Het seizoen zit erop, de kampioen en de degradant zijn bekend, hoog tijd dus om alle clubs in onze Jupiler Pro League door te lichten. Vandaag: hoe het dromende Antwerp een grote teleurstelling werd.
Het resultaat
De ambities waarmee Antwerp aan het seizoen begon, waren erg groot. En dat werd mooi duidelijk gemaakt door de transfer van Radja Nainggolan, misschien wel de grootste in België vorige zomer. Antwerp moest zijn team weer opbouwen en verzamelde enkele erg prestigieuze namen, die in de handen werden gelegd van nieuwe coach Brian Priske die de maanden ervoor door een groot deel van de Belgische clubs werd begeerd. Die cocktail moest het beter doen dan de derde plaats vorig seizoen. Uiteindelijk zette de Great Old echter een stapje terug en kwam het met jeukende benen en tranende ogen uit het nieuwe seizoen.
Naar de top 4 gedragen door de doelpunten van de verrassende Michael Frey en de saves van Jean Butez, zag stammnummer 1 er te vaak uit als een puzzel die onmogelijk te leggen was, zowel in het team als in het geleverde spel. Het werd een ploeg die voldoende bleek te zijn om play-off 1 te halen, maar niet goed genoeg om meer te zijn dan een figurant eenmaal het bij de elite zat. De dromen waren zo even groot als de teleurstelling.
Het spel
Brian Priske probeerde veel, zonder ooit de indruk te hebben gegeven dat hij de juiste formule had gevonden. Zijn kern hielp de Deen niet om het evenwicht te vinden. Wat uiteindelijk zijn voorkeur kreeg, was het opstapelen van zoveel mogelijk offensieve talenten in zijn ploeg, in een poging het geheel op een of andere manier overeind te houden. Eerst werd dat 4-4-2 in een ruit, met de dribbels van Benson Manuel ter ondersteuning van de sterke acties van Frey en de flair van Michel-Ange Balikwisha tussen de linies. Uiteindelijk veranderde het systeem in een 5-3-2 met de bedoeling om Nainggolan te bevrijden van de vele defensieve taken en zijn aftakelende fysiek niet te veel te belasten.
Wat de formatie ook was, de animaties leken altijd moeizaam. Meer individuele talenten dan collectieve gedachten, meer spontane combinaties dan automatismen, en een team dat nooit in staat was om een wedstrijd echt te controleren. Deze ploeg kon een match slechts beïnvloeden door een paar flitsen van zijn technisch vaardige spelers.
De speler: Michael Frey
Zijn komst aan het begin van de transferperiode, na een weliswaar succesvolle periode op de Freethiel, deed twijfels rijzen. De Zwitserse spits vloog echter door het seizoen en overschreed met gemak de grens van twintig doelpunten en was het hele jaar door kandidaat-topschutter. Frey heeft Antwerp misschien niet geholpen om beter te spelen, maar hij liet de ploeg wel heel vaak winnen zonder de wedstrijd te controleren of goed te voetballen.
De youngster:Michel-Ange Balikwisha
Een van de grote transfers van de zomer begon uiteindelijk pas in de herfst echt te renderen, toen de ex-speler van Sclessin eindelijk van zijn fysieke problemen af was. Tussen de linies nam Mickey in kracht toe, met weloverwogen combinaties die de vloeibaarheid van het Antwerpse spel verbeterden. Ondanks een hoogtepunt in januari bleef de balans echter teleurstellend, met het seizoen van de bevestiging dat minder was dan dat van de openbaring: vijf goals en evenveel assists bij Antwerp, terwijl hij bij Standard nog goed was voor negen doelpunten en vier beslissende passes. We verwachtten een sprong voorwaarts, maar zijn tweede seizoen eindigde toch vooral met een stap achteruit.
Het cijfer: 152
Aan de andere kant van het veld, terwijl Frey de goals vooraan opstapelde, toverde Jean Butez de ene na de andere wondersave uit zijn handschoenen. Een buitengewoon niveau dat nodig was voor de ex-doelman van Mouscron, want hij moest dit seizoen maar liefst 152 reddingen doen. Niemand in de Pro League werd meer gesolliciteerd dan de Fransman. Ondanks zijn mindere vorm in de play-offs, was hij minstens zo belangrijk als Simon Mignolet bij Club Brugge in de jacht op een ticket voor play-off 1.
De toekomst
De komst van Marc Overmars symboliseert de revolutie die op til staat op de Bosuil. Na een periode zonder sportief directeur, die resulteerde in een verzameling grote namen in plaats van een goed doordachte kleedkamer, krijgt de voormalige Nederlandse international de taak om de toekomst van de Great Old op een meer doordachte manier op te bouwen. En dat zal ook met een nieuwe coach zijn, want Priske werd deze week nog aan de deur gezet na zijn eerste seizoen in Antwerpen.
Ondanks deze teleurstelling, misschien wel de eerste van het Gheysenstijdperk, blijven de ambities torenhoog. De sportieve reputatie van Overmars is daarbij een belangrijke manier om namen naar Antwerpen te halen, rijkelijk gevoed door de grote financiële middelen die de club ter beschikking worden gesteld om de top van het klassement te viseren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier