Lokeren OV gebruikte play-off 2 om een basis te leggen voor volgend seizoen. De finale op SV Zulte Waregem wordt een mooie test én waardemeter voor de troepen van Peter Maes.
Tien bejaarden troepen samen op de parking van het Daknamstadion, de meesten met een pet als bescherming tegen de stralende zon. Het zogenaamde parlement keuvelt luidop en maakt zich op om plaats te nemen in de tribune, waar de A-kern van Lokeren straks traint op de beste grasmat op het hoogste niveau. Althans toch volgens de aanvoerders, coaches en teamafgevaardigden van de zestien eersteklassers. Een mooie beloning voor de speelveldverantwoordelijken Thierry De Jonghe en Lorenzo Verschraegen, die een dag eerder op het Pro League Gala in Brussel hun prijs van Toro Best Greenkeeper mochten ophalen.
‘Een eerste trofee in jaren, het is de bevestiging dat we toch goed bezig zijn’, snuift Willy Reynders, terwijl hij even van zijn koffie nipt op de invallersbank langs het speelveld. ‘We komen uit een diep dal, omdat we die slechte start een hele competitie meesleurden. Lokeren werd de verdiende winnaar in zijn poule, het resultaat van de noodzakelijke correcties tijdens de winterstop. Het belangrijkste is dat we terug voetballen met een min of meer vaste ploeg.’
Opleving
Er hangt een ontspannen sfeer bij de Durmeclub, waar na de zekerheid over de eindwinst in groep B van play-off 2 geen strak trainingsregime wordt gehanteerd. Woensdag is een vrije dag, de rest van de week wordt er één keer per dag anderhalf uur lang intensief getraind om half elf. Er is geen verplichting om te eten op de club. Iedereen krijgt de tijd en rust om zich optimaal voor te bereiden op de laatste confrontaties van het seizoen. Op de kleedkamerdeur hangt een papier met twee kernwoorden: respect en discipline.
Steve De Ridder, Guus Hupperts en Ari Skúlason jongleren al tien minuten voor aanvang van de dinsdagtraining met de bal. Wie het leer niet hoog kan houden, krijgt als straf een vinger tegen de oorlel.
Het moet onze ambitie zijn om vanaf volgend seizoen mee te strijden voor de achtste plaats.’
Aanvoerder Killian Overmeire, sinds de break na de reguliere competitie buiten strijd met een kuitletsel, gooit in de gang onder de hoofdtribune met een elastiek de geteisterde kuit los. De opnieuw topfitte Mijat Maric passeert en maakt een duidelijk statement. ‘ Money time komt eraan. We verdienen een beloning voor onze revival, niet?’, lacht de centrale verdediger hartelijk. De routinier begint net als de 21 andere spelers en de drie keepers spontaan te applaudisseren als ‘Kili’ aanstalten maakt om voor het eerst sinds weken weer aan te sluiten bij de groep.
Tom De Sutter ontbreekt en komt wat later toe, na het nemen van een scan van de gehavende knie. ‘Over en out voor dit seizoen’, zo luidt het verdict voor de targetman, die zich niet kon doorzetten sinds zijn komst midden 2016 en door zijn contract (tot 2019) te zwaar weegt op het budget voor volgend seizoen.
Op 10 augustus vorig jaar werd Peter Maes door voorzitter Roger Lambrecht teruggehaald. Dat gebeurde als opvolger voor de doorgestuurde Runar Kristinsson, na amper twee speeldagen met kansloos 0-4-verlies tegenover Club Brugge én een 1-0-nederlaag bij KV Kortrijk. Nadat hij zijn driejarige overeenkomst ondertekende, gooide de energieke Limburger – ontslagen bij RC Genk eind december 2016 wegens tegenvallende resultaten – zijn hoofdopdracht meteen op tafel. ‘We staan voor het begin van een nieuwe cyclus’, zei hij toen. ‘Opnieuw iets opbouwen, dat wordt het voornaamste doel. Ook voor mij is het nieuw ergens in te springen zonder specifieke seizoensvoorbereiding. Daarom zullen we wat geduld moeten hebben. Maar er liggen hier mogelijkheden. Wees gerust: ik heb honger.’
Die is vandaag duidelijk niet gestild, want Maes hield woord. Na een teleurstellende dertiende plaats in de reguliere competitie, waarbij op dertig speeldagen amper 31 punten werden gesprokkeld via acht zeges, zeven gelijke spelen en maar liefst vijftien nederlagen, moest het anders. Vooral het doelsaldo van 33-43 sprong in het oog.
‘We hadden één groot voordeel’, beweert assistent-trainer Arnar Vidarsson, die in 1997 bij Lokeren belandde en er tot 2006 voetbalde, om in 2015 terug te keren in de technische staf. ‘De echte competitiedruk was weg voor veel jongens. Al wat we in play-off 2 konden halen, was een bonus. Bovendien zat er in onze prestaties na de winterstop een stijgende lijn, door de inpassing van onze wintertransfers Lukas Marecek en José Cevallos. Zij zorgden voor meer balans en voetballend vermogen op het middenveld. Alleen duurde die opleving in de competitie vaak maar een kwartier tot twintig minuten per wedstrijd. Dan vielen we vaak wat terug.’
