Dringend gezocht: patron voor Oostende

© Belga Image

Goed, beter, best. KV Oostende is bezig aan een uniek seizoen in de clubgeschiedenis, hoog tijd om de doelstellingen voor de volgende jaren bij te sturen.

Allez! More accuracy. Plus vite. Concentration.’ Yves Vanderhaeghe schreeuwt zich de longen uit het lijf. Hij eist concentratie, de bal moet sneller en preciezer van voet tot voet gaan. De intensiteit wordt opgevoerd, de T1 kijkt tevreden toe. Straks gaan spelers en staf, zoals elk jaar, op bezoek bij een lokale petanqueclub. Enkele uurtjes ontspannen, even ontsnappen aan de mallemolen van play-off 1.

Luc Devroe kijkt ook toe. Hij ziet dat het goed is. Exact drie jaar geleden zaten we hier ook samen. Hij was zeven maanden in dienst van de club, die onder Frederik Vanderbiest als nieuwkomer in de Jupiler Pro League meteen play-off 2 won, maar de sportief directeur liet zich niet verleiden tot stoute dromen. ‘Met een kwalitatief sterkere kern hopen we voor het eerst in de geschiedenis van de club drie jaar na elkaar in eerste te spelen.’

Bescheiden ambities, maar hij was zijn eerste weken nog niet vergeten. KV Oostende stond na elf speeldagen met 11 op 33 voorlaatste, na de kansloze 0-3 tegen KV Mechelen wilde zijn trainer de handdoek werpen: ‘Luc, ik stop. Ik zie het niet meer zitten.’ De nieuwe voorzitter, Marc Coucke, had een tienjarenplan uitgestippeld. Ook hij predikte realisme: een volwaardige eersteklasser uitbouwen, soms eens play-off 1 spelen, een bekerfinale halen en – wie weet – een Europees ticket pakken.

Maar het ging snel. Héél snel. ‘Dat plan is nu al achterhaald. Binnenkort gaan we met de voorzitter en het directiecomité aan tafel om het aan te passen en nieuwe doelstellingen vast te leggen. Wat hebben we goed of verkeerd gedaan? Hoe kunnen we dit niveau aanhouden? Waar kunnen we nog groeien?’

Voor de voorzitter kan de lat niet hoog genoeg. Toen hij vaststelde dat de ploeg voor het derde opeenvolgende jaar na de winterstage aarzelend hervatte, belde hij meteen naar zijn sportief directeur om de stage voor volgend seizoen on hold te zetten. ‘Dan zegt hij al lachend: ‘We kunnen misschien beter eens naar Siberië gaan.’

‘Deze manier van werken is ideaal: één baas, de voorzitter, en de trainer naast mij. Simpel en duidelijk. De voorzitter ís veeleisend, maar we worden goed betaald en moeten met die druk kunnen omgaan. We móéten onszelf voortdurend in vraag stellen. Hoe kunnen we bijvoorbeeld spelers als Andile Jali, die tegen Gent nog maar eens zijn enorme potentieel bewees, naast het veld beter begeleiden? De speler heeft fouten gemaakt, maar de staf en wij misschien ook.’

KV Oostende lijkt een blijvertje. Vorig seizoen eindigde de club op de vierde plaats en moest het in play-off 1 een plaatsje inleveren, dit jaar finishte het als vijfde – met een puntje meer – en sloop het naar de vierde plaats. Na de bekerfinale lonkt nu ook Europa: een unicum in de Oostendse clubgeschiedenis, die er vaak eentje van (diep) vallen en recht krabbelen was. En, wat Devroe het meest verheugt: ‘Ik lees en hoor van alle analisten dat de spectaculairste en beste wedstrijden in play-off 1 die van ons waren, met uitzondering van onze thuismatch tegen Charleroi. Je moet met twee ploegen zijn om te voetballen, maar toen telden alleen de drie punten.

