Dinsdag speelt Zukanovic met Gent tegen zijn ex-club Kortrijk voor een plaats in de halve finale van de beker. Sport/Voetbalmagazine reconstrueerde in Sarajevo zijn lange weg naar erkenning.
AA Gentverdediger Ervin Zukanovic was vijf jaar toen in 1992 in de Bosnische hoofdstad Sarajevo de oorlog begon. Zijn ouders vluchtten een week later met hem en zijn drie jaar oudere broer Adnan eerst naar de Sloveense hoofdstad Ljubljana en daarna naar de buurt van Augsburg in Duitsland. Zeven jaar bleven ze van huis weg.
Jaloezie & haat
“Toen we terug naar Sarajevo kwamen, begon ik bij het zien van de stad te wenen”, vertelt Adnan Zukanovic deze week in Sport/Voetbalmagazine. “Er stond amper nog een gebouw helemaal overeind. Op het oefenveld van Zeljeznicar waren mensen begraven. Onvoorstelbaar.”
Ook op school kenden de broers Zukanovic problemen. “Vluchtelingen die na de oorlog terugkeerden werden gehaat”, zegt Adnan. “Er was heel veel jaloezie. Vooral onder kinderen was dat erg. Onze uurwerken en onze telefoons werden gestolen.”
Messen & pistolen
Onder teenagers was er veel geweld. “In enkele buurten kon je niet veilig over straat wandelen”, zegt Adnan. “Daar gold de wet van de sterkste. Er heerste een agressieve sfeer en sommige jongeren liepen er rond met messen en pistolen. Je moest enorm opletten wat je zei of deed, want voor het minste riskeerde je dat er iemand terugkeerde met een geweer. Ik zag zelf ooit dat dat jonge gasten die zich op straat verveelden een slachtoffer zochten, er willekeurig iemand uitpikten, hem overmeesterden, in de knie schoten en wegliepen. Ervin had een vriend die iets te veel naar gangsterfilms keek en niet altijd de beste invloed op hem had, maar uiteindelijk is alles toch goed gekomen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier