Na de verdiende zege tegen YR KV Mechelen is het toch hoofdtrainer Yves Vanderhaeghe die het gelag betaalt voor de mindere sportieve resultaten en de huidige barrageplek.
Schrik niet als u vandaag of ten laatste morgen de wenkbrauwen fronst bij het horen van de naam van een onbekende nieuwe (Oostenrijkse) coach voor Cercle Brugge. Het zou in de lijn van de verwachtingen liggen, net zoals de vereniging begin oktober bekendmaakte dat assistent Thomas Buffel (40) – sinds februari 2021 aan de slag bij zijn ex-club als assistent en op vraag van Yves Vanderhaeghe – werd vervangen door de onbekende Oostenrijker Miron Muslic (39).
Officieel om het feit dat Buffel bezig was met zijn Pro Licensetrainerscursus en omdat hij ook nog als adjunct fungeerde van Jacky Mathijssen bij de Belgische beloften.
Honger
Daarmee werd al duidelijk dat het krediet van Vanderhaeghe niet al te groot meer was bij het sportieve management van groen-zwart. Het sierde de gewezen controlerende middenvelder dat hij op zijn manier – hamerend op grinta bij zijn profs – alsnog voor een kentering probeerde te zorgen, ook door niet te klagen over het gebrek aan scorend vermogen dat zijn team vaak nekte dit seizoen.
Liever bracht Vanderhaeghe recent Olivier Deman, Thibo Somers en Robbe Decostere aan de aftrap, omdat hij van die jongeren wist dat ze voor veel honger en inzet garant stonden in plaats van pakweg Alex Millán, Waldo Rubio of Vitinho.
Maar het gebrek aan resultaten (13 op 48, amper 3 zeges en een huidige barrageplaats) werd hem uiteindelijk dus aangewreven en leidde tot zijn ontslag.
Te weinig punten
Cercle Brugge verloor acht partijen met amper één doelpunt verschil, maar was meestal kwalitatief en qua spelniveau evenwaardig aan de tegenstander. Alleen leverde dat voor de clubleiding te weinig punten op, hadden ze liever door wat tactische bijpassingen vaker eens een gelijkspel gehad in plaats van de huidige drie draws.
De Mexicaanse sportief directeur Carlos Aviña, in dienst sinds september 2020, moet echter ook voor de spiegel durven te staan: welke nieuwkomers gaven er effectief al de meerwaarde waarop was gehoopt door het clubmanagement?
Onmiddellijk rendement
Vorig seizoen leverde AS Monaco met Strahinja Pavlovic, Anthony Musaba (bij momenten) en Jean Marcelin spelers met een onmiddellijk rendement, afgelopen zomer werd – ondanks een prospectie in het prinsdom met de volledige technische staf – niet dezelfde input geleverd om vooral het vertrek van Iké Ugbo (16 goals, die zelf niet kon worden overtuigd om te blijven) op te vangen.
Welke identiteit en filosofie wil Cercle Brugge vertegenwoordigen? Talentvolle Belgen en buitenlanders samenbrengen en verder laten ontwikkelen? Of kiezen ze weer voor een andere koers, door de beleidsbepalers uit AS Monaco de nieuwe coach te laten leveren?
Iemand die de Belgische competitie niet kent, sowieso inlooptijd nodig zal hebben en snel iets zal moeten realiseren om uit de bedreigde zone te geraken? Terwijl Buffel en Vanderhaeghe het dna van Cercle Brugge kenden, bleek dit in het verleden met bepaalde buitenlandse keuzes (Fabien Mercadal, Paul Clement en Laurent Guyot) niet altijd even goed te lukken. Alleen de rigide Duitser Bernd Storck vormde hierop de uitzondering.
