Laat Louis Bostyn los in de natuur en hij wordt helemaal zen, zoals hij ook op het veld veel rust en (steeds meer) autoriteit uitstraalt. Toch brandt in de doelman van Zulte Waregem, morgen op bezoek bij Nice, het heilige vuur. Een gesprek.
Toen Louis Bostyn (24) begin september in de rubriek ‘Vrijgespeeld’ van dit magazine twintig korte levensvragen beantwoordde, bleek dat hij niet alleen verstandig omspringt met zijn centen, een verzameling vinylplaten heeft en elke week een frietje eet, maar vooral dat hij een groene jongen is. De doelman gaf er Donald Trump van langs omdat die het klimaatakkoord van Parijs niet eerbiedigt, benadrukte dat hij zo veel mogelijk recycleert en dat we veel meer zorg moeten dragen voor de natuur, zodat we ons over vijftig jaar niet moeten schamen.
Die band met de moeder aarde heeft de Roeselarenaar, die nu in Ingelmunster woont, al van kleins af. ‘Ik ben altijd gefascineerd geweest door dieren, en ken er ook veel van. Als ik een vogel zie, weet ik meteen of het een mannetje of een vrouwtje is. Veel mensen hebben tegenwoordig geen oog meer voor de schoonheid van de natuur, terwijl ik erg kan genieten van mijn dagelijks toertje met mijn twee jachthonden – een vast ochtendritueel ook de dag van een match – of van een wandeling in een natuurdomein. Dan heb ik zelfs een fototoestel met een grote lens mee om vogels, tot zelfs paddenstoelen, te fotograferen.’
Bostyns grootste hobby is echter vissen. ‘Dat deed ik als kleine jongen al, met mijn vader en broer. Daarna viel het wat stil, tot ik het bij Zulte Waregem weer opgepikt heb. Ceetje (Putman, de verzorger, nvdr) stoefte altijd dat hij veel vissen had gevangen, waarop ik eens ben meegegaan. ‘Ik zal eens tonen hoe het moet.’ Maar ik pakte niks, en hij alles. (lacht)
‘Zo ben ik herbegonnen. Eerst met een vaste hengel in visvijvers, sinds enkele maanden met meer actie: in het water rondwandelen en jagen op roofvissen als snoek, baars… Op zowat elke vrije dag ga ik met een vriend of met mijn schoonbroer op pad – zelfs regen houdt ons niet tegen. In alle kanalen in België waar je mag vissen, heb ik mijn lijn al uitgegooid, onlangs ben ik zelfs naar Nederland getrokken.’
Wat fascineert je in het vissen?
LOUIS BOSTYN: ‘De onvoorspelbaarheid: ga ik een kanjer of een kleintje aan de haak slaan? Maar vooral de kick om de vis te vangen die niemand al gevangen heeft. Zeker als je zo’n grote snoek – mijn ‘record’ is een van 90 centimeter – binnenhaalt nadat hij lang tegen heeft gestrubbeld. Daarnaast is het erg relaxerend. ’s Morgens heel vroeg de mist op het water zien drijven en de zon zien opkomen, terwijl ik zelf in het water sta. Het geeft me een ongelofelijk gevoel van vrijheid.’
Heb je dat nodig, wegvluchten van het dagelijkse drukke bestaan, van de druk als topsporter ook?
BOSTYN: ‘Hier op de club ben ik supergefocust, maar daarbuiten kan ik mij goed afsluiten. Als ik een snoek probeer te vangen of als ik met mijn honden wandel, dan is het voetbal het verste van mijn gedachten. Zeker van alle bullshit errond trek ik me niets aan. Ook een slechte match zet ik rap van mij af. Ik besef heel goed dat je in het voetbal de ene week een held bent en dat je de week erna afgemaakt kunt worden. Zelfs na een goeie wedstrijd zijn er altijd criticasters. Part of the job. Daar kijk ik door, wij zijn ook maar mensen, hé. Niemand is onfeilbaar.’
Ben jij op het veld even rustig als tijdens je natuurwandelingen of vispartijen?
BOSTYN: ‘Ja, het kost me zelfs geen moeite. Soms denk ik de avond voor een match: hé, ik word toch zenuwachtig, en vijf minuten later lig ik in slaap. (lacht) Net voor een wedstrijd moet ik me zelfs bijna forceren, door me bijvoorbeeld spelsituaties in te beelden, om wat nervositeit op te wekken. Zodra ik het veld op wandel, is dat echter voorbij. Pas op: het is niet dat ik totaal géén spanning voel, hé. Die gezonde stress is er wel, maar niet kunnen slapen of eten van de zenuwen? Nooit.’
