‘Het gaat al lang niet meer om sportief beter worden, maar om keiharde business’

Het voetbal heeft nood aan meer transparantie, zegt Peter T’Kint.

Op 29 november staat speeldag 5 van de Europa League op de agenda. In groep B is RB Salzburg met twaalf op twaalf zo goed als zeker van kwalificatie. Voor het tweede ticket naar de volgende ronde gaat het tussen RB Leipzig en Celtic (allebei 6 punten). Celtic gaat eind november op bezoek bij Rosenborg (0 punten), Leipzig trekt naar Oostenrijk. Zijn wij de enigen die daar argwanend naar kijken? Die meteen vermoeden dat de bezoekers in Salzburg met de drie punten zullen gaan lopen?

In dat klimaat zitten we deze donkere dagen. Helaas hoor je het allemaal net iets te vaak. De VAR die op Antwerp het handspel van Ivo Rodrigues niet corrigeert? László Bölöni en de VAR zijn wellicht samen pinten gaan drinken ‘en waren nog niet nuchter’. Woorden van Nicolas Lombaerts, toch niet van enige intelligentie gespeend. Ook al in een paar stadions gehoord: spreekkoren die verwijzen naar de affaire, getuigend van weinig, zeg maar geen, smaak. Op een moment dat de Rode Duivels eerste staan op de wereldranking en de Belgische clubs achtste op de Europese ranking wordt hier door buitenlanders niet langer gespeurd naar redenen voor het succes, maar wordt ‘gebuffeld in de Belgische beerput’, zoals Voetbal International het omschreef.

De UEFA ziet geen graten in de band tussen RB Salzburg en RB Leipzig. Hoewel ze groot gemaakt werden met hetzelfde geld (van Red Bull), ziet de Europese voetbalfederatie ze na onderzoek als aparte sportclubs die slechts door het lot aan elkaar werden gekoppeld. In principe is daar niks fout mee – grote bedrijven zijn nu eenmaal actief op diverse fronten – maar het wereldje is zo weinig transparant, zoals dezer dagen ook blijkt uit de Football Leaks. Het gaat al lang niet meer (alleen) om sportief beter worden, maar om keiharde business en naar mensenhandel neigende praktijken, waarin de strijd om talent hard is. Voor wie opgroeit in moeilijke omstandigheden, zoals jongeren in Oost-Europa of Afrika, betekent het tekenen van een voetbalcontract vaak het verschil tussen een beter leven voor de hele familie of niet. Ze kunnen dan wel dromen van Manchester City of Chelsea, maar de kans om uit te komen bij een ploeg in Denemarken of bij Tubeke is oneindig veel groter. En de kans om niet eens in Europa te raken, nog het grootste. Is het niet de hoogste tijd om ook daar aan regelgeving te doen?

Het voetbal heeft nood aan meer transparantie. Pas vorig seizoen – en na een klacht van KV Mechelen – kregen de media meer toegang tot de diverse licentiedossiers van de profclubs. Waarom duurde dat zo lang? Het voetbal heeft ook nood aan meer aflijning. Dat Pierre François, de CEO van de Pro League, als helpdesk tussenkomt bij vragen van een buitenlandse investeerder in ons voetbal, kan wat ons betreft probleemloos. Maar beperk die tussenkomst tot het signaleren van de officiële kanalen, gids niet richting de spelersmakelaar die achter een aantal constructies schuilt. En als een onafhankelijke commissie adviezen moet formuleren, volg dan de etymologische betekenis van het woord. Onafhankelijk betekent niet dat twee van de drie leden banden hebben met het voetbal.

Vrijdag waren we op Antwerp. Franky Van der Elst, de assistent van KV Oostende, suggereerde er na afloop nog een verbetering aan de VAR. Hij stelde voor om een ex-profvoetballer te laten plaatsnemen naast de scheidsrechter in nu nog het busje en straks de VAR Office in Tubeke. Zo’n ex-profvoetballer kan als adviseur nog beter dan een scheidsrechter intensiteit en moedwilligheid van een fout beoordelen. En dan kunnen we meteen komaf maken met de irritante zogenaamd professionele foutjes die in de omschakeling gebeuren. Er zijn nogal wat ploegen die daar een specialiteit van aan het maken zijn. Wat meer geel daar is welkom.