Het plan van STVV en de counters van Club Brugge: vijf tactische thema’s van het afgelopen weekend

© Belga Image
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

In vijf stappen blikken we nog eens terug op wat er het afgelopen weekend op tactisch vlak aan de hand was in de Jupiler Pro League.

Zulte Waregem geeft Anderlecht de vrije baan

Waarom koos Timmy Simons ervoor om Jean-Luc Dompé niet aan de aftrap te brengen in de wedstrijd tegen Anderlecht? Die vraag rees al toen de opstellingen bekendgemaakt werden en zeker na het laatste fluitsignaal, waarmee de scheidsrechter een einde maakte aan de leidensweg van Amir Murillo, die drie kwartier sterretjes zag tegen de Franse vleugelspeler.

Essevee begon zeer terughoudend aan de wedstrijd en focuste bijna uitsluitend op de sterktes van de Brusselaars, zonder te proberen om hun zwakke plekken uit te buiten. In zo’n scenario is Anderlecht misschien wel de beste ploeg in de competitie, want het maakt van het aangeboden balbezit zonder veel moeite een pletwals. De offensieve sector creëert kansen bij de vleet en met daarbij ook nog de flankverdedigers en Majeed Ashimeru – die minder controlerend speelt maar meer infiltreert dan Kristoffer Olsson – wordt de tegenstander vaak tureluurs gespeeld.

De ganse eerste helft verdedigde paars-wit met zijn drieën en daarmee bleef het numeriek nog in de meerderheid tegen de offensieve sector van Zulte Waregem, die zich dichter bij Sammy Bossut dan bij Hendrik Van Crombrugge bevond. De voorbije weken, en met name de wedstrijden tegen Cercle en Union, hadden nochtans aangetoond dat Sporting in de problemen kan gebracht worden wanneer zijn verdedigers op de proef worden gesteld en de backs vaak achteruit moeten lopen.

Het plan van STVV en de counters van Club Brugge: vijf tactische thema's van het afgelopen weekend
© Belga Image

Hoe Gent erin slaagde om van Julien De Sart een nieuwe speler te maken

Julien De Sart was lange tijd vooral een mooie voetballer. Zijn transfer naar Gent leek dan ook heel erg voorspelbaar, aangezien zijn precieze lange ballen perfect passen bij Hein Vanhaezebroucks voorliefde voor crosspasses. Maar in enkele maanden tijd is de Luikenaar de centrale pion geworden in het systeem van de Buffalo’s, dankzij een intensiteit die hem voordien niet werd toegedicht.

Op het veld aan de Kehrweg pakte de ex-speler van Standard zijn tiende gele kaart van het seizoen. Met 41 overtredingen in 26 wedstrijden staat hij in de top vijf van spelers die de meeste fouten maken in de Pro League. Dat komt door zijn veel intenser spel en zijn rol van waakhond in een ploeg die zich vaak blootgeeft om kansen te creëren. De Sart is van nature dan wel niet defensief ingesteld, hij onderging zijn gedaanteverwisseling door een stevige fysieke training, die hem dynamischer maakt dan ooit in de eerste meters. Het is een bewijs dat spelers ook na de leeftijd van 25 jaar nog opmerkelijke vooruitgang kunnen boeken. Zonder daarbij evenwel zijn voornaamste kwaliteit te verliezen, want Vanhaezebrouck houdt nog altijd heel erg veel van flankveranderingen.

Het plan van STVV en de counters van Club Brugge: vijf tactische thema's van het afgelopen weekend
© Belga Image

Het plan van STVV: Union in slaap wiegen

Tussen alle goed gerodeerde defensieve blokken in de competitie mag dat van Bernd Hollerbach zonder meer het hoge woord voeren. Het lijkt soms of de Kanaries gesponsord worden door een fabrikant van slaapmiddelen, maar ze slagen er als geen ander in om sterkere tegenstanders in slaap te wiegen. Tegen Union waren de Truinenaars alweer erg goed voorbereid, telkens volgens dezelfde recepten : veel volk centraal in de verdediging en een middenveld dat zich aanpast aan dat van de tegenstander. De driehoek werd gespiegeld en de Truiense middenvelders liepen onvermoeibaar alle gaten dicht zodat het hart van het spel van de tegenstander geen ruimte kreeg. De tegenstanders konden zich zelden vrijlopen, iets wat nochtans hun handelsmerk geworden is.

De onverzettelijkheid van João Klaus sis de kers op de taart van het defensieve plan van de Kanaries. De Braziliaan loopt alsof het ergens brandt en gaf zo de verdedigers van Union nooit de tijd om rustig uit te voetballen. Zo werden die beroofd van de veilige opties en verloren ook hun lange ballen, waarmee de aanvallers van Union vaak een overtalsituatie creëren, duidelijk aan kwaliteit. Met het vele volk centraal was STVV ook klaar om te strijden voor de afvallende bal. Dat was ongetwijfeld ook de belangrijkste strijd om te weerstaan aan de Brusselse aanvallen.

Het plan van STVV en de counters van Club Brugge: vijf tactische thema's van het afgelopen weekend
© Belga Image

De wereld op zijn kop:Charleroi wordt uitgecounterd door Club Brugge

Het eerste doelpunt op de grasmat van Jan Breydel had iets surrealistisch. Wie had enkele maanden geleden immers kunnen denken dat de dominante thuisploeg die Club Brugge toch is, op de counter zou scoren tegen Charleroi, dat sinds zijn terugkeer naar de hoogste afdeling de nationale specialist van de snelle omschakeling geworden is ? Erom lachen zal Edward Still wel niet kunnen na de pijnlijke nederlaag die de strijd om de top vier bemoeilijkt, maar los daarvan zou hij dat gegeven wel alse en compliment kunnen beschouwen.

Uiteindelijk had Club Brugge dan wel net ietsje meer balbezit, maar Charleroi probeerde voortdurend de bal op te eisen om het spel te maken. Een dappere ingesteldheid, maar ze levert voorlopig nog te weinig punten op voor een club die lang anders gewend was. Bij de Zebra’s wordt elke gemiste kans veeleer gezien als een kleine ramp dan als een bewijs van het feit dat ze gevaar weten te creëren. Club Brugge daarentegen verandert bij een overvloed aan kansen in een haai die bloed geroken heeft, vol goesting om de prooi op te jagen tot hij kan doodgebeten worden. Club weet hoe het moet winnen. Zelfs als dat gebeurt met een tegenaanval onder een coach die eigenlijk droomt van honderd procent balbezit.

Het plan van STVV en de counters van Club Brugge: vijf tactische thema's van het afgelopen weekend
© Belga Image

Hoe Mathieu Maertens bij OH Leuven Kamal Sowah doet vergeten

Na het vertrek van Thomas Henry zorgde het verlies van Kamal Sowah ervoor dat het offensieve compartiment van de Leuvenaars – de verrassing van het vorige seizoen – serieus dooreengeschud werd. Xavier Mercier, de enige punt van de geroemde drietand die overbleef, begon het nieuwe seizoen dan ook in mineur. Pas in oktober kon hij het gaspedaal opnieuw induwen. Sindsdien heeft de Fransman drie goals gemaakt en negen assists afgeleverd. Nog meer dan door Sory Kaba is het dankzij Mathieu Maertens dat Leuven na een moeizame start opnieuw de rug heeft gerecht.

De ex-speler van Cercle Brugge is met acht doelpunten en vier assists een van de efficiëntste minder bekende spelers uit onze competitie. Zijn onophoudelijke loopacties doen denken aan de energie van Sowah. Hij heeft weliswaar niet dezelfde technische capaciteiten, maar dat minieme nadeel wordt ruimschoots gecompenseerd door zijn fijne neus voor infiltraties. In een elftal dat wat diepgang miste, en op een positie waar Siebe Schrijvers voordien niet echt voldeed, geeft Maertens voortdurend goeie passingmogelijkheden aan Mercier, en dat is een enorm wapen voor een ploeg als OH Leuven. Hij maakt ook zelden verkeerde keuzes in de zone van de waarheid.

Het plan van STVV en de counters van Club Brugge: vijf tactische thema's van het afgelopen weekend
© Belga Image

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content