Peter t'Kint

‘Het voetbal is geen ponykamp, maar een wereldje waar hebzucht en graaicultuur regeren’

Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Peter t’Kint, journalist bij Sport/Voetbalmagazine, schrok niet van de Panoreportage met Dejan Veljkovic. En wel hierom.

Af en toe leek het of er een heilige op het scherm het voetbal fileerde en de wantoestanden aankloeg. Dejan Veljkovic legde in Pano iets te veel de nadruk op het feit dat het altijd de anderen waren die om een financiële gunst vroegen en dat hij vooral faciliteerde.

Alleen op het einde kon er wat spijt af, duidelijk zichtbaar over zijn persoonlijk financieel verlies, een beetje uit schuldgevoelens voor de fans. Maar wat de gewezen makelaar aanraakte is wel de harde realiteit van het profvoetbal, die even weinig proper is als delen van de rest van onze maatschappij.

Bekijken deden we de Pano gisteren in het gezelschap van een paar mensen die het voetbal slechts kennen vanuit zijn leuke kant, als beoefenaar op amateurniveau, of als liefhebber op afstand. Ze schrokken, nu het allemaal zo open en bloot werd gezegd. Van de bedragen, van de ‘makkelijkheid’ waarmee een en ander op tafel kwam. De graaicultuur. Ons kent ons, ons gunt ons.

Fiscale ‘optimalisatie’

Wij schrokken helaas minder.

Voetbal staat met twee voeten stevig in de maatschappij. En die is niet altijd een ponykamp. Al jaren niet. Standard-Waterschei, de afpersingszaak waarin Constant Vanden Stock betrokken was, geregeld terugkerende geruchten over omkoping op het einde van een seizoen, en helaas ook voortdurend terugkerende verhalen over betalingen onder tafel aan coaches of clubleiders om contracten dan wel deze of gene overgang te faciliteren.

Al halverwege de jaren negentig vielen wat kopstukken in ons hoofd van hun voetstuk. Wat is er bij voor mij?, was helaas een veelgehoord zinnetje.

Het voetbal is geen ponykamp, maar een wereldje waar hebzucht en graaicultuur regeren.

In die zin heeft Dejan Veljkovic gelijk. ‘Er is geen systeem-Veljkovic, ik heb meegedraaid in een systeem.’ Een systeem dat zelfs tot in de top van de piramide doordrong, de KBVB. Dat mag geen verrassing zijn, in die top zaten en zitten mensen uit de clubs. Als ze daar geen problemen hebben met ‘optimaliseren’, waarom zouden ze het dan onder hun andere pet ook niet doen?

Dit is/was helaas maar het topje van de ijsberg, het signaleren van wantoestanden in een wereld van hebzucht en graaicultuur, waar fiscale ‘optimalisatie’ al jaren een thema is, maar ook persoonlijke verrijking.

Voor elke naam die de Serviër noemde, bleven tien andere ongezegd. Hij zal wel zijn redenen hebben om er een paar heel bekende uit te pikken. Als het gerecht écht heel zijn boekhouding in handen heeft, komen hopelijk ook andere boven water.

Martelaar

Voldoende coaches hebben in het verleden getuigd over enveloppes die ze kregen toegeschoven. In die zin is er sprake van een systeem, dat moet worden aangepakt via een clearing house en meer openheid.

Helaas in een eerste fase door justitie, aan zelfreglementering doen de voetballeiders onvoldoende. Zie maar de recente aanpak van het supportersgeweld en hoe clubs die voortdurend recidiveren met opstanden wegkomen. Het bannen van supporters bij uitwedstrijden na een weekend waarin twee thuisploegen zich misdroegen is een stuitend voorbeeld van struisvogelpolitiek.

Het is tijd dat het management van de bond ook dat profvoetbal reguleert en uit de handen van de clubs trekt. De verhalen over de enveloppes? Nooit aangepakt. Het zwart geld in Lokeren? Nooit aangepakt, neen, de voorzitter was zelfs een tijdje de baas in de Pro League. Moest hij dan onderzoek doen naar zichzelf?

Voor elke naam die de Serviër noemde (zoals deze Thierry Steemans), bleven tien andere ongezegd.
Voor elke naam die de Serviër noemde (zoals deze Thierry Steemans), bleven tien andere ongezegd.© Belga Image

In die zin moeten we Dejan Veljkovic ‘danken’. Dat hij het deksel van het putje haalde via onvoorzichtig gedrag bij de bank. Maar maak van de spijtoptant geen martelaar, zoals hij zichzelf in de Panoreportage probeerde neer te zetten. Hij is gewoon betrapt en probeert nu zo goedkoop mogelijk weg te komen. En in die val is hij niets ontziend.

Want daarvan krulden onze tenen ook. Allemansvriend Dejan, die iedereen te hulp probeerde te zijn. Codetaal gebruikte om godbetert een opstelling van Waasland-Beveren aan de tegenstander door te spelen. Als je dat met een uitgestreken gezicht op tv gaat vertellen, heb je geen spijt. Dan probeer je weg te komen met iets nog ergers dan fiscale optimalisatie om een contract mogelijk te maken en clubs te ‘helpen’ wat centen te besparen. Met een vriendendienst.

Dan ben je bezig met corruptie, het onderuit halen van het geloof in de sport. Die tranen van de fans van Malinwa gezien? Die waren echt. De zijne zijn die van een krokodil.

Brokkenparcours

De hele uitzending lang zei de ‘spijt’optant niet één keer dat hij zelf ook wel eens het initiatief nam. Altijd maar helpen, het was nu eenmaal een vriend. Moeten we dat geloven, dat het altijd de anderen waren die om een percentje vroegen en dat hij zo’n gunst toch onmogelijk kon weigeren? Dan heb je geen spijt over dingen, maar leg je de schuld bij de ander.

De hele uitzending lang zei de ‘spijt’optant niet één keer dat hij zelf ook wel eens het initiatief nam.’

Ben je dan geloofwaardig als je zegt dat je wil terugkeren in het wereldje om het allemaal straks proper te gaan doen? Denk toch nog wat dieper na, zeggen ze bij ons thuis bij zo’n oppervlakkig geredeneer.

Een van de mensen met wie we de uitzending bekeken kent de man wat beter. Van vroeger, toen hij nog geen grote sier maakte in Antwerpen, maar elders een eenvoudiger leven leidde. Hij kent het brokkenparcours dat hij daar reed, emotioneel én financieel, privé, niet alleen zakelijk. Hoe hij daar manipuleerde en manoeuvreerde.

Ook zijn tenen krulden, hij zag geen spijtoptant voor de camera maar iemand die er zich nog maar eens onderuit probeerde te wriemelen. Voor de zoveelste keer.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content