El Ghanassy: ‘Ik ging uit om te vergeten hoe diep ik zat’

© BELGAIMAGE
Thomas Bricmont

“Bijna was ik een dakloze geworden,” zegt Yassine El Ghanassy in een openhartig gesprek met Sport/Voetbalmagazine, “een voetbalclochard. Niemand moest nog iets van mij weten.”

Slechts een handvol jaren geleden gold Yassine El Ghanassy (25) als een van de ruwe diamanten in onze Belgische competitie. Maar na een heleboel fratsen en enkele mislukte avonturen in het buitenland (WBA, Al Ain) geraakte de voormalige Belgische belofte-international op een zijspoor. Bij het Noorse Stabaek hervond hij het voorbije jaar naar eigen zeggen het voetbalplezier, momenteel wacht hij echter op een nieuwe werkgever. In Sport/Voetbalmagazine lucht hij zijn hart.

Depressie en drank

Geruchten over grote geldproblemen, weerlegt El Ghanassy, “maar als je ziet hoeveel er in rook is opgegaan aan onnozelheden, dat is om zot te worden. Ik heb véél verbrast.”

“Ik ging om de twee, drie dagen uit. Zeker toen ik zonder club zat. Dan sta je om drie uur ’s middags op, je voelt je slecht en je gaat uit om te vergeten hoe diep je zit.”

De jonge voetballer gleed steeds verder af. El Ghanassy: “Toen ik mijn bankrekening bekeek en zag dat de helft weg was, heb ik gevloekt. Fuck, wat heb ik gedaan! Waarom ben ik daar naartoe gegaan? Waarom heb ik dat betaald? Waarom heb ik die gast geld gegeven? Terwijl je heel goed weet dat die dat niet gaat terugbetalen. Altijd dezelfde stommiteiten, dag en nacht. En wat doe je dan om dat te vergeten? Je gaat uit. Want als je thuis blijft dan loop je de muren op en bega je misschien nog grotere stommiteiten. Ik moet mijn ouders dankbaar zijn, want toen ze weet kregen van al die uitgaven, hebben ze de kraan dichtgedraaid. Ik kon niet meer aan mijn rekening. Dat was voor ik bij Stabæk tekende.’

Hij durft het woord depressie in de mond nemen. “Ja. Je wordt gedwongen om uit te gaan, je slaapt tot drie uur ’s middags, je eet maar wat en je vergeet dat je voetballer bent. Je zoekt een uitweg, als het Brussel niet is, dan Parijs… het is een vicieuze cirkel. Op een bepaald moment ben ik zelfs beginnen te zuipen. Ik dacht dat mijn carrière toch voorbij was, niemand nam me nog ernstig.”

Zoals Legear

Vindt hij het jammer dat zijn zo veelbelovend gestarte carrière zo is gaan afbuigen?

“In het begin niet, maar nadien wel”, is de aanvaller eerlijk. “Had ik het ernstig aangepakt, dan speelde ik nu bij een grote club. Iedereen die met mij heeft samengespeeld, weet dat.”

“Had Gent me verkocht toen ik in topvorm was, dan had ik misschien een ander parcours afgelegd, wie weet. Op een dag zei Louwagie me onder vier ogen: ‘Had ik geweten dat het zo zou uitdraaien, dan had ik je allang verkocht.’ Dat is het lot. Moet ik hem dat kwalijk nemen? Natuurlijk niet. Louwagie was als een vader voor mij en zal dat altijd zijn. Gent blijft voor altijd in mijn hart. Ik heb weleens wat problemen gehad met de supporters, maar dat blijven toch de beste, ik zal altijd van hen houden. Ze hebben me heel erg geholpen.”

El Ghanassy vertoeft ondertussen weer in België en zoekt een nieuwe club. Hij kijkt spiegelt zich aan het parcours van Jonathan Legear: “Ik heb een goed seizoen achter de rug en ik heb het spelplezier teruggevonden. Ik zoek nu een nieuwe uitdaging en sta overal voor open. Ben ik verbrand in België? Misschien, maar het kan snel gaan. De ene dag zit je aan de grond, de andere dag scoor je twee keer en ben je een held. Het is een hypocriet milieu. Jonathan Legear is daar het beste voorbeeld van. Tot voor kort was hij de gast die een tankstation was binnen gereden en nu is hij degene die gescoord heeft in de clásico. Iedereen verdient een tweede kans. Die heb ik nog niet gekregen.”

Lees het volledige interview met Yassine El Ghanassy in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 18 november.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content