Met een vijfde 0-0-gelijkspel van het seizoen schoot Anderlecht weinig op in het klassement. Maar het pact dat Frankie Vercauteren en Vincent Kompany met elkaar sloten, vertoont geen barsten.
Zo’n twee uur voor de aftrap tegen Kortrijk staan de zenuwen bij de spelers van Anderlecht strak gespannen. Wie speelt? Wie zit op de bank? Op het moment dat Frank Vercauteren zijn definitieve opstelling vrijgeeft, hadden sommige spelers de bui al voelen aankomen. Michel Vlap, Peter Zulj, Isaac Thelin, Francis Amuzu en Jérémy Doku moeten opnieuw nagelbijtend toekijken vanop de bank terwijl ze op een uitzondering na allemaal basisspelers waren onder Vincent Kompany. Maar sinds begin oktober is Vercauteren, de kleine prins van het Astridpark, de baas. Kompany is al een tijdje out met een spierblessure en op matchdagen volgt Vince the Prince de vertoning van zijn ploeg regelmatig vanuit de kleedkamer. Gewapend met zijn laptop en voorzien van oortjes.
Binnenskamers heeft niemand het gevoel dat Kompany in de schaduw van Vercauteren moet opereren.
De rolverdeling ligt vast: in het weekend is Vercauteren de big boss, in de week loopt Kompany meer in beeld. Toen Simon Davies op papier nog de hoofdtrainer was, had Kompany eigenlijk alles voor het zeggen. Hij was veldtrainer, coach, manager en speler tegelijk. Kompany werd intussen verlost van sommige taken, maar binnenskamers heeft niemand het gevoel dat hij in de schaduw van Vercauteren moet opereren. Het is Kompany die de groep managet, die de opvang verzorgt van spelers die naar de B-kern moeten afzakken, enzovoort. Vercauteren houdt zich tijdens de trainingen op langs de zijlijn om te observeren en gedraagt zich als een manager naar Engels model. En het valt veel mensen op dat hij graag afzondert van de rest. De Vercauteren die met de glimlach en met veel flair op de vragen van de journalisten antwoordt, sluit zich op in zijn gedachten. Of in een bureau dat hij deelt met Kompany. Terwijl Vince vaak het gezelschap opzoekt van de andere trainers, die samen één groot bureau betrekken, verkiest Vercauteren de luwte van zijn kantoortje.
Op dat vlak zijn de twee gezagvoerders van de Brusselse kleedkamer elkaars tegenpolen. Kompany loopt met een smile rond en tracht een wisselwerking te creëren met spelers. Vercauteren, die vroeger blijkbaar onbuigzamer was dan nu, zal niet spontaan op iemand afstappen om een gesprek aan te knopen. De persoon met wie hij het vaakst spreekt is niet geheel verrassend zijn zoon Glenn Vercauteren, sinds afgelopen zomer head of physiotherapy.
Frank Vercauteren is sinds zijn vertrek bij Anderlecht twaalf jaar geleden trouw gebleven aan zijn personage. Hij is niet de meest joviale persoon, die met een vleugje humor een lastige situatie zal ontmijnen, maar dat wordt ook niet van hem verwacht. De kleine prins van het Astridpark werd ingehaald om resultaten te boeken en dankzij een 12 op 18 heeft hij de sereniteit teruggebracht op Neerpede. Dat het voetbal behoudender is, heeft te maken met de persoonlijkheid van Vercauteren. De man is een pragmaticus en hij gaat to-the-point. Hij is geen dreamer zoals Kompany en zal niet zomaar een jeugdspeler lanceren omdat het mooi staat op zijn cv. Is iemand van 38 jaar beter? Dan speelt hij gewoon. Is dat op de lange termijn compatibel met wat Michael Verschueren op poten wilde zetten bij de aanstelling van Kompany? Wellicht niet.
HANDEL MET CITY
Het meest tot de verbeelding sprekende project dat Vercauteren en Kompany samen zullen leiden, is het klaarstomen van Anthony Vanden Borre voor een verbluffende comeback in de Jupiler Pro League. VDB traint met de beloften en zal ten vroegste in januari 2020 in actie mogen komen aangezien hij niet speelgerechtigd is. De voormalige Rode Duivel heeft nog een lange weg te gaan en zal de komende weken en maanden kunnen gebruiken om zichzelf te overtuigen dat hij wel degelijk zijn rentree kan maken in eerste klasse. Bij Vanden Borre, die de voorbije vier jaar amper twaalf matchen speelde, is de vraag vooral: hoe zal hij reageren bij een eerste tegenslag of blessure? Bij Montpellier werd zijn gebrek aan mentale weerbaarheid hem fataal. De voorbereiding was perfect verlopen, maar hij raakte ontmoedigd toen hij een kleine blessure opliep en hield het daarna uiteindelijk voor bekeken.
Indien Vercauteren en Kompany slagen in hun opzet, dan mag Chief of football Michael Verschueren zijn to-dolijstje inkorten. Maar het staat nu al vast dat Verschueren junior iets doortastender zal moeten handelen op de transfermarkt. In januari was hij na een babbel met PSG-eigenaar Nasser Al-Khelaïfi overtuigd dat de Parijse topclub hem zou helpen aan een aantal opkomende Franse talenten. Meer dan een jonge centrale verdediger van PSG B, dat in vijfde klasse uitkomt, kreeg Anderlecht echter niet aangeboden. Hetzelfde scenario herhaalde zich met Manchester City. Via Sebastian Arnesen, de zoon van Frank Arnesen, werden gesprekken opgestart met de clubleiding van de Citizens, die zich geëngageerd zouden hebben om spelers te kopen en meteen door te verhuren aan Anderlecht. Hoewel er nog niets op papier stond, wilde Verschueren de samenwerking aankondigen tijdens een supportersavond op het einde van het vorige seizoen. Het is pas na een lastminutetussenkomst van Marc Coucke dat Verschueren zijn idee liet vallen. Kortom: de onderneming van Vercauteren en Kompany zal pas succesvol zijn op voorwaarde dat Verschueren een totaalvisie ontwikkelt met een meerjarenplan. Inclusief targets die gehaald moeten worden binnen de drie, vijf en tien jaar. Onder het motto ‘ We brought the legend back. We made the impossible possible’ waren Coucke en Verschueren er tegen beter weten in van overtuigd dat ze hun nalatenschap hadden achtergelaten aan Anderlecht.
Youngsters grijpen de macht onder Vercauteren
Door het wegvallen van Philippe Sandler, Adrien Trebel, Samir Nasri en Vincent Kompany moest Frank Vercauteren sinds zijn aantreden noodgedwongen een beroep doen op de youngsters in zijn kern. Met als gevolg dat spelers uit de eigen opleiding elke wedstrijd in totaal 540 minuten op het veld stonden. Met een piek van 554 minuten tegen Eupen. Onder Kompany, die bij de start van het seizoen met lof werd overladen omdat hij de kaart van de jeugd trok, stonden Yari Verschaeren en zijn kompanen ‘slechts’ 396 minuten per match tussen de lijnen. Een overzicht.
