Hervé Kage: ‘De gevangenis was vreselijk’

© IMAGEGLOBE

Uitblinker in de wedstrijd Charleroi-Club Brugge van het voorbije weekend was Hervé Kage, de rechterflankspeler van de Carolo’s. Een talent uit Brussel, maar geen makkelijke jongen.

Uitblinker in de wedstrijd Charleroi-Club Brugge van het voorbije weekend was Hervé Kage, de rechterflankspeler van de Carolo’s. Een talent uit Brussel, maar geen makkelijke jongen. In Sport/Voetbalmagazine spreekt hij deze week openlijk over zijn maand opsluiting in de gevangenis. “Ik steek niet weg dat het me nog bezighoudt”, geeft Hervé Kage toe in Sport/Voetbalmagazine. “Als thuis de bel gaat, ben ik soms bang dat het opnieuw de politie is.”

Hij legt uit wat er in juni precies gebeurd is. “Ik kwam terug van een interview op een beurs in Charleroi. Het was laat en ik was doodmoe. Terwijl ik lag te slapen, werd plots met veel aandrang gebeld. Toen ik, nog helemaal verdwaasd, opendeed, stonden er acht politieagenten voor de deur. Cowboys waren het, alsof ze Tony Montana (hoofdpersonage uit de film Scarface, nvdr) zelf kwamen arresteren.”

“Ik moest zelfs handboeien om. Alsof ik zou vluchten. Op het commissariaat legden ze me uit waarom. En dan moet ik zeggen dat ik me amper de reden kon herinneren.”

“Een verre kennis had geen vervoer, daarom heb ik haar gevoerd naar de bank”, gaat hij verder. “Terwijl ik in de auto achterbleef met een vriend, heeft zij daar schriftvervalsing gepleegd, met dat geld informaticamateriaal gekocht en later doorverkocht.”

“Pas daarna heb ik vernomen dat ze veel schulden had en mij noemde als een van haar medeplichtigen. Zij heeft alles bekend, maar mijn vriend en ik moesten de gevangenis in.”

Nooit verteld aan zoon

“Het was vreselijk. De eerste drie dagen deed ik geen oog dicht. Ik dacht dat ik gek werd, dat ik koortsdromen had. De muren kwamen op me af. Het comfort is zeer rudimentair, met drie man op tien vierkante meter.”

“Vanwege mijn statuut kreeg ik wat privileges: elke dag fitness en tijdens het luchten een bal. Uitgerekend toen ik in de cel zat, werd een lijstje gepubliceerd met de beste voetballers uit tweede en ik stond bovenaan. Toen ze dat wisten, speelden we elke dag vijf tegen vijf. Zonder scheidsrechter, vrij ruw, dat zorgde voor vonken.”

Uiteindelijk bleef hij geen vijf dagen, maar een maand in de gevangenis. Kagé: “Na vijf dagen stond mijn valies klaar. Toen ze verlengden, stond ik op ontploffen, maar gelukkig bleef ik kalm.”

“Op de duur ontwikkel je wel een routine. Elke dag hetzelfde, ’s morgens koffie, ’s avonds Monopoly op cel. Mijn zoon is nooit op bezoek geweest, hij heeft het zelfs nooit geweten. Voor hem was ik een maand op school. Later ga ik het hem wel vertellen, zodat het hem nooit overkomt.”

“Toen ik uiteindelijk werd vrijgelaten, heb ik niet één keer durven omkijken. Ik was bang dat de directeur zou roepen: ‘Stop, het is een grap, je moet terugkeren.'” (RVDP)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content