Sport/Voetbalmagazine volgde de eerste trainingsweek van RSC Anderlecht en stelde vast dat Coucke, Devroe en Vanhaezebrouck het menen met hun verjongingskuur in de kern.
Het Anderlecht jaargang 2018/19 is een kleurendoos met veel nationaliteiten: een Portugees, een Hondurees, een Oekraïner, een Zimbabwaan, een Ghanees, een Japanner, een Nederlander, een Albanees, een Kroaat, een Congolees, drie Fransen, twee Serviërs en een dozijn Belgen.
Ook opvallend: de overmacht van jonge gasten. Sommigen lijken de pubertijd maar net ontgroeid te zijn. Ruw geschat zakte de gemiddelde leeftijd van de kern van iets meer dan 26 jaar naar 23,5 jaar.
Een ontegensprekelijk voordeel voor Vanhaezebrouck. Hoe vroeger ze in de stal worden opgenomen, hoe gemakkelijker HVH hen naar zijn evenbeeld kan kneden. De kans op een interne rebellie is bovendien veel kleiner.
Economisch
Devroe en Vanhaezebrouck vonden elkaar in hun streven om de kern te verjongen en weken niet meer van hun koers af. Enerzijds omdat Anderlecht, dixit Vanhaezebrouck, de beste jeugdspelers van het land heeft.
Anderzijds is er ook de economische realiteit. De investering in een buitenlands talent is nu eenmaal kleiner als je de speler vroeg weet op te pikken. In dat opzicht is de afgesprongen transfer van Matz Sels niet verrassend. ‘Didillon is een jongen met heel veel potentie. Maar hij is ook vier jaar jonger dan Sels en een stuk goedkoper’, moest Devroe erkennen.
Zoals Ajax
Vanhaezebrouck is zich ervan bewust dat het een challenge wordt om met zo’n jeugdige groep te werken. De drive en de nieuwe dynamiek binnen de club moeten als motor dienen voor de nieuwe weg die Anderlecht is ingeslagen.
‘Ik voel dat er een nieuwe wind waait, dat we vooruit willen en dat we willen verjongen’, aldus Vanhaezebrouck. ‘Tel het aantal jeugdploegen op die kampioen zijn geworden en hoeveel jeugdinternationals we hebben. Is het dan niet logisch dat Anderlecht altijd met een jonge kern aan het seizoen moet beginnen? Dat is Anderlecht, dat is de richting die we uit moeten gaan. We moeten de spelersgroep niet gaan verouderen – iets wat er de laatste jaren misschien te veel is gebeurd. Wat Ajax in Nederland doet, met heel jonge kerels elk jaar meestrijden voor de prijzen, moet Anderlecht ook kunnen in België.’
De jochies die het trio Devroe, Vanhaezebrouck en Marc Coucke naar Brussel haalde, hebben bij benadering dezelfde karakteristieken. Ze zijn mondig, nuchter, ambitieus, een tikkeltje stoutmoedig en zijn gewoon trots om voor Anderlecht te mogen spelen.
‘Ik ben op mijn buikgevoel afgegaan’, aldus Elias Cobbaut, overgekomen van KV Mechelen. ‘Het kan zijn dat ik straks op de bank beland, maar als je een keuze maakt moet je daar tot het einde achter blijven staan. Soms vraag ik mij af: heeft Anderlecht echt 3 miljoen euro betaald? Ik geloof het nog altijd niet dat ik zoveel geld waard ben. Maar wanneer ik op het veld sta, dan denk ik niet meer aan die transferprijs. Ik voetbal graag en meer moet ik niet doen. Dat een club nu 1,5 miljoen, 3 miljoen of 500 miljoen heeft betaald, is mijn zaak niet meer.’
