Focus tactiek: Ivan Leko staat voor een onmogelijke opgave

© Belga Image
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

Antwerp werd zowel op het veld als op het scorebord gedomineerd door Cercle en heeft het moeilijk om zijn spelstijl te vinden met een kern die slecht uitgetekend is.

Twee seizoenen waren meer dan genoeg om het aan te tonen: het voetbal van Ivan Leko is van het dominante soort. Hij bewonderde de Gentse pletwals van Hein Vanhaezebrouck en is eveneens een liefhebber van een driemansverdediging.

Het gezicht van de Kroaat stond zondag op onweer, en niet alleen omdat het Cercle Brugge van Paul Clement nog voor een ommekeer zorgde met twee goals van Guy Mbenza. Want meer dan de score aan het eind van de wedstrijd waren het de voorafgaande negentig minuten die Leko somber stemden: ‘Mijn hart bloedt wanneer ik al die lange ballen zie.’

Op het veld van het Jan Breydelstadion probeerde Antwerp 326 keer een pass te geven. Daarvan waren er 74 lange ballen. Dat is bijna een kwart. Dat is ver van de norm die de ex-coach van Club Brugge ooit in datzelfde stadion oplegde toen hij blauw-zwart trainde. Ver van de 450 passes per match die zijn manschappen toen op kruissnelheid haalden. Ondanks een balbezit van 61 procent een week eerder tegen Excel Mouscron zoekt de Great Old nog naar zijn voetbal.

Lage balrecuperatie

Ivan Leko bouwt zijn ploegen graag op rond pressing. Bij Club Brugge liet hij de tegenstanders gemiddeld slechts zeven of acht passes geven voor de bal weer veroverd werd. Bij STVV een tiental. Zondag mocht Cercle, dat nochtans niet zo tuk is op balbezit, ruim zestien passes geven voor er een verdedigende ingreep kwam, waarbij Antwerp zich in balverlies terugplooide om de bal lager op het veld te recupereren. Het is ook niet mogelijk om een ambitieuze pressing te hanteren wanneer je Dieumerci Mbokani en Lior Refaelov in de spits hebt lopen, een duo van dertigers. Leko moet zijn plannen dus herzien.

Na een balrecuperatie laag op het veld zijn er twee manieren om in de andere backlijn voor gevaar te zorgen. Een snelle omschakeling of een verzorgde opbouw. Voor dat eerste kan Antwerp alleen rekenen op Didier Lamkel Zé, de enige aanvallende speler met snelheid. Voor het tweede beschikt de Great Old niet over iemand met een precieze pass, want noch de drie centrale verdedigers noch Faris Haroun zijn daar sterk in.

Terwijl Antwerp geen pressing kan spelen en de bal dus lager op het veld recupereert, mist het momenteel snelheid op de counter en heeft het niet de kwaliteit om met de bal op te schuiven. Op die manier is het lastig om gevaar te creëren. Met zeven schoten tegen Cercle, waarvan drie binnen het kader, deed het stamnummer één het duidelijk slechter dan zijn tegenstander (elf schoten, waarvan vijf binnen het kader). Zonder het aanwerven van de juiste profielen vrezen we dat Leko’s hoofdbrekens verlengingen zullen moeten spelen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content