Fred Rutten: ‘Anderlecht is misschien wel de moeilijkste uitdaging uit mijn trainerscarrière’

Fred Rutten ruikt na een moeizame start PO1. Hoe ervaart de trainer van Anderlecht zijn eerste maanden?

Is Anderlecht de moeilijkste klus in uw trainerscarrière tot nu toe?

‘Als je kijkt in welke shit deze club heeft gezeten, de huidige stand van zaken en het moment van instappen, misschien wel, ja. Maar dat maakt het juist zo interessant. Als voetballiefhebber ken ik de geschiedenis, maar nu je er middenin staat, besef je pas hoe groot Anderlecht is.

‘Werken in Dubai was hartstikke leuk, maar nu ik bij Anderlecht zit, weet ik weer wat ik heb gemist: werken bij een club waar dingen die ik normaal vind, ook normaal zijn. Spelers helpen ontwikkelen, het maximale van ze eisen, bouwen aan een elftal en presteren. Dat vind je alleen aan de top. Ik ben blij dat ik terug ben aan het échte front.

‘Ik heb in het voetbal alles gedaan, nu ben ik in een fase beland dat ik alleen nog dingen doe die ik leuk vind. Ik train niet meer voor geld of glorie, mijn motivatie is simpelweg de uitdaging. Nou, met Anderlecht heb ik er wel eentje te pakken, hoor.’

U bent qua arbeidsvolume minder gaan doen in plaats van meer. Voelt dat niet tegennatuurlijk?

‘Uiteraard, want ik ben een trainer die stelt dat je met meer doen meer bereikt. Maar als je halverwege instapt, heb je altijd te maken met de fysieke staat van een spelersgroep, waarop je zelf geen invloed hebt gehad. Mensen die denken dat een trainer die tussentijds binnenkomt bij een club meteen alles naar zijn hand kan zetten, snappen het niet. Je kan wat ik doe zien als een wiskundige formule: plezier = energie = resultaat.

‘Ik ben een trainer van positiespel, maar als mijn voorganger daaraan minder aandacht heeft besteed, krijgen de spelers toch te maken met een andere belasting van de spieren. Met de conditie van de spelers van paars-wit was niets mis, de accu zat best goed in mekaar, maar in het voetbal draait het altijd om het vermogen te herstellen. Het gaat niet om hoe veel sprints je kan maken, maar hoe vaak. Ik ben bezig aan een voorbereiding midden in een periode waarin we ook resultaten moeten halen. Maar ik geloof dat het kan.’

Wat is het grootste verschil tussen Anderlecht en pakweg een Nederlandse topclub?

‘Dat had ik al na twee wedstrijden in de gaten: fysiek staat het Belgisch voetbal veel verder dan het Nederlandse. In Nederland gaat het toch nog steeds om balbezit, om lekker voetballen. Speel maar eens met die instelling tegen AA Gent, waar allemaal spelers van plus één meter 90 rondlopen. Die zie je niet in de Eredivisie.

‘Succes daarmee tegen Antwerp FC, ook een ploeg die gewoon negentig minuten de beuk erin gooit, maar dat geldt net zo goed voor Sint-Truiden, Oostende of Kortrijk. Denk je dat Ajax even op het gemak Club Brugge, Anderlecht, RC Genk en AA Gent wegpoetst? Geloof mij: dat gaat niet gebeuren.’

Pleit u ook in Nederland voor een play-off-systeem? En vindt u dat eerlijk?

‘Is topsport eerlijk? Hoe kan het oneerlijk zijn als dit systeem van tevoren zo afgesproken is, als iedereen van tevoren weet waar hij aan toe is? Wat die play-offs opleveren, is weerstand. Ik weet dat je hiermee het gat niet gaat dichten met clubs in Europa die werken met een begroting van 800 miljoen euro. Maar je kan het gat wel verkleinen doordat spelers vaker op een hoger niveau spelen. Daarmee zal talent zich sneller ontwikkelen zodat ze misschien wat langer wachten voor ze de stap maken naar een grotere club in Europa. Wat je vervolgens krijgt, is dat het totale niveau omhoog gaat.’

U pleit zelfs voor een Beneliga, een idee dat al lang terug weggestopt is in België en Nederland.

‘Die gedachte is helemaal zo gek niet. Nu spelen Ajax, Feyenoord en PSV in Nederland vier topwedstrijden per seizoen, tegen elkaar. Met een Beneliga heb je er zo een stuk of tien. Als ik kijk wat voor talent er in België nog steeds rondloopt, dan hoeft dit land zich geen zorgen te maken. Ik zag laatst bij de Onder-21 een wedstrijd van Anderlecht tegen Genk. Dat was voetbal op hoog niveau, tactisch, technisch, maar vooral ook fysiek. Als ik dat zie, hebben we in Nederland nog steeds een inhaalslag te maken.’