Het seizoen zit erop, de kampioen en de degradant zijn bekend, hoog tijd dus om alle clubs in onze Jupiler Pro League door te lichten. Vandaag: hoe eenvoudig voetbal kan zijn met Noa Lang, Hans Vanaken en Charles De Ketelaere in je ploeg.
Resultaat
Als je de nationale scène domineert zoals Club Brugge dat sinds 2016 doet, kan alleen een landstitel nog een glimlach op de lippen van de bazen toveren. Missie volbracht dus, maar niet zonder sweat.
Blauw-zwart moest voor deze prijs veel meer vechten dan het zelf had ingeschat, en bovendien nog tegen een onverwachte tegenstander. Om te ‘winnen van Brighton’ (de woorden van voorzitter Bart Verhaeghe) beknibbelden ze in Brugge alvast niet op de middelen. Club gaf, verspreid over twee transferperiodes, meer dan 50 miljoen euro uit om zich voor de derde opeenvolgende keer tot kampioen te kunnen kronen.
En er zitten vlekken op het seizoen. Alweer stopte het Europese avontuur te vroeg, al lootte Club – het moet gezegd worden – wel bijzonder ongelukkig. Ook de droom op een nationale dubbel sloeg vroegtijdig stuk, in de halve finale werd het uitgeschakeld door KAA Gent, op een moment dat het schrikbeeld van een seizoen zonder titel nog zeer dreigend boven het Jan Breydelstadion hing.
Maar toen perste blauw-zwart er een verbluffende eindsprint uit. De nieuwe coach Alfred Schreuder verraste met een uitgesproken pragmatische aanpak, Simon Mignolet stopte alles, Hans Vanaken maakte doelpunten die telden en Noa Lang vond zijn beste niveau terug.
Zelfs al overtuigde het spel van Club Brugge niet altijd, in 2022 boekte het 14 overwinningen in 18 wedstrijden, beperkte het de schade tot 10 tegendoelpunten en leed het slechts 1 nederlaag. Als gevolg van zo’n sterke reeks – de kracht van grote ploegen – kon het op de Bosuil een nieuwe kampioenstitel vieren.
Spel
Toen hij in januari in Brugge landde, wilde Alfred Schreuder het voetbal van club in een heel andere plooi leggen. Het was onder Philippe Clement te pragmatisch geworden, en te veel gebaseerd op individuele klasse, balbezit en routineuze patronen. Al snel verdwenen de idealen van Schreuder, even snel als Ruud Vormer, zichtbaar op de terugweg, uit het basisteam.
Geleidelijk aan begon het Club van Schreuder op dat van Clement te lijken. Tot en met het tactisch plan: een 3-5-2 met een verdediging waarin Clinton Mata veel verantwoordelijkheid kreeg, een middenveld dat meer aanmodderde dan inspireerde en vooraan spelers die bulken van het talent.
Voetbal kan soms eenvoudig zijn als Noa Lang, Hans Vanaken en Charles de Ketelaere in de rangen rondlopen. In januari werd daar nog de voortreffelijke linkervoet van Andreas Skov Olsen aan toegevoegd. Om goals te maken hoefde Club zich niet eens kwetsbaar op te stellen.
En zo wisselde Alfred Schreuder zijn oranje idealisme in voor een rekenmachientje. Een prijs pakken vereist soms een doorgedreven rationele benadering.
Speler: Simon Mignolet
In de reguliere competitie verkeerde hij allesbehalve in topvorm, maar toen de play-offs aanbraken en het money time was vond Simon Mignolet zijn beste niveau terug.
De nummer twee van de Rode Duivels is de enige doelman die geen enkele keer door Union Saint-Gilloise werd gevloerd. En dat kwam niet omdat de Brusselaars niet aan kansen geraakten: in de vier wedstrijden tegen blauw-zwart verzamelde het 6.62 expected goals. Doelpunten die grotendeels door Mignolet werden verijdeld.
De bijdrage van de doelman aan de titel van Club kan niet beter worden samengevat dan door dat cijfer. Als voor grote voetballers geldt dat ze aanwezig zijn op belangrijke momenten, dan is Big Si inderdaad een reus.
Jong talent: Charles De Ketelaere
Op enkele uitzonderingen na zwierf hij niet meer als een balling rond op de flank. Charles De Ketelaere was groot genoeg geworden om af te dwingen dat hij in zijn favoriete zone werd uitgespeeld: in de as, dicht bij het doel van de tegenstander.
Wie beweerde dat hij geen aanvaller was wegens een gebrek aan efficiëntie, kreeg dit seizoen een pasklaar antwoord: 18 doelpunten en 9 assists, in alle competities samen. Wie zou vandaag van De Ketelaere nog iets anders willen maken dan een aanvaller?
Cijfer: 17
Club voetbalde vaak stroef, maar winnaars vinden altijd een manier om te blijven winnen. En dus werd blauw-zwart dodelijk efficiënt op stilstaande fasen. Het maakte zo zeventien doelpunten, strafschoppen of rechtstreeks benutte vrije schoppen niet eens meegerekend. Geen enkele Belgische ploeg komt in deze statistiek nog maar in de buurt van de West-Vlamingen.
De wedstrijd in Antwerpen was op dat vlak symptomatisch. Club werd op de Bosuil kampioen nadat het een scheve situatie had rechtgezet door te scoren uit een strafschop en twee hoekschoppen.
Toekomst
Voor de tweede keer in enkele maanden tijd moesten Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert op zoek naar een nieuwe trainer, maar ver gingen ze daar niet voor op reis. Ze keken in eigen huis rond en tilden Carl Hoefkens naar een hoger niveau in de hiërarchie van de sportieve staf. De voormalige assistent staat voor een grote uitdaging en zal vooral aan de aanvalslinie moeten timmeren.
Noa Lang vertrekt met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, mogelijk staat ook Charles De Ketelaere op verdwijnen. Maar in Brugge zijn ze intussen wel aan offensieve omwentelingen gewend en met Skov Olsen, Tajon Buchanan en zelfs Antonio Nusa of Daniel Perez hebben ze aanvallend potentieel in voorraad.
Erger zou zijn mochten nog andere basispionnen andere oorden opzoeken: bijvoorbeeld Mignolet, Vanaken, Brandon Mechele maar vooral de defensieve corrector Clinton Mata. Indien al dat volk aan boord blijft, dan wordt het volgend seizoen moeilijk om de Brugse hegemonie te doorbreken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
