De vergeten Belgen bij het Heizeldrama: op zoek naar de waarheid

© Belga Image

Hoe een verhaal in Sport/Voetbalmagazine een afgesloten hoofdstuk weer tot leven bracht. Wie helpt Hilde Maes?

Gisteren/vrijdag werd in Brussel op een bescheiden manier de 35e verjaardag van het Heizeldrama herdacht. Op 29 mei 1985 kwamen toen tijdens de finale van Europacup I 39 mensen om toen paniek uitbrak na rellen in het stadion: 32 Italianen, vier Belgen, twee Fransen, en een Noord-Ier die in Hoeilaart woonde.

De families van de Italiaanse slachtoffers richtten meteen een vereniging op, die ook het Heizelproces volgde. Er verscheen in Italië ook een boek met hun persoonlijke verhalen, en het relaas van het hele gebeuren, inclusief het proces. Dat boek van Francesco Caremani uit 2003 verscheen in 2015 in een Engelse versie, met als titel ‘The Truth’ (De waarheid). Er is ook een Facebookpagina en een website waarop ook de Belgische slachtoffers een korte beschrijving krijgen.

Om die Belgische slachtoffers bekommerde zich tot voor een paar jaar amper iemand.

In 2015 zette dat Sport/Voetbalmagazine aan op zoek te gaan naar hun verhalen. Makkelijk was dat niet. Pas langzaam kwamen de contacten tot stand, met mensen die dat hoofdstuk afgesloten hadden om de pijn weg te duwen. Het werden aangrijpende momenten over nabestaanden die een nieuw leven waren begonnen of gewoon ‘voort’ hadden gedaan, en die zich vergeten voelden door iedereen.

De familie van de 32-jarige Jean-Michel Wala uit Hensles bij Bergen liet weten dat ze liever niet wilden reageren om geen oude wonden open te rijten.

Het tweede Belgische slachtoffer was Willy Chielens uit Roeselare, een fervent Clubsupporter die 41 was toen hij stierf. Alfons Bos uit Ramsel was 35 en beroepsmilitair die in zijn vrije tijd als muzikant optrad toen hij overleed. Dirk Daeninckx uit Tielt was 27 toen hij met een bus vrienden uit Tielt naar de match trok. De 37-jarige Noord-Ier Patrick Radcliffe uit Belfast werkte als historicus voor de Europese Unie en woonde met zijn Engelse vrouw in Hoeilaart. Hij had niets met voetbal, en vergezelde alleen een Nederlandse vriend die tickets had voor die match.

Allemaal waren ze op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, met tickets voor Vak Z, het Belgische ‘neutrale’ vak, waar ook tal van Italianen die elders geen plek meer vonden een ticket gekocht hadden.

Toen het verhaal in Sport/Voetbalmagazine verscheen, schrok Hilde Maes, in 1985 de vrouw van Dirk Daeninckx, en in verwachting van zijn dochter, toen ze de foto bij het verhaal zag. Ze meende haar man te zien, die nog leefde en huilend op een bank zat aan de achterkant van het stadion, en getroost werd door een andere man, terwijl rondom hen lijken van omgekomen mensen op de grond lagen.

Hilde kreeg de dag na het drama te horen dat haar man onmiddellijk omgekomen was toen de fans in vak Z in paniek wegvluchtten voor de chargerende supporters van Liverpool. Maar als hij het was op de gepubliceerde foto, moet er een andere doodsoorzaak geweest zijn, en zou hij nog geleefd hebben meteen na de charges.

De fotograaf die toen het beeld maakte, Michel Damanet, kon zich niet meer herinneren wie hij die avond allemaal gefotografeerd had. Alles gebeurde in een waas, en hij liep van hier naar daar, foto’s makend, wist hij nog.

Ook een uitvergroting van het beeld door het agentschap waar de foto vandaan kwam, Reporters, bracht geen duidelijkheid. Maar Hilde besliste wel om achter de waarheid aan te gaan. Makkelijk loopt dat niet, bij een speurtocht naar een zwarte bladzijde uit een stuk Belgische geschiedenis dat iedereen het liefst definitief zou vergeten.

Het verhaal van haar zoektocht, die startte met de publicatie van het artikel in Sport/Voetbalmagazine, doet ze deze week in Knack, omdat ze voor eens en altijd wil weten wat zich die avond heeft afgespeeld, om dat hoofdstuk definitief te kunnen afsluiten.

Omdat de waarheid haar rechten heeft, en omdat slachtoffers van zo’n drama op zijn minst het recht hebben op de waarheid.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content