‘Het was misschien minder spectaculair in het begin, maar we wonnen thuis wel van Club Brugge, AA Gent, Standard en Racing Genk – 6-0! Op Anderlecht hadden we gedurende 25 minuten zelfs 65 procent balbezit. Op Westerlo en Moeskroen slaagden we er dit seizoen wel in om de match op een professionele manier dood te maken. De volgende stap is dat ook in de topmatchen te kunnen. In vergelijking met de play-offs van vorig jaar spelen we beter en moeten we voetballend zeker niet onderdoen. Integendeel. Op basis van het geleverde spel kregen we te weinig punten, anders speelden we nu misschien voor de tweede plaats. En: mits winst in het Koning Boudewijnstadion waren we nu al zeker van een ticket voor de poules van de Europa League, wat los van de zekerheid ook financieel een ferme opsteker zou zijn: iets meer dan 3 miljoen euro op een budget van 17 miljoen.’

Dreigende leegloop

Laat Marusic met een Belgische club de Champions League spelen en hij zal geen belabberd figuur slaan

De sportief directeur is ontspannen, ook al ratelt zijn smartphone bijna onafgebroken en staat hij voor een zoveelste buitenlandse scoutingopdracht. ‘We moeten proactief zijn en per positie alternatieven achter de hand hebben. Elke club die het sportief goed doet, weet dat hij zijn betere spelers kan verliezen. Ook aan buitenlandse clubs. Zoals vorig jaar gebeurde met Jordan Lukaku, over wie Lazio – wat er ook gezegd en geschreven wordt – supertevreden is. Dat wil zeggen dat we niet slecht gewerkt hebben. Als scouts naar onze match tegen AA Gent komen om Neto, Simon of Kubo te bekijken, dan zien zij ook spelers van ónze ploeg. Het is onze taak om ervoor te zorgen dat er andere jongens klaarstaan.’

Hij houdt er rekening mee dat er straks spelers zullen vertrekken. Landry Nany Dimata, die in september 20 jaar wordt en in het tussenseizoen voor een prikje – 600.000 euro – bij de beloften van Standard werd weggeplukt, staat op verschillende lijstjes. Een hardwerkende spits, die in zijn eerste seizoen 14 keer scoorde en 4 assists gaf. ‘En die wellicht drie keer zoveel schoppen en slagen kreeg dan Lukasz Teodorczyk of Jelle Vossen. Moet een jongen van negentien minder beschermd worden? We gaven hem een jaar de tijd om zich aan te passen en dan Cyriac, van wie we hoopten dat hij dit seizoen 15 keer zou scoren, te vervangen. Maar hij heeft het fantastisch gedaan en sprong over het hoofd van alle andere spitsen. Dat kan je niet inschatten, zeker niet van een jongen die ervoor alleen jeugdvoetbal had gespeeld.’

Ook Adam Marusic (24), die met Zarko Tomasevic in Kortrijk werd weggekocht, speelde zich in de Versluys Arena in de belangstelling. ‘Laat hem met een Belgische club de Champions League spelen en hij zal geen belabberd figuur slaan. Enorm polyvalent: links- en rechtsback, of aan beide kanten hoog op de flanken. Marusic en Kevin Vandendriessche, die net heeft bijgetekend, zijn een zegen voor de ploeg en de trainer: spelers die verschillende posities kunnen invullen, waardoor ook de kern en loonlast beheersbaar blijft.’

En, stelt Devroe vast: sommige spelers voetbalden zich in de nationale ploeg, waardoor ze nóg meer in de kijker lopen. Knowledge Musona speelde met Zimbabwe de Afrika Cup in Gabon, waar Sébastien Siani met Kameroen iederéén verbaasde. ‘Ik heb nog geen enkele Belgische topclub gehoord, maar voor mij zit hij op zijn positie in de top drie van België, na Dendoncker en Tielemans. Hij moet zeker niet onderdoen voor Trebel, Claudemir of Vormer.’

De 30-jarige Kameroener, sinds februari 2013 in Oostende, ligt nog twee seizoenen onder contract (plus optie voor nog een jaar) aan de kust, waar hij door Frederik Vanderbiest van spits tot verdedigende middenvelder werd omgeturnd. ‘Voor zijn carrière een fantastische zet, waardoor hij pas op zijn 28e international werd. Schitterende voetballer én mens, die nooit klaagt of geblesseerd is. Dimata vervangen zal niet gemakkelijk zijn, maar Siani – een echte Ostend Boy – is onze Sven Kums, voor wie AA Gent al een paar vervangers heeft gekocht. Daar moeten we ons goed over beraden: belonen met een goed contract of verkopen, al zal het zelfs met een grote zak geld niet vanzelfsprekend zijn om een speler van zijn kaliber te vinden.’

