Aan de vooravond van een nieuwe WK-kwalificatiecampagne zocht Sport/Voetbalmagazine Steven Defour op in Porto. En had het met hem over het verleden en de toekomst van de Rode Duivels.
Vrijdag 7 september en dinsdag 11 september staat België tegenover respectievelijk Wales en Kroatië voor de twee eerste wedstrijden in de race naar het WK in Brazilië. Volgens Steven Defour wordt het cruciaal om deze keer de start niet te missen.
“Dat is heel belangrijk. Dat geeft vertrouwen. In een competitie met zes ploegen zijn er ook niet zo veel wedstrijden om alles weer recht te trekken. Start je slecht, dan is het vertrouwen al meteen minder en dat laat zich ook in de groep gevoelen. Dan is het al snel: die doet dát en die dát. Dan begin je irriterende dingen bloot te leggen en dat is natuurlijk niet goed.”
“Wanneer je tegen bevriende journalisten zaken vertelt die intern niet besproken werden, is dat een probleem. Dan leest die andere dat en denkt hij: wat zegt die nu?! En dan is het vertrokken, hé… En wanneer Vlaamse kranten dan tegen een Waalse coach zijn of Waalse kranten tegen een Vlaamse coach, dan gaan de poppen helemaal aan het dansen. Dan sijpelt dat in de groep door, dan voelen spelers zich gesteund in hun acties en dat is héél gevaarlijk. Zo begint dat te broeien, tot het barst.”
Generatieconflict
Defour is nog altijd maar 24, debuteerde zes jaar geleden bij de Rode Duivels en maakte ook de tijd mee dat er problemen waren in de groep. Hoe ervaart hij de huidige selectie?
“De sfeer is goed”, zegt de middenvelder van Porto. “Driekwart van de groep kent elkaar al van in de nationale jeugdreeksen, van bij de beloften en van op de Olympische Spelen in Peking, waar we samen mooie resultaten behaalden. We gingen allemaal naar het buitenland en groeiden door naar de A-ploeg van de Rode Duivels. Dat schept een band. We zijn van dezelfde generatie, zijn met dezelfde dingen bezig, dat helpt ook wel.
“Vroeger werd er gesproken over problemen tussen Walen en Vlamingen, maar ik vond het meer een generatieconflict. De ouderen waren toen de Vlamingen en de jongeren vooral Walen. Bij een afspraak stonden de enen vijf minuten op voorhand al te wachten en kwamen de anderen net op tijd of soms ook wel eens een minuutje te laat. Op den duur irriteerde dat. De enen snapten niet waarom de anderen zo laat kwamen en de anderen snapten niet waarom die zich daar zo lastig om maakten.” (CV)
