‘Dé troefkaarten van dit KV Mechelen zijn Nikola Storm en Joachim Van Damme’

KV Mechelen plaatste zich ten koste van reeksgenoot Union St-Gilles voor de finale van de Beker van België, op 1 mei in het Koning Boudewijnstadion. Matthias Stockmans, redacteur van Sport/Voetbalmagazine, belicht die opmerkelijke prestatie van de (extrasportief) geplaagde club uit 1B in drie vragen en antwoorden.

Dat twee clubs uit 1B de halve finale speelden en er dus nu eentje de bekerfinale betwist, zegt dat iets over die reeks of eerder over de beperkte aantrekkingskracht van de bekercompetitie?

MATTHIAS STOCKMANS: ‘Dat zegt vooral iets over het niveau in de Proximus League, zijnde 1B. Mechelen, Union en Beerschot Wilrijk zijn clubs die inzake professionaliteit, kwaliteit en mentaliteit zo mee kunnen in de Jupiler Pro League. Dat ze dus hun mannetje stonden tegen eersteklassers in deze Croky Cup is absoluut geen verrassing.

‘Union heeft met Tau en Niakaté twee paradepaardjes in de aanval lopen, jongens die niet zouden misstaan bij onze Belgische topclubs. Beerschot Wilrijk en KV Mechelen hebben een budget dat hen toelaat een ervaren en rijk gestoffeerde kern samen te stellen met veel wisselmogelijkheden. Daaronder heb je ook nog Westerlo en Lommel die naar hun mogelijkheden degelijk werk verrichten. OHL is naar budget en organisatie toe evenzeer een club voor de JPL maar laat het sportief zwaar afweten: verkeerde trainerskeuze en transfers. Het algemene niveau van tweede klasse is serieus gestegen sinds de hervorming naar 1B.

‘Enige hiaat: het format waarin de clubs minstens vier keer tegen elkaar spelen, en in het geval van Mechelen-Union zelfs zes keer. Met slechts acht clubs in die reeks kan je moeilijk anders natuurlijk. En zo nefast hoeft dat niet te zijn, in de Premier League bekampen clubs elkaar soms ook vier keer of meer op een seizoen, afhankelijk van League Cup, CL en FA Cup. Soms zorgt dat zelfs voor extra peper en zout, wanneer er een voorgeschiedenis aan vastkleeft.’

‘Dat de eersteklassers de bekercompetitie niet serieus nemen, vind ik geen terechte kritiek. Bekijk maar eens het lijstje van de voorbije vier bekerfinales: Club Brugge – Anderlecht (2015), Standard – Club Brugge (2016) en vorig jaar Standard – Genk. Zijn dat dan geen toppers? Enkel Zulte Waregem – KVO van 2017 was enigszins verrassend. Dat (top)clubs soms roteren in de bekermatchen vind ik niet echt een argument, dat gebeurt in de competitie ook voor of na een Europese match.’

Welke kansen dicht je KV Mechelen toe in die bekerfinale?

MATTHIAS STOCKMANS: ‘Wie het ook wordt, Oostende of Gent, ze zullen een taaie klant hebben aan dit KaaVee. Trainer Wouter Vrancken, die eind augustus overnam van Dennis van Wijk, heeft daar op relatief korte tijd iets stevig neergezet. Je ziet duidelijke patronen, zowel in balverlies -met collectieve hoge pressing- als in balbezit – met een vlotte balcirculatie tot gevolg. Fysiek en mentaal sterk, met bovendien een spelersgroep die bulkt van métier.

‘Dat kwam in die halve finale op Union gisteren weer maar eens tot uiting. Terwijl Union scherp begon maar gaandeweg wegzakte, gebeurde bij Mechelen het omgekeerde. In het laatste half uur zaten de Brusselaars stikkapot, sommige spelers zag je letterlijk met de tong uit de mond hijgen, terwijl de Mechelaars amper verslapten. Op de juiste momenten weten ze de rust te bewaren en te scoren. Jongens als Onur Kaya, Clément Tainmont, Arjan Swinkels, Igor de Camargo, Rob Schoofs en Seth De Witte maak je niet snel meer gek. En dan hebben ze op de bank nog Tim Matthys, die niet veel meer speelt maar met zijn enthousiasme naast het veld bewijst hoezeer die groep aan elkaar hangt.