Antonio Milic (23), zo weet de sportief directeur, mag zich straks verheugen op een eerste selectie voor Kroatië. Iets meer dan twee jaar geleden, toen de Kroatische jeugdinternational tegen KV Kortrijk klungelend debuteerde en na amper 37 minuten naar de kant werd gehaald, leek het onwaarschijnlijk dat hij ooit aan de zijde van Ivan Perisic, Luka Modric of Ivan Rakitic zou voetballen. Vanderbiest smeekte om een nieuwe centrale verdediger, maar Devroe ging niet mee in het verhaal van zijn trainer. ‘Hij was 20 jaar en had bijna 70 matchen bij Hajduk Split gespeeld… Het kon niet dat hij op 14 dagen alles was verleerd. Ik neem Fred niets kwalijk – een trainer moet keuzes maken -, maar hij heeft toen wel een serieuze patat gekregen.’

De trainers hébben inspraak, maar ze moeten zich vooral schikken naar de visie van de club. ‘Onze T1 mag posities aangeven en namen naar voren brengen. Op die manier hebben we Brecht Capon, Tomasevic en Marusic gehaald. Maar toen Benoît Poulain twee jaar geleden niet haalbaar was, kozen we voor David Rozehnal en – dit seizoen – Mathias Bossaerts. Daar moet je als trainer willen in meegaan. Zonder ingrediënten kan je niet koken, maar door de verkoop van spelers zullen de kranten of weekbladen niet meer moeten schrijven over de dieprode cijfers van KVO. Dan kunnen we een positieve balans voorleggen, wat op dit moment ook belangrijk is.’

Menselijk/zakelijk

Siani zit op zijn positie in de top drie van België, na Dendoncker en Tielemans. Dimata vervangen zal niet gemakkelijk zijn, maar Siani is onze Sven Kums

Het worden nog drukke weken voor de sportief directeur. Verkopen en kopen, met als streefdoel met een bijna voltallige kern aan de voorbereiding beginnen. ‘Dat is al drie seizoenen onze sterkte.’ Nicklas Pedersen is einde contract, Joseph Akpala heeft nog een overeenkomst voor een seizoen (‘Je weet wat je aan hem hebt’). Fulham, zo zegt Luc Devroe, is tevreden over Cyriac, maar lichtte de optie niet en gaat wellicht pas aan tafel als het via de play-offs alsnog de poort naar de Premier League openbeukt.

David Rozehnal, die in juli 37 wordt, wil blijven, maar voor zijn positie werd inmiddels Nicolas Lombaerts aangetrokken. ‘Ons budget is niet onbeperkt. David is op en top prof en heeft het twee seizoenen heel goed gedaan, maar Nicolas is vijf jaar jonger. En: met Milic, Tomasevic, Bossaerts, Lombaerts en Bruno Godeau hebben we vijf centrale verdedigers. Vier linksvoetige spelers, ja, maar dat mag geen probleem zijn. Mocht er op die positie alsnog iemand vertrekken, dan blijft de deur voor David open. Als mens vind ik het jammer om hem te moeten laten gaan, maar we hebben absoluut een linksback nodig, dan kunnen we dat budget niet aan een zesde centrale verdediger spenderen.’

Tweede opdracht, naast de zoektocht naar een nieuwe linkerflankverdediger: een leider naar de kust halen. ‘We hebben geen patron. Een coach kan zijn ploeg op veel voorbereiden, maar ook óp het veld hebben we iemand nodig die ervoor zorgt dat iedereen in positie blijft als we in Charleroi of Brugge met 0-1 leiden. Toen AA Gent in de 80e minuut de 4-3 scoorde, stonden wij met zeven man voor de bal. Onze T1 was vroeger ook een leider op het veld, als coach mag hij daar best iets strenger in zijn. Wij hebben niemand, ook Silvio Proto of David niet, die zegt: ‘Tot hier en niet verder.’ Steven De Petter van STVV is een leider – niet dat we hem naar Oostende willen halen -, net zoals Seth De Witte dat in Mechelen is. We hopen dat Lombaerts die leemte kan invullen.’

Chris Tetaert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content