Nog niet bij Steven op’t Roodt, de psycholoog van Zulte Waregem, langs geweest?
BOSTYN: ‘Neen, de natuur is mijn mental coach. (lacht) Aan zo’n gesprek ik nog nooit nood gehad, al ben ik ervan overtuigd dat het anderen wel kan helpen.’
Verloren energie
In de rubriek ‘Vrijgespeeld’ zei je dat je graag meer zou willen weten over mentale begeleiding.
BOSTYN: ‘Wat me vooral interesseert is hoe je, als trainer bijvoorbeeld, iemand moet aanpakken. Als een keeper een fout maakt, moet je er kort op zitten? Of juist niet, omdat je dan riskeert om hem dieper te duwen? Elke persoon moet je anders benaderen, ook in het dagelijks leven. Daar zou ik weleens een lezing over willen bijwonen. Over hoe je bijvoorbeeld iets gevoeligs aan iemand moet overbrengen. Ik heb dat soms: ik zou iets willen zeggen, maar ik weet niet juist op welke manier.’
Hoe pakt Francky Dury jou aan?
BOSTYN: ‘Hij neemt me soms apart in zijn bureau, en zegt wat hij verlangt van mij en waar het op staat. Correct, zonder rond de pot te draaien. Zo heb ik het liefst, dan weet ik waar ik aan toe ben.’
Wat zei hij na jouw fout in de supercup? (Bostyn loste de bal aan de achterlijn, waardoor Hanni in een leeg doel kon scoren)
BOSTYN: ‘Daar hebben we zelfs niet apart over gesproken. Ik hoorde hem alleen tegen de journalisten zeggen dat hij zijn geloof in mij bleef behouden, dat zoiets kan gebeuren met een jonge keeper. Dat geeft je weer vertrouwen. Met succes, want op de openingsspeeldag tegen Eupen pak ik een penalty en in de eerste vier competitiematchen hield ik drie keer de nul.’
Na je fout op Charleroi, toen je in de laatste minuut naast een hoge bal greep, verloor je je plaats aan Juventushuurling Nicola Leali. Hoe heb je daarop gereageerd?
BOSTYN: ‘Meteen erna spookt dat natuurlijk door je hoofd, en vloek je op jezelf, maar echt in de put gezeten? Neen. Ik wist ook perfect wat ik fout gedaan had. Verloren energie is het dan om de hele tijd te denken: hoe komt dat nu toch? Of: waarom ik? Sporters die blijven zagen, gaan er niet komen. Je moet je energie in de toekomst steken, hard blijven werken. En dan krijg je vroeg of laat een nieuwe kans.’
Zware concurrentie
Sinds de twaalfde speeldag sta je weer vast in doel. Eind augustus zei je dat je nog niet goed besefte dat je elke week onder de lat staat. Is dat besef intussen doorgedrongen?
BOSTYN: ‘De mensen rond mij vinden het specialer dan ik. Ikzelf sta er niet zo bij stil. Natuurlijk is zo’n Europese zege op Vitesse mooi – ik keepte er allicht mijn beste match -, en daar geniet ik ook van. Ik besef echter dat ik eigenlijk nog nergens sta, met slechts achttien matchen op het hoogste niveau. Als je meer denkt aan het parcours dat je hebt afgelegd dan aan wat er nog komt, dan moet je stoppen. Doe wel en zie niet om, is het motto.’
Die werkersmentaliteit heb je altijd gehad, lazen we, al van bij de jeugd van KSV Roeselare toen Theo Custers je onder handen nam.
BOSTYN: ‘Ik heb, als jonge tiener, vaak met hem op zondagmorgen aparte keepertrainingen gedaan. Hij hamerde daar ook op: ‘Als je in eerste wil raken, moet je hard werken.’ Niet altijd even leuk, want Custers brulde de hele tijd, maar ik werd door die aanpak wel mentaal sterk. Mede daarom kan ik kritiek nu zo goed relativeren.’
Heb je veel opgeofferd voor je voetbaldroom?
BOSTYN: ‘Van jongs af had ik slechts één doel: in eerste klasse keepen. En dan moet je, soms met tegenzin, opofferingen maken. Het huwelijk van mijn zus missen, op kerstavond de feesttafel verlaten… De keren dat ik als tiener naar een fuif gegaan ben of op café geweest ben, kan ik op een hand tellen. Dat ging niet, want ik moest de volgende dag trainen.’
Klopt het dat je nog nooit gerookt hebt en nog nooit een druppel alcohol gedronken hebt?
BOSTYN: ‘Ja. Of neen: een half glas champagne toen ik me verloofd heb (zie kader, nvdr), en eens genipt van de fles na de bekerwinst. (lacht) Als je dat echter niet gewoon bent, smaakt dat niet. Alcohol is iets onbekends, daarom ervaar ik het ook niet als een gemis.’
