Het Groot Rapport van 1A: Charleroi en de operatie jonger

Het seizoen zit erop, de kampioen en de degradant zijn bekend, hoog tijd dus om alle clubs in onze Jupiler Pro League door te lichten. Vandaag: hoe Charleroi onder Edward Still bezig is aan een metamorfose.

Het resultaat

Het is een van de Wat-als-vragen die sinds januari het meest in het Zwarte Land worden gesteld. Wat als Shamar Nicholson niet in de winter was verkocht en bij Charleroi het seizoen had uitgediend? Relevante vraag, maar evengoed: de Champions Play-offs waren sowieso onbereikbaar in wat voor de Carolo’s een overgangsseizoen was.

Een jaar na het fiasco van het tweede seizoen onder Karim Belhocine, afgesloten met een catastrofale 12/51 en een anonieme dertiende plaats in het eindklassement, begon Charleroi aan een grondige reconstructie. Die verliep aanvankelijk vlotter dan verwacht. Na de laatste wedstrijd van de Jamaicaanse spits pronkten de Zebra’s zowaar op de vierde plaats.

Maar uiteindelijk werd de logica gerespecteerd. De duels tegen de topclubs gingen stelselmatig verloren. In de confrontaties met de rest van de top acht boekte Charleroi een schamele 9/42, met amper twee overwinningen. Tegen de laatste tien van het klassement haalden de mannen van Edward Still een 45 op 60, inclusief één nederlaag. Op die manier belandt een team simpelweg op de plaats waarop het recht heeft.

Het spel

Het was in Charleroi dé grote revolutie van de zomer. Geen zoneverdediging, low block en geïmproviseerde tegenaanvallen meer. Door het team in de handen van Edward Still te steken, bekeerden de Zebra’s zich tot een voetbal met veel balcirculatie, een nauwkeurig positiespel en een ambitieuze mandekking. Die gedaanteverwisseling is nog work in progress, vooral omdat de club nog jaagt op spelers die sommige posten beter kunnen bezetten. Toch waren de eerste effecten van de omslag zichtbaar, de metamorfose genereerde een dosis spektakel.

Vóór een verdediging met drie zocht een over het algemeen ruitvormig middenveld centraal naar een numerieke meerderheid. In vergelijking met vroeger werd balbezit veel belangrijker voor Charleroi, en een voorwaarde om tussen de linies van de tegenstander te voetballen. Maar het spel van de Carolo’s leek bijwijlen zo bestudeerd, alsof alle spontaneïteit die de ploeg eerder zo kenmerkte, er was uitgeperst – als een citroen. In wedstrijden tegen mindere tegenstanders echter zorgde het nieuwe systeem voor controle en vertrouwen.

De speler: Stefan Knezevic

In een vorige zomer volledig hernieuwde verdediging eiste Stefan Knezevic al vlug de leidersrol op. De Zwitser kan alle drie posities van die defensie aan. Met zijn vista, zijn gevoel voor anticipatie en zijn vaak doordachte interventies straalde hij een onaantastbare autoriteit uit. Jammer dat deze grootmeester van de defensieve techniek zelden naar waarde wordt geschat in de vele analyses die er van de Belgische competitie worden gemaakt.

Het jonge talent: Adem Zorgane

In zijn eerste seizoen in het Europese voetbal liet Adem Zorgane zich meteen gelden als een van de technisch getalenteerde leidersfiguren van het nieuwe Charleroi. Imponerend in balbezit en met de gave om het verschil te maken, sloot de Algerijn de campagne af met drie goals en zes assists. Wanneer hij de bal heeft, daalt er een rust over zijn ploegmaats. Dat komt omdat Zorgane de bal bijna nooit verliest.

Het cijfer: 24,1

Het vorige seizoen bedroeg de gemiddelde leeftijd van de spelersgroep 29,9 jaar – daarmee was Charleroi toen de oudste ploeg van de Jupiler Pro League. Dit seizoen zakte die gemiddelde leeftijd tot 24,1 jaar, goed voor een podiumplaats in het klassement van de jongste teams. Van een ferme facelift gesproken.

Die brutale verjongingskuur is een van de meest opvallende symbolen voor de scherpe bocht die Charleroi sinds vorige zomer nam.

De toekomst

Als een van de zeldzame coaches blijft Edward Still volgend seizoen honkvast op dezelfde bank zitten. Dat beduidt niet dat er voor Mehdi Bayat de komende weken geen werk aan de winkel is. Akkoord, na het lichten van de aankoopoptie behoudt de club met Vakoun Bayo zijn goalgetter van de tweede seizoenshelft (elf stuks). Maar andere spelers die de ruggengraat van het elftal vormen, dreigen wel te vertrekken. Adem Zorgane loopt in de aandacht, en ook voor spelers als Ali Gholizadeh, Joris Kayembe of Marco Ilaimaharitra nadert mogelijk het eindpunt van hun verblijf in Charleroi.

Een nieuwe stap in de richting van verjonging zou daaruit kunnen voortvloeien. Als die gepaard gaat met goede keuzes voor andere versterkingen mag Charleroi zonder gefnuikte ambitieus naar de toekomst kijken. Mocht het duo Still-Bayat de rest van het team invullen naar het beeld van de nieuwe verdediging – dit seizoen het voorwerp van voldoening bij uitstek -, dan krijgt het verhaal misschien wel de allure van een successtory. Of loodst het de club, op z’n minst, naar een seizoen zonder bittere oprispingen.