In vijf stappen blikken we nog eens terug op wat er het afgelopen weekend op tactisch vlak aan de hand was in de Jupiler Pro League.
Met Nicolas Raskin is Luka Elsner overgeschakeld op pressing
Tijdens zijn korte verblijf bij KV Kortrijk stond de coach van Standard bekend om de compactheid van zijn blok, maar de voorbije weken lijkt hij het geweer van schouder te hebben veranderd. Die gedaanteverwisseling is niet alleen zichtbaar in het Luikse spelsysteem, met nu een driemansverdediging, maar ook in de spelwijze.
De veranderingen begonnen begin februari. De Rouches speelden minder gegroepeerd maar agressiever wanneer het erop aankwam om de bal te veroveren. Dat nieuwe gegeven viel samen met de goede vorm waarin Nicolas Raskin verkeerde. De waakhond op het Luikse middenveld is altijd klaar om in de bal te bijten om hem uit de voeten van de tegenstanders te halen. Omdat hij goed geruggesteund werd door achtereenvolgens Merveille Bokadi en Gojko Cimirot kon de leider van het Luikse middenveld ook hoger op het veld vaak aan de bal komen – hij heeft er immers een neus voor om zich in het aanvallende strijdgewoel te storten. De goede bedoelingen van de Rouches uiten zich nog niet in doelpunten – slechts eentje in de voorbije vijf wedstrijden – maar de nieuwe aanpak, met het sneller druk zetten op de bal, heeft alleszins voor gevolg dat het eigen doel minder in gevaar komt.
Jean-Louis Garcia en de afgekoelde Metallo’s
Onder de hoede van Jordi Condom zat het defensief niet goed in elkaar bij Seraing, wegens een blok dat kwetsbaar was bij balbezit en een verdedigende omschakeling die veel weghad van paniek in een spookhuis. Die chaos bood dan weer wel voordelen aan de andere kant van het veld, waar de aanvallende talenten Youssef Maziz en Georges Mikautadze konden schitteren.
De ervaren Jean-Louis Garcia moest brandweerman komen spelen en deed een beroep op de franse methode om vuurtjes te blussen : een compact blok, omschakelingen en veel efficiëntie. Dat ging wel ten koste van goed voetbal, want de opbouw was vaak matig. Seraing wist geen gevaar meer te creëren in de vijandelijke rechthoek en vond 573 minuten lang de weg niet naar het doel, terwijl ze toch ook hun eigen muit niet wisten af te grendelen. De Metallo’s zijn in het diepe gesprongen en raakten daar snel onderkoeld.
Waarom staat Kristoffer Olsson niet meer in de basis bij Anderlecht ?
De choreografie werd zorgvuldig uitgewerkt: oprukkende flankverdedigers, vleugelaanvallers die naar binnen snijden en twee middenvelders die de ploeg beschermen bij de offensieve omschakeling. Het probleem is dat die bewegingen van het paars-wit van Vincent Kompany ondertussen ook goed gekend waren door de tegenstanders van de Brusselaars. Het verrassingseffect verdween en de tegenstanders vonden de sleutel waarmee ze hun doelgebied konden afsluiten. Kompany moest dus een extra deur openen om in de grote rechthoek van de tegenstrever te geraken. Omdat de flanken en de pocketzones al overbevolkt waren, moest het viirwerk uit de centrale strook komen.
Maar Kristoffer Olsson is op geen enkele manier een pyromaan. De Zweed heeft nette voeten en verzorgt zijn spel alsof het lijkt dat hij beelefd wil zijn, maar het onbreekt hem aan gedrevenheid om de vijandelijke linies te doorbreken en bressen te slaan. Majeed Ashimeru lijkt meer op een gaspedaal dan op een veiligheidsgordel en naam dus het stuur in handen om meer dreiging te doen uitgaan van het paars-witte spel en meer op de vijandelijke verdediging te wegen. Op die nieuwe bewegingen van anderlecht hebben de tegenstanders nog geen antwoord gevonden. Het is dan ook geen toeval dat de Ghanees een van de spelers is die de laatste weken het hardst in de kijker lopen in Brussel.
Michael Frey, 22 goals uit het niets
Zelfs in een kleedkamer met veel sterke persoonlijkheden doet de Zwitserse goalgetter van de Great Old van zich spreken. Eigenlijk zou Michael Frey, met zijn verhuizersvoetbal, niet mogen passen bij een ploeg die haar tegenstanders wil domineren en daardoor moet opereren in gangetjes die te smal zijn voor de brede schouders van de Helveet. En toch staat de ex-speler van Waasland-Beveren nog altijd aan de kop van het topschuttersklassement en heeft hij eens te meer een kwakkelend Antwerp gered in de stadsderby.
Uiteindelijk is de habitat van Frey niet zo heel erg veranderd sinds hij de Freethiel verliet. Zijn voetbal stoelt nog steeds op individuele gevechten en eenzame loopacties, hij wordt in de film van zijn doelpunten nu alleen gesteund door betere acteurs. Als goalgetter staat hij geïsoleerd, wanneer hij iets anders moet uitvoeren dan luchtduels staat hij bijna afgezonderd van het voetbal van zijn ploeg. De Zwitser duikt alleen op aan het uiteinde van de keten, wanneer hij nog alleen de bal in het mandje moet leggen. Dat is het voordeel dat je hebt wanneer je een goalgetter gaat zoeken bij een ploeg die tegen de degradatie moet strijden: zo iemand is al met heel weinig tevreden.
KV Kortrijk en de zwakke zone van Union
Keren we even terug naar december – het lijkt een eeuwigheid geleden. Sinds de twee goals die Cercle Brugge in het Dudenpark wist te scoren, slaagde geen enkele ploeg er nog in om de netten van Anthony Moris twee keer te doen trillen in één wedstrijd. Aan die reeks kwam evenwel een einde in het Guldensporenstadion. Met zijn twee goals stond Faiz Selemani symbool voor de lastige namiddig die de leider er beleefde.
De meeste van de negen schoten op doel van Kortrijk vloeiden dan wel voort uit een stilstaande fase, de mannen van Karim Belhocine brachten Union ook in de problemen met een spelsysteem dat een driemansverdediging op de proef stelt: een 4-4-2, met aanvallers die het defensieve trio aan de praat hielden, en flankspelers die van de vrijgekomen ruimte in het centrum profiteerden om er naar believen hun loopacties uit te voeren. Voor dat spelletje is vaak geen speler meer geschikt dan Selemani, die dit seizoen ondertussen dertien goals en zes assists op zijn palmares heeft staan. Hij stond ver genoeg van de zijlijn om niet in de klauwen van Bart Nieuwkoop te belanden, maar ver genoeg van de centrale as om niet opgeslokt te worden door de driehoek op het middenveld van Union. De man uit de Komoren haalde zijn hart op in de ruimtes die zijn aanvallers trokken. Liggen de zwakke punten van Union in die zone, net buiten het bereik van Ismaël Kandouss?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