‘Maar voor mij zijn dé troefkaarten van dat team Joachim Van Damme en Nikola Storm. Van Damme speelde tegen Union, en eigenlijk al een heel seizoen, oppermachtig als stofzuiger voor de verdediging. Een indrukwekkende fysieke présence, met nu eindelijk wat meer controle in zijn interventies, en bovendien rustig aan de bal. Hij zorgt ervoor dat Kaya en Schoofs zich offensief kunnen uitleven en bewaart de balans in het elftal. Na zijn schorsing voor cocaïnegebruik, die hem twee jaar van de voetbalvelden hield, lijkt Van Damme sterker en matuurder teruggekeerd. En Nikola Storm was bij OHL al een smaakmaker, die met zijn snelheid, diepgang en dribbels het verschil maakt. In Leuven missen ze hem heel hard, in Mechelen zijn ze maar wát blij dat ze over de ex-Bruggeling als blikopener kunnen beschikken. Op Union was hij het die met zijn twee magistrale assists de match besliste.’

‘De enige manco’s van KV Mechelen bevinden zich in doel, waar Verrips bij momenten niet genoeg bedrijfszekerheid etaleert -ook gisteren liet hij een onschuldige bal door zijn handen glippen, wat bijna in een tegengoal resulteerde- en… de leeftijd van de groep. Ervaring kan in bepaalde omstandigheden, bijvoorbeeld tegen een vinnige ploeg, snel omslaan in gebrek aan snelheid. Als Mechelen het tempo van de match niét onder controle heeft, is het kwetsbaar. Zeker in de omschakeling, zoals Union in de eerste twintig minuten van de bekerterugmatch bewees. Maar dat weet Wouter Vrancken zelf ook wel: als het te snel gaat, proberen ze het tempo op alle manieren te breken.’

Kan het extrasportieve gewoel nog een rol gaan spelen in de rest van deze sportief uiterst geslaagde campagne van Malinwa?

MATTHIAS STOCKMANS: ‘Hoe diep dat onderzoek gaat naar matchfixing weten we nog steeds niet, wat we wel al kunnen vaststellen is dat Mechelen er alles aan doet om te bewijzen dat áls er geknoeid werd in de degradatiestrijd vorig seizoen dat dat op initiatief was van enkelingen en zonder medeweten van een meerderheid van de Raad van Bestuur. Héél belangrijk, want daar hangt een eventuele sanctie jegens de club vanaf. Extrasportief hangt die donkere wolk dus nog steeds boven Mechelen. Paradoxaal genoeg lijkt dat de spelersgroep en technische staf dichter bij elkaar gebracht te hebben. Het creëren van een gemeenschappelijke vijand werkt vaak verbindend in een groepsproces. Kijk maar naar hoe Preud’homme het bij Club Brugge aanpakte en Bölöni bij Antwerp, al focusten zij hun toorn eerder op de media en arbitrage, Mechelen voelt zich vooral aangevallen door andere clubs. Zie ook de recente uitval van Vrancken op de persconferentie na de match tegen Beerschot-Wilrijk.

‘Ik heb niet de indruk dat dat extrasportieve nog veel meespeelt in de hoofden van de spelers, iets wat coach Vrancken trouwens zelf ook bevestigt. De spelers zitten op hun wolkje na de eerste periodetitel en dit prachtige bekerparcours. Het enige wat hen daar vanaf kan halen in aanloop naar promotiefinale of tweede periodetitel en bekerfinale, is dat er in de komende maanden meer elementen in dat dossier Propere Handen naar buiten komen of er al sancties vallen. Dan zou deze prachtige sportieve campagne voor niets zijn gebleken, wat heel cynisch en pijnlijk zou zijn voor de huidige spelersgroep en staf die er toch niets mee te maken hebben, zo mogen we veronderstellen.’