De Rode Duivels rijden voorlopig een perfect parcours en mogen dromen van de kwartfinales. Het geleverde spel noopt nochtans tot voorzichtigheid.
Een historische negen op negen. Nooit eerder slaagde de Belgische nationale ploeg erin een dergelijk resultaat neer te zetten op een WK. Enkel Colombia, Argentinië en Nederland doen even goed als ons. Akkoord, onze groep was verre van de sterkste. Akkoord, ons spelpeil is bedenkelijk. En oké, we werden gedomineerd alvorens toch een barstje te vinden, maar dat deden we zonder een tegengoal te krijgen.
We mogen niet vergeten vanwaar we komen. Je kunt nu eenmaal niet op een-twee-drie transformeren van de verstotene op internationale toernooien naar een kandidaat voor de halve finales van een WK. Een maximum score in de poulefase is al een groot succes.
De pers zorgt er wel voor dat de euforie niet de overhand neemt op de ratio, dat de alarmbel afgaat als de rode waarschuwingslichten beginnen te branden. De pers neemt haar taak ter harte door zonder afwijken te hameren op het verschil in ritme tussen de wedstrijden van de Belgen en die in andere poules. Het zorgt ervoor dat de troepen van Marc Wilmots niet gaan zweven en zich niet beter gaan voelen dan de rest. We kunnen echter niet voorbij aan de vaststelling dat de Rode Duivels tot nog toe hun uitgestippelde parcours waarmaken.
Wat moeten we nu verwachten van die achtste finales? Een heropleving van het offensieve compartiment en een vlottere balcirculatie mogen wel. We moeten ook afwachten hoe het defensieve compartiment herstelt van de fysieke kwalen. Vincent Kompany, Thomas Vermaelen en Anthony Vanden Borre zijn onzeker. Steven Defour is geschorst. Als ook Axel Witsel nog een gele kaart pakt tegen de VS, kan dat in een eventuele kwartfinale wel eens jammerlijke gevolgen hebben, want dan is Wilmots zijn twee opties voor de zes-positie kwijt. Maar dat zijn zorgen voor later…
Stéphane Vande Velde