‘In play-off 2 toonden we nog meer stabiliteit en werden we niet meer weggedrukt, omdat we iets meer balbezit konden houden. De trainer hield de jongens wakker en legde de lat bewust hoog. Je mag ook niet vergeten dat ze nog mooie premies konden versieren. Wat er ook gebeurt tegen Zulte Waregem, het goede gevoel zal sowieso overheersen. Lokeren ontwikkelde een eigen identiteit en spelsysteem, gebaseerd op veel overgave en strijdlust.’
Sneeuwbaleffect
‘We hervonden onze snedigheid, dat doet deugd’, bevestigt ook Reynders. Hij wijst graag op de toegevoegde waarde van de Ecuadoraanse draaischijf Cevallos (23), tot voor de verplaatsing naar STVV in veertien duels goed voor vijf goals en drie assists. ‘Iemand met creativiteit en scorend vermogen, wat we misten. Door zijn aanwezigheid en die van Marecek als regulator in de recuperatie en opbouw komen anderen – zoals Julian Michel – beter uit de verf of kunnen we hen op hun beste positie uitspelen. Het vertrouwen van iedereen steeg. We kregen vleugels en scoorden gemakkelijker.’
Tussen 2010 en 2015 veroverde Lokeren onder Peter Maes tweemaal de Belgische beker, in 2012 en 2014. Zover mag echter nog niet worden gedacht, waarschuwt Overmeire, ook al lonkt straks eventueel een Europa Leaguevoorrondeticket bij het verslaan van een play-off 1-ploeg. ‘Laat ons maar eerst deze basis proberen te behouden en deze zomer aanvullen met in elke linie een nieuwkomer met meerwaarde’, stelt de middenvelder die al sinds 2003 zijn opwachting maakt in de A-kern.
‘Het belangrijkste is dat we terug voetballen met een min of meer vaste ploeg.’
‘Play-off 2 was duidelijk voor iedereen een nieuw begin. We konden vrank en vrij spelen. Door de zeges kwam er een soort sneeuwbaleffect. We brachten attractief voetbal, met enkele fraaie goals. Geen betere of mooiere test kan je krijgen met nog twee duels op het scherp van de snee tegen een kwalitatief sterk team als Zulte Waregem.’
‘Daarom ben ik vooral benieuwd naar hoe we vandaag met dat aspect van ‘moeten’ zullen omgaan. Want er hangt straks eventueel een prijs aan vast. Het moet onze ambitie zijn om vanaf volgend seizoen mee te strijden voor de achtste plaats. Een opfrissing van ons stadion is niet de grootste noodzaak, maar het kan wel voor een andere dynamiek zorgen. Kijk maar naar SV Zulte Waregem, KV Oostende en ook KV Mechelen.’
Een aantal jonge elementen staken hun neus aan het venster. Doelman Ortwin De Wolf, verdedigers Gill Van Moerzeke en Arno Monsecour, en middenvelders Amine Benchaib en Juan Pablo Torres, allen kregen ze van Peter Maes al speelminuten. ‘En daar loopt nog een groot talent’, wijst Reynders in de richting van centrale middenvelder Milan De Mey. ‘Een jeugdinternational met veel potentie. Na vijf wedstrijden bij de beloften krijgt hij al zijn kans om mee te trainen bij de A-kern. Lokeren is nu eenmaal een vormingsclub. Die jongens zijn bruikbaar en worden regelmatig al eens opgesteld of ingebracht. Maar de volgende stap moet zijn dat ze een vaste plaats veroveren. Jeugdwerking en doorstroming, dat moeten wij hoog in het vaandel blijven dragen. Wij zitten gelukkig ook met trainers die hen gebruiken en kansen geven. Een goede zaak. Lokeren blijft een speciale club, met een positieve story. Lokale verankering moet altijd vooropstaan.’
‘Het WK in Rusland, dat wordt kicken’
De IJslandse linkerverdediger Ari Skúlason (31) ligt sinds de zomer van 2016 onder contract bij Lokeren OV en is eind volgend seizoen transfervrij. De routinier verzamelde al 54 caps en kreeg vorige week zekerheid over zijn plaats in de 23-koppige selectie van bondscoach Heimir Hallgrimsson. ‘Een jongensdroom die uitkomt’, lacht hij. ‘Het WK in Rusland, dat wordt kicken. Ik zal er zeker maximaal van genieten. Eerst wil ik ook met Lokeren nog een feestje bouwen. Want in plaats van een shitseizoen kunnen we misschien het seizoen nog succesvol afsluiten. Wij werden de laatste wedstrijden een moeilijke tegenstander om te verslaan. Door onze kwaliteit, maar vooral ook door onze mentaliteit. De laatste keer wonnen we trouwens ook in Waregem. Zij hebben vermoedelijk meer power en de topschutter, maar wij hebben onze eigen meer onvoorspelbare wapens. Hier is meer mogelijk, echt waar. We moeten elkaar beter willen maken. En all the way durven te gaan.’
‘Als Ari het in Rusland goed doet, kan het WK een ideale vitrine zijn’, bevestigt landgenoot Arnar Vidarsson. ‘Ik weet alleen dat hij hier gelukkig is en de laatste weken symbool stond voor onze heropstanding. Want ook zijn vormcurve en scherpte nam toe. Dat hij geselecteerd werd, is een grote eer voor hem en de uitstraling van onze club. Van het EK twee jaar geleden weten we wel nog dat we bij zijn terugkeer heel specifiek met hem moesten omspringen. Dat was toen niet zo evident.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
