Een van de minder bekende namen in de kern van Marc Wilmots is die van Laurent Ciman, onbetwiste titularis in de verdediging van Standard. Sport/Voetbalmagazine sprak met hem.
Een van de minder bekende namen in de kern van Marc Wilmots is die van Laurent Ciman. Ooit weggehoond bij Club Brugge, maar nu onbetwiste titularis in de verdediging van Standard. Enkele quotes uit een uitgebreid interview met Sport/Voetbalmagazine.
Laurent Ciman over…
… de Rode Duivels:
“In een carrière heb je altijd een tikkeltje geluk nodig. Ik had het geluk dat Leekens in me geloofde bij Kortrijk, ik heb het nu met Marc Wilmots die me blijft oproepen. Ik vind ook dat ik me altijd voorbeeldig gedragen heb binnen de selectie. Wilmots apprecieert dat.”
“Andere mensen begrijpen niet waarom ik opgeroepen word voor de nationale ploeg. Sommige journalisten schrijven dat ik daar niet goed genoeg voor ben. Het laat me koud. Ik weet dat ik mijn plaats bij de Rode Duivels verdien. Mee mogen naar Brazilië zou fantastisch zijn, zelfs als ik ginder niet zou spelen.”
… Club Brugge:
“Dat Brugse aanbod viel volledig uit de lucht. Ik kreeg ’s morgens een telefoontje en ’s avonds had ik al getekend. Mathijssen (zijn ex-trainer bij Charleroi, nvdr) was er toen trainer, maar lang is hij niet gebleven.”
“Aangezien ik de Olympische Spelen in Peking had gespeeld met de beloften, miste ik de voorbereiding bij Club Brugge. Ik kwam snel in het vizier van de supporters, die veel verwachtten van de rechtsachter. Er was enorm veel druk, iets wat ik bij Charleroi nooit had meegemaakt. Ik had tijd nodig om me aan die nieuwe omstandigheden aan te passen.”
“Meteen daarna kwam Adrie Koster, die geen Frans sprak, terwijl ik amper iets van zijn Nederlands snapte. Ik wist snel dat het voorbij was, maar ik ben er wel harder door geworden.”
… late contractverlening bij Standard:
“Aangezien ik niet langer een prioriteit was onder Rednic, vertelde voorzitter Roland Duchâtelet me dat hij zijn tijd zou nemen. Daarna is Guy Luzon gekomen. Zowel hij als zijn assistent heeft me op mijn vakantiebestemming opgebeld om te zeggen dat ze nog op me rekenden.”
“Bij mijn terugkomst ben ik naar de voorzitter getrokken, die me een eerste voorstel gedaan heeft. Ik was daar niet echt tevreden mee. Er lag op dat moment een contract voor me klaar in Rusland. Ik kon naar Grozny en naar Samara, maar dat betekende ook dat ik mijn familie moest achterlaten, wat ik niet wou. Uiteindelijk hebben de voorzitter en ikzelf wat water bij de wijn gedaan en kwamen we tot een akkoord.”