In 2014, pas enkele maanden na de overstap van KSV Roeselare naar Zulte Waregem, mocht je op je twintigste meteen twee keer opdraven in de Europa League tegen Zawisza Bydgoszcz. Een vergiftigd geschenk, die plotse vuurdoop? Of heeft dat je geholpen in je ontwikkeling?
BOSTYN: ‘Geholpen, absoluut. Als nieuweling uit tweede klasse heb je geen enkele binding met je ploeggenoten. Maar door die twee matchen zagen ze: die kan iets. Ze namen me meteen op in de groep, waardoor ik vlug geïntegreerd was. Die twee matchen hebben me ook veel vertrouwen gegeven.’
Daarna heb je, tot de laatste drie play-off 1-duels van vorig seizoen, geen minuut meer gespeeld. Ook omdat Zulte Waregem Kenny Steppe binnenhaalde als tweede doelman, naast Sammy Bossut. Heb je in die periode getwijfeld aan jouw toekomst?
BOSTYN: ‘Neen. Twee seizoenen geleden heb ik, voor het eerst, enkele blessures gehad – vinger, schouder – en dat was wel even moeilijk, maar ik heb me vlug herpakt. Zelfs zonder te spelen kreeg ik eind 2016 een contractverlenging tot 2019. Dan voel je dat de club in jou gelooft.
‘Alles is hier ook top: de keeperstraining, de accommodatie, de fysieke begeleiding… Ik had indertijd bij Roeselare mijn kans in tweede kunnen wagen, maar ik wilde absoluut naar eerste klasse. Of je dan speelt of niet, hangt van veel factoren af. Evengoed was Sammy niet geblesseerd geraakt en had ik ook dit seizoen amper gespeeld.’
Wat dacht je toen Zulte Waregem afgelopen zomer Nicola Leali van Juventus leende? Een doelman met een status, tweehonderd matchen in de Serie A/B en bij Olympiacos, en een dik loon.
BOSTYN: ‘Dat dat normaal was, Zulte Waregem heeft nu eenmaal drie goeie keepers nodig. Een eersteklasseclub is geen liefdadigheidsinstelling, hé. Op dit niveau krijg je niets voor niets.’
Binnen enkele weken zal ook Sammy Bossut, die onlangs ook bijtekende tot 2021, weer topfit zijn. Dat wordt drummen, als ook Leali blijft in de winterstop.
BOSTYN: ‘Dat zal het niveau op training en de concurrentiestrijd – hoewel ik met Sammy en Nicola goed overeenkom – nog verhogen. Een goeie zaak dus, zelfs voor mij. En dan is het aan de coach om keuzes te maken, op korte en lange termijn. Ik kan alleen hard blijven werken.’
Luide stem
Op welk vlak ben je dit seizoen het meest geëvolueerd?
BOSTYN: ‘Ik straal meer autoriteit uit. In het begin keepte ik te voorzichtig, uit schrik om fouten te maken, terwijl je misschien zo vlugger in de fout gaat. Maar naarmate ik meer speel, groeit mijn vertrouwen, durf ik berekende risico’s te nemen. Door bijvoorbeeld op hoge ballen rapper uit te komen, de bal weg te boksen. Soms is één bal pakken genoeg om je ervan te overtuigen: de volgende is weer voor mij. En de volgende óók. Die ingesteldheid probeer ik nu aan te houden. Ik meet 1m96 (zie ook kader, nvdr), die kwaliteit moet ik uitspelen.’
Nog zaken die je nu beter doet?
BOSTYN: ‘Mijn positiespel – met keepertrainer Gianny De Vos, een expert op dat vlak, analyseren we élke fase -, en ik communiceer meer met de verdedigers. Niet te stil. Maar met luide stem hen aanmoedigen, wijzen op hun positie. Al moeten zij mij ook helpen – het is een wisselwerking.’
Op KV Oostende maakte Brian Hamalainen zich kwaad op jou na de eerste goal, terwijl hij meer schuld trof omdat hij Brecht Capon niet afhield. Wat zeg je dan?
BOSTYN: ‘Dat híj de bal had moeten wegtrappen. Dat durf ik nu wel te zeggen, ook tegen zo’n ervaren speler. Na de match hebben Brian en ik dat trouwens direct uitgepraat. Voetbal gaat nu eenmaal gepaard met veel emoties, en soms verliest iemand zijn kalmte. Dat begrijp ik.’
Misschien moet je hem eens meevragen als je gaat vissen. Rustgevend blijkbaar.
BOSTYN: (lacht) ‘Ja, goed idee!’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
