Het seizoen zit erop, de kampioen en de degradant zijn bekend, hoog tijd dus om alle clubs in onze Jupiler Pro League door te lichten. Vandaag: hoe KV Kortrijk met twee verschillende coaches eigenlijk nooit van zich liet horen.
Het resultaat
De seizoenen volgen elkaar op en voor Kortrijk gelijken die zowat ieder jaar hetzelfde. Soms nemen de Kerels een sterke start die ze vervolgens laten aantasten door een moeizame tweede seizoenshelft. Andere keren missen ze hun start compleet, maar compenseren ze dat door onderweg een sterke reeks neer te zetten. In beide gevallen is de afloop gelijk. In de eindafrekening belandt Kortrijk in de zachte onderbuik van het klassement. Voortijdig verlost van iedere vrees voor degradatie, maar even voortijdig uitgeteld in de race naar de plaatsen die ertoe doen.
De editie 2021-2022 vormde geen uitzondering op de regel. Een blitzstart stelde snel het behoud vast, maar het uitzicht op een plaats in de top-8 werd al eind januari in de kiem gesmoord. Kortrijk sloot het seizoen af met een 6/42 en van hun laatste veertien wedstrijden won het er ocharme één. Dat was dan meteen wel de belangrijkste zege van het seizoen: 5-0 in het derby tegen Zulte Waregem.
Uiteindelijk werd er alleen nog onrechtstreeks over Kortrijk gesproken, namelijk bij de controverse die even opflakkerde maar spoedig uitdoofde toen Luka Elsner naar Standard trok en zijn plaats afstond aan Karim Belhocine. Diens personage symboliseert als het ware het rustige seizoen van KVK.
Spel
Het verschil tussen beide coach, is goed te zien in de cijfers. De ploeg had (in de startfase) het minste balbezit van de heel eerste klasse, maar vanuit een goed georganiseerd laag blok vertrokken de tegenaanvallen als kruisraketten over de flanken. Op links leefde Faiz Selemani zich helemaal uit, aan de overzijde sprintten Marlos Moreno en Gilles Dewaele zich de ziel uit het lijf. Langdurig balbezit viel zelden te rapporteren, het moest in de omschakeling vooruit gaan en dat deed het soms spectaculair.
Karim Belhocine bracht enkele nuances aan, maar echt balvaster werd het team er niet op. Eens de wittebroodsweken voorbij, verloor Kortrijk bij de balrecuperatie de troeven die het voordien uitspeelde en kon het alleen nog hopen op individuele klasseflitsen. In defensief opzicht bleef het een sterk collectief blok vormen, stug verdedigend in het eigen strafschopgebied met Trent Sainsbury en vooral Aleksandar Radovanovic die heersten in het luchtruim. Keikoppen achterin, flitsen voorin: dat is nog de beste manier om het seizoen van Kortrijk samen te vatten.
Speler: Faiz Selemani
Enkele strafschoppen, minstens evenveel knallen: met dertien goals en zes assists blikt Faiz Selemani in de achteruitkijkspiegel terug op het beste seizoen uit zijn carrière. Soms verdeelde hij het spel, dan weer was hij de orkestmeeser. Alleszins acteerde de Comorees met meer regelmaat dan we van hem gewend zijn, al blijft hij veeleer een speler van verbijsterende individuele acties dan iemand die zijn team op sleeptouw neemt. Tenzij je dat anders bekijkt. Vaak kwamen de aanvallende impulsen van Kortrijk neer op: geef de bal aan Selemani en hij zal er wel iets mee doen.
Jong talent: Dylan Mbayo
In een club die historisch beschouwd vooral routine verzamelt, zie je niet vaak jonge talenten voorbij komen. Maar vorige zomer startte Kortrijk een operatie verjonging op en de prestaties van Dylan Mbayo voorspellen hem een mooie toekomst. Voorlopig is hij meer met zijn eigen prestaties bezig dan die van de ploeg, want zijn focus ligt meer op de actie dan op het (collectieve) spel. Wel gaf de zoon van Marcel, destijds spelverdeler bij Lokeren, zichzelf een mooi cadeau met twee doelpunten tegen KAA Gent, zijn vorige werkgever. Dylan Mbayo heeft dit seizoen al een eerste keer zijn visitekaartje afgegeven. Volgend jaar meer van dat.
Het cijfer: 32.86
De offensieve animatie van Kortrijk leek wat op breakdancen. Dat krijg je natuurlijk als je voorhoede uit louter solisten is opgetrokken. In de nationale dribbelhiërarchie komt KV Kortrijk uit aan de absolute top, met 32,86 pogingen tot dribbel per wedstrijd. Met Marlos Moreno (7,56) tot Bilal Messaoudi (6,78), via Dylan Mbayo (7,46) en Faiz Selemani (7,31), liepen er in de Kortrijkse rangen vier spelers rond die in elke wedstrijd minstens vijf keer individueel op avontuur trekken. En de voorzetten? Ach, dat zien we later wel.
De toekomst
Misschien is hij wel de coach met de meest kleurloze geschiedenis van de Jupiler League, maar hij wordt zeer gewaardeerd, zowel in de kleed- als in de bestuurskamer. Wellicht mag Karim Belhocine een vervolg breien aan zijn avontuur op de bank van KV Kortrijk. Maar welke spelerskern krijgt hij ter beschikking? Enkele spelers van het huidige effectief zijn geleend (Ante Palaversa en Bryan Reynolds voorop) en Faiz Selemani, toch de ster van het team, wil volgend seizoen zijn kans op een hoger niveau wagen.
Je kan je geen uiterst woelige zomer voorstellen bij een club die zich rustig in de buik van 1A heeft genesteld en geen zotte ingrepen veil heeft om zijn groeisnelheid te verhogen. Maar wie weet wordt er wel turbulentie vanuit het buitenland veroorzaakt, aangezien clubeigenaar Vincent Tan al enkele maanden de horizon aftuurt naar een koper die hem in staat zou stellen om zijn geld te recupereren. Waardoor Kortrijk nogmaals – na de in de kiem gesmoorde ‘affaire-Elsner’ – het nieuws zou halen met extra-sportieve verschijnselen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
