De balans van de Jupiler Pro League, deel 3: in Clubs geschiedenis is Alfred Schreuder een voetnoot

Dit weekend eindigt de reguliere competitie. Vrijwel alle beslissingen zijn gevallen. Sport/Voetbalmagazine maakt drie dagen lang bij de achttien clubs in willekeurige volgorde een eerste balans op. Zijn de voor het seizoen geformuleerd verwachtingen uitgekomen? Vandaag: deel 3 met Club, Genk, Kortrijk, Eupen, KV Oostende en Seraing.

Club Brugge

De torenhoge favoriet voor het begin van de competitie. Op alle domeinen leek blauw-zwart de concurrentie te overvleugelen. Er werd gevreesd voor een saai kampioenschap. Maar al snel bleek dat het over was tussen de trainer en de groep, ook al werd dat naar buiten nooit toegegeven. Club had het zelfs in eigen land lastig om afstand te nemen van de tegenstander, er was een gebrek aan dynamiek en individuele versnelling Er werd intern geanalyseerd, maar het bracht niets op. Toen AS Monaco aan Philippe Clement trok was dat ergens een geschenk uit de hemel. Na de winterstop zwaait Alfred Schreuder de scepter. Na een moeilijk begin, met een ander soort voetbal, pakt hij punten. En is zeer consequent in de omgang met spelers, zoals onder meer Ruud Vormer ervaart. Toch lijkt hij niet meer dan een voetnoot in de geschiedenis van Club. Zelfs bij een titel.

KRC Genk

Zestien punten op achttien in play-off 1. Die lijn wilde KRC Genk dit seizoen doortrekken. Winnen moest de norm worden, op Cyriel Dessers na was iedereen gebleven. Maar KRC Genk werd een ploeg met twee gezichten. Soms etaleerde het zijn voetballend vermogen, dan weer pakte het één op zes tegen de laatste twee uit het klassement. Er werd aanvallend gedacht, maar verdedigend steeds weer dezelfde fouten gemaakt. Uiteindelijk viel John Van den Brom niet meer te redden. Met Bernd Storck als nieuwe trainer werd er voor een resolute stijlbreuk gekozen. Hij schoffeerde aanvankelijk de spelers maar zijn botte aanpak werkte niet echt. Ofschoon KRC Genk de vierde beste aanval heeft is dit het seizoen van de mislukking. Als de ploeg niet op Seraing wint, dreigt zelfs een plaats uit de Europese play-off. En dat nadat de Limburgers vorig seizoen een half puntje tekort kwamen voor de titel.

KV Kortrijk

Te goed voor degradatie, maar net niet goed genoeg voor een plaats in de eerste acht. Zo leek KV Kortrijk het seizoen in te duiken. Een beetje geruisloos zoals de jaren voordien. Luka Elsner, in januari 2021 als nieuwe trainer gekomen in plaats van Yves Vanderhaeghe, moest van de uiteengevallen groep weer een hecht team maken. Dat leek aanvankelijk te lukken. Er waren duidelijke looplijnen zichtbaar, met een zes op zes stond KV Kortrijk zelfs even bovenaan. Maar de lijn werd niet doorgetrokken. Elsner verbrak begin oktober zijn contract om naar Standard te gaan, met Karim Belhocine koos KV Kortrijk als vervanger voor zekerheid en continuïteit. Hij wilde zijn ploeg zien voetballen met lef, enthousiasme en open vizier. Het oogde minder strak dan onder Elsner die hard had gewerkt aan defensieve stabiliteit. Maar uiteindelijk maakte KV Kortrijk, vaak geremd door blessures, een kleurloos en grauw seizoen door.

AS Eupen

Een bevrijding moet het voor de spelers van AS Eupen zijn geweest toen Stefan Krämer als nieuwe trainer kwam. De Duitser gaf de ploeg veel meer vrijheid dan zijn voorganger San José Gil. Dat resulteerde in verbazende resultaten. Na tien wedstrijden stond AS Eupen zelfs bovenaan, het bleek een perfect op mekaar ingespeeld team, aangedreven door een wij-gevoel dat ze in Eupen, eerder de transitclub bij uitstek, nog niet hadden meegemaakt. Maar onder de successen bleef de ploeg uit de Oostkantons nuchter. Het behoud moest zo snel mogelijk verzekerd worden. De vrije val zou effectief volgen. Spelers die tijdens de winterstop op een transfer aasden bleven, Eupen voetbalde met minder gretigheid, er waren coronabesmettingen en na een 6 op 45 in de competitie werd Stefan Krämer ontslagen. De Australiër Michael Valkaris, voorheen assistent, nam het commando over, maar van de acht competitiematchen won hij er maar één.

KV Oostende

Een woelige campagne zou het voor KV Oostende worden na de zevende plaats het seizoen daarvoor. Van de spelers die het spel vorm gaven, bleef alleen de Franse regisseur Maxime d’Arpino over. Alexander Blessin had zich tot een revelatie ontpopt, maakte spelers beter, werd Trainer van het Jaar, maar veel moeilijker was het nu om een afgeroomde spelerskern op zijn kompas te laten varen. KV Oostende verraste soms, maar er waren ook veel tegenvallers. Blessin praatte tussendoor met Club Brugge en trok in januari naar Genoa, ofschoon hij eerder tot medio 2024 had bijgetekend. Kennelijk zag de Duitser nog weinig perspectief in Oostende. Blessin had in 21 matchen 23 punten gepakt, zijn opvolger Vanderhaeghe, een totaal ander type, deed het niet beter. Maar KV bleef uiteindelijk uit de gevarenzone.

FC Seraing

Seraing was voor de start van de competitie degradatiekandidaat nummer 1. Het promoveerde na een dubbele barragewedstrijd tegen Waasland-Beveren, het was een verrassende terugkeer naar de elite van het vaderlandse voetbal. Om het volk te verenigen namen de Luikenaars een nieuwe slogan aan die bepaald werd door een wedstrijd onder de supporters: ‘passierood, steenkoolzwart’. Om het mijnwerkerskarakter van de club te bewaren en tevens een nieuwe spelfilosofie uit te dragen. Dat klonk mooi, maar het volstond niet.De minste doelpunten gemaakt, samen met Zulte Waregem, de meeste geïncasseerd, cijfers liegen niet. De terugkeer van topschutter Georges Mikautadze veranderde weinig. Dat Seraing nu nog de kans heeft via een dubbele barragewedstrijd tegen RWDM in 1A te blijven, dankt het aan de zwakte van Beerschot.