hoe we ons allemaal samen kunnen organiseren om op alle niveaus goede jeugdopleidingen te kunnen voorzien, bij de elite, maar ook in de nationale en regionale afdelingen. Zonder iedereen te verplichten middelen te investeren waarover ze grotendeels niet beschikken.’

Dat is in België het probleem, benadrukt hij: de grote budgettaire ongelijkheid tussen de profclubs en vooral de te beperkte financiële slagkracht van een groot deel van hen. ‘Dus moet je er alles voor doen om een zo sterk mogelijke competitie te creëren die meer middelen genereert. Dat betekent topclubs die concurrentiëler worden in Europa, maar ook een competitiehervorming die het algemeen belang dient. De moeilijkheid is nu ook dat er een tweede klasse is gemaakt met slechts acht ploegen, waarvan de helft strijdt voor de promotie en de andere helft tegen de degradatie. Dat is geen positieve omgeving voor jonge spelers om zich te ontwikkelen. Met een reeks van zestien of achttien teams zouden wij daar jongens als Robbe Decostere, Charles Vanhoutte en Olivier Deman speeltijd kunnen geven bij een club waarmee we zouden kunnen samenwerken, maar dat is nu dus niet mogelijk.’

In een mondiale sport als voetbal gaat het in een nationale competitie ook allang niet meer om nationaliteit, besluit Vitali. ‘Sport van hoog niveau overstijgt de lokale clan. Waar het om gaat, is het respecteren van waarden. Want er zijn overal in de wereld goeie mensen maar ook idiote mensen. Mensen moeten zich met spelers kunnen identificeren. Wat Cercle karakteriseert en sterk maakt, is een zekere familiariteit. Maar dat volstaat niet, want uiteindelijk gaat het erom hoeveel wedstrijden je wint en dan doet het er niet toe of je van Brussel, Afrika of Zuid-Amerika afkomstig bent.’