Tijdens de komende transferperiode zijn er een aantal interessante spelers einde contract. Lokerenverdediger Giorgios Galitsios is er zo eentje. Hij sluit een terugkeer naar Griekenland niet uit.
Als een van de enigen bij Lokeren tekende de Griekse rechtsachter (voorlopig) geen contractverlenging. “Ik ben inderdaad einde contract, maar het is niet zo dat ik geen voorstel tot verlenging heb gekregen”, nuanceert Galitsios (28) in Sport/Voetbalmagazine. “Lokeren en ik hebben in de loop van het seizoen tweemaal rond de tafel gezeten, maar ik verkoos af te wachten. Alle opties liggen open. Tijdens de winterstop waren er contacten met Panathinaikos, maar dat is toen om persoonlijke redenen afgesprongen. Misschien worden die onderhandelingen nu opnieuw opgestart.”
Al moet hij toegeven dat dit een verwarrende periode is: “Mijn vriendin en ik verwachten binnenkort immers ons eerste kindje.”
Griekenland
Een terugkeer naar zijn vaderland Griekenland zou hem niet afschrikken, ondanks de economische crisis die daar volop woedt. “Het huidige beeld van Griekenland klopt niet helemaal”, vindt Galitsios. “De Europese media zijn heel eenzijdig in de berichtgeving over onze economische situatie. Griekenland is helemaal niet zo arm: wij hebben veel natuurlijke rijkdommen. Duitsland, Rusland en de VS doen graag zaken met ons. Door onze gunstige geografische ligging zijn we een belangrijke handelshaven.”
“Het probleem van veel Griekse clubs is dat ze voorheen te veel buitenlanders haalden aan te dure contracten. Die houding wijzigde: nu geven ze veel meer kansen aan eigen jeugd, wat bovendien veel goedkoper is. Toen ik bij Olympiacos speelde heb ik nooit problemen gekend met wanbetalingen. Ja, sommige clubs hebben die reputatie, maar zulke teams heb je toch ook in anderen landen?”
Gelukzakken
Omdat hij zijn contract niet verlengde, werd Galitsios bij de start van de play-offs tot bankzitter gedegradeerd. Lokeren wilde enkele zaken uittesten met het oog op volgend seizoen. Daar kan de Griek maar weinig begrip voor opbrengen…”Ik weet dat het zo werkt in het profvoetbal, maar toch begrijp ik het niet. Profvoetballers zijn zoals kinderen: wij willen altijd spelen. Ik beleefde bij Lokeren vier topjaren, won tweemaal de beker, speelde drie keer PO1, er valt niets negatiefs over mijn prestaties te zeggen.
“Peter Maes legde me uit dat de situatie gevoelig lag. Omdat ik geen rotte appel wil zijn, trainde ik zoals altijd voluit. Uiteraard borrelde het binnenin, maar voetballers moeten vooral beseffen dat ze gelukzakken zijn. Gebeurtenissen zoals de dood van Grégory Mertens drukken ons die waarheid nog maar eens in het gezicht. Het belangrijkste is om van elke dag te genieten en zoveel mogelijk te lachen.